เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 408

"เอกสารความเป็นตายเสร็จเรียบร้อยแล้ว การต่อสู้จัดอันดับคณะ ระหว่างคณะหนึ่งเดียวกับคณะหยินหยาง เริ่มได้"

เมื่อครูประกาศออกมา สายตาพวกเอี๋ยนชิงเย็นชาลงทันที

ตอนนี้ซิงยวนที่อยู่บนท้องฟ้าพูดว่า "เดี๋ยวก่อน อี้ชิง เต้ากวง คณะหนึ่งเดียวของนาย มาสู้อย่างเท่าเทียมกับคณะหยินหยางของฉันเถอะ!"

อาจารย์ซิงยวนเพิ่งพูดจบ ทุกคนส่งเสียงตกใจออกมา

ขนาดนักเรียนที่ชมผ่านกระจกจำภาพ ยังส่งเสียงตกใจออกมา

"โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว!"

"คณะหยินหยางกับคณะหนึ่งเดียว จะเล่นกันถึงชีวิตเลยนะ!"

"การต่อสู้ครั้งนี้น่าสนุกจริงๆ"

ลู่ฝานมีสีหน้าสงสัย ศิษย์พี่หานเฟิงที่อยู่ข้างๆ อธิบายว่า "ศิษย์น้องลู่ฝาน คณะหยินหยางเอาจริงกับพวกเราแล้ว การต่อสู้แบบเท่าเทียมที่ว่า ก็คือไม่สนใจเรื่องสู้หนึ่งต่อหนึ่ง ไม่สนใจรอบการแข่งขัน นักเรียนทั้งห้าคนของทั้งสองฝ่ายขึ้นมาสู้พร้อมกัน สู้ได้ตามสบาย ทำให้นักเรียนทั้งห้าคนของอีกฝ่ายยอมแพ้ทั้งหมด หรือตายเท่านั้น ถึงจะรู้ผลแพ้ชนะ"

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ จากนั้นหัวเราะแล้วพูดว่า "พูดแบบนี้ คณะหยินหยางจะเล่นถึงชีวิตกับเราเลยเหรอ"

หานเฟิงพูดว่า "ให้ตายเถอะ เท่าเทียมก็เท่าเทียมสิ ใครกลัวกันล่ะ!"

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า "ใช่ ผมก็คิดจะทำแบบนี้เหมือนกัน"

บนท้องฟ้าสูง สีหน้าของอาจารย์เต้ากวงกับอาจารย์อี้ชิงเย็นชา

อาจารย์อี้ชิงพูดช้าๆ ว่า "ซิงยวน ในเมื่อนายจะเล่นใหญ่ขนาดนี้ งั้นเรามาพนันกันหน่อยไหม"

ซิงยวนพูดเสียงดังว่า "พนันอะไรก็ได้ นายว่ามาได้เลย"

อาจารย์อี้ชิงพูดว่า "ฉันต้องการห้องเคล็ดวิชาบู๊ของคณะหยินหยาง"

สีหน้าอาจารย์ซิงยวนเปลี่ยนไปทันที แต่ยังกัดฟันพูดว่า "ไม่มีปัญหา ถ้านายแพ้ ฉันต้องการให้พวกนายลบคณะหนึ่งเดียวออกจากรายชื่อ"

อาจารย์เต้ากวงพูดว่า "ไม่มีปัญหาเหมือนกัน"

อาจารย์ซิงยวนพูดเสียงก้องว่า "นักเรียนคณะหยินหยางทุกคน ถอยกลับไปที่พักของตัวเอง ถ้าไม่สั่งห้ามออกมา คนที่ฝ่าฝืนจะโดนไล่ออกจากคณะหยินหยาง"

ทันใดนั้นเกิดความวุ่นวาย หน้าประตูคณะหยินหยาง เหลือเพียงพวกลู่ฝานกับเอี๋ยนชิง รวมไปถึงครูที่รับชม

"หุ่นเชิดห้ามแข่ง เก็บไว้ด้วย!"

อู๋เหวยกับฉู่เทียนทำได้เพียงเด้งตัวลงจากหุ่นเชิด อาจารย์อี้ชิงสะบัดมือบนท้องฟ้า หุ่นเชิดแสงทองถอยหลังออกไป

อาจารย์อีกคนกำลังจะพูดว่าเจ้าดำก็เข้าร่วมไม่ได้ ลู่ฝานพูดออกมาว่า "ฝั่งเราขาดหนึ่งคน ให้สัตว์อสูรของฉันมาเพิ่มละกัน อีกทั้งสัตว์อสูรเป็นพลังส่วนหนึ่งของเจ้าของ ไม่นับว่าละเมิดกฎ"

ครูมองไปบนท้องฟ้าอย่างลังเล อาจารย์ซิงยวนส่งเสียงหึอย่างเย็นชา ไม่พูดอะไรออกมา

ท่านผอ.หัวเราะแล้วพูดว่า "นับสัตว์อสูรไปด้วย รวมเป็นห้าพอดี"

ทันใดนั้น ลู่ฝานกับหานเฟิงหัวเราะอย่างดีใจมาก