เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 321
ตอนที่321 มองหาแรงบันดาลใจ1
“คุณผู้หญิง ยังไงฉันก็เป็นคุณชายรองของตระกูลชู วันนี้ยอมทิ้งฐานะสูงส่งแล้วมาเดินตลาดกลางคืนกับเธอ ก็ถือเป็นการไว้หน้าเธอพอแล้ว ฉันก็ขอให้เธอไว้หน้าฉันบ้างเหมือนกัน OKไหม”
ชูหยุนเฟิงรู้สึกว่าย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้จริงๆ
กู้ฮอนจ้องเขา: “หยุนเฟิง นายพูดความจริงมาเถอะ มีเรื่องเก็บไว้ในใจใช่ไหม ตลอดทั้งเย็นนายดูจิตใจไม่อยู่กับตัวเลย……”
ชูเอ้อจะกล้าพูดว่ามีได้อย่างไร เขาถอนหายใจ: “ไม่มีหรอก……”
เธอยิ้มมุมปาก “ไม่มีก็ดีแล้ว ไป พวกเราไปที่อื่นต่อกันเถอะ……”
พูดจบ เธอก็จับมือขวาที่กระดูกหลุดของชูหยุนเฟิงแล้วเดินเข้าไปในซอยลึกของตลาดกลางคืน……
“เอ๊ะ……เธอจะไปไหนอีก นี่มันดึกแล้วนะ เธอควรกลับบ้านได้แล้ว……โอ๊ย เธอไม่ต้องจับมือฉัน……เจ็บๆๆ……”
*
ชูเอ้อนึกไม่ถึงเลยว่า สถานที่ที่กู้ฮอนลากเขามาจะเป็น——
เขตมั่วสุมในซอยด้านหลังของตลาดกลางคืนเมืองอิมพีเรียล
ไม่ผิด ในทุกเมืองมีสถานที่แบบนี้หลบซ่อนอยู่ สถานที่ที่คนไม่ค่อยจะได้เห็น และทำธุรกิจสกปรก
“นายพูดอะไร”
ชูหยุนเฟิงตะโกนขึ้นด้วยความไม่อยากเชื่อ “เธอจะให้ฉันพาไปเที่ยวซ่องหรือ”
“ชู่——” กู้ฮอนรีบเอามือปิดปากเขา เธอมองไปรอบๆ “เบาๆหน่อยสิ ฉันไม่ได้จะให้นายพาไปเที่ยวซ่องสักหน่อย ฉันเป็นผู้หญิงนะ ฉันแค่จะให้นายเข้าไปเที่ยว จากนั้นฉันจะแอบสังเกตอยู่ตรงมุม……”
ชูหยุนเฟิงอยากจะฆ่าตัวเองให้ตายจริงๆ
เขาดึงมือของกู้ฮอน แล้วสูดลมหายใจลึก: “หมายถึง เธอจะจับตาดูฉันเที่ยวโสเภณี”
“โถ่เอ๊ย บอกให้เบาหน่อยไง……”
หญิงสาวที่เกิดในครอบครัวสุจริตอย่างกู้ฮอน มาสถานที่อโคจรแบบนี้ครั้งแรก เธออดกลัวและประหม่าไม่ได้
แต่เพื่อเขียนผลงานหนังสือเล่มที่สองของเธอ เธอจะสู้
“ไม่ได้” ชูหยุนเฟิงไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง นี่ไม่ใช่แค่เรื่องไม่ไว้หน้าแล้ว แต่มันเกี่ยวกับศักดิ์ศรีของเขาแล้ว
เขาเป็นถึงคุณชายรองของตระกูลชู อยากได้ผู้หญิงแบบไหนก็ได้
ยังต้องมาเที่ยวซ่องอีกหรือ
ต่อไปเขายังต้องออกมามั่วสุมอีกไหม
“หยุนเฟิง……” กู้ฮอนรู้ก่อนแล้วว่าเขาต้องมีปฏิกิริยาแบบนี้ แต่ว่าผู้ชายที่อยู่ในโลกมืดอย่างชูหยุนเฟิง มันหาไม่ได้ง่ายๆเลย เธอต้องรักษาโอกาสนี้ไว้ มีประสบการณ์จริงสักหน่อยก็ดี
“ไม่ได้”
“หยุนเฟิงเฟิง……”
“……ไม่ไป”
“เฟิงเฟิงน้อย……”
“ไม่ไปแน่นอน……”
“เฟิงน้อย มี่เฟิง……”
“ชิ……” ชูหยุนเฟิงโกรธแล้ว “เธอจะทำตัวน่าขนลุกไปถึงไหน”
“จนกว่านายจะรับปากฉัน……” กู้ฮอนเบ้ปาก “เฉิงเฉิงบอกว่านายต้องรับผิดชอบฉัน……”
ชูหยุนเฟิงหน้าซีด: “อะไร หนุ่มน้อยเฉิงบอกว่าฉันต้องรับผิดชอบต่อเรื่องการหมั้นของเป่หมิงเอ้อ ไม่ใช่เธอสักหน่อย……”
“เชอะ นายจะไปหรือไม่ไป” เธอพยายามพูดจาดีไปหมดแล้ว เธอทำหน้าขรึม “นายไม่ไป งั้นฉันไปคนเดียวก็ได้……อย่างมากสุดก็คงถูกคนอื่นมาซื้อบริการ……”
*
ตอนที่เป่หมิงโม่และบอดี้การ์ดในชุดทหารตามเธอไปจนถึงซอยด้านหลัง——
เป่หมิงโม่มองชูหยุนเฟิงที่จับมือเล็กๆของผู้หญิงของเขา เข้าไปในร้านที่ชื่อว่า‘ร้านตัดผมเมจิ’……
“สารเลว ชูเอ้อกล้าพาเธอมาเปิดห้องในสถานที่อโคจรแบบนี้ได้ยังไง……”
“เอ่อ……ประธานเป่หมิง……สถานที่แบบนี้ปกติแล้วเขามาเที่ยวผู้หญิงกันนะครับ……” บอดี้การ์ดเบอร์หนึ่งพูดขึ้น
“งั้น……พวกเราต้องเข้าไปด้วยไหมครับ……” บอดี้การ์ดเบอร์สอบถามขึ้น
เป่หมิงโม่กำหมัดแน่น
เส้นเลือดปูดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาภายใต้ท้องฟ้ายามราตรี……
เขากัดฟันกรอด: “ไป ฉันต้องไปดูว่า พวกเขาจะทำอะไรกันแน่”
ด้วยเหตุนี้ ผู้ชายร่างใหญ่หลายคนจึงเข้าไปใน‘ร้านตัดผมเมจิ’ที่เล็กและทรุดโทรม
“อ้าวเสี่ยคะ……” เถ้าแก่เนี้ยพอเห็นชายร่างใหญ่หลายคนเข้ามา ก็รีบเข้ามาต้อนรับด้วยใบหน้าดีใจ ธุรกิจคืนนี้จะดีเกินไปแล้ว……
“หลีกไป” เป่หมิงโม่ตะคอกใส่เสียงดัง เขาเอาผ้าสีขาวปิดปาก ใบหน้ารังเกียจ
เถ้าแก่เนี้ยตกใจ
เป่หมิงโม่พยายามระงับความโมโห เขาพูดเสียงต่ำ: “คู่หนุ่มสาวเมื่อสักครู่อยู่ห้องไหน ฉันจะเอาห้องข้างๆ และต้องไม่มีที่เก็บเสียงด้วย”
“ไม่มีที่เก็บเสียง” เถ้าแก่เนี้ยยิ้มอย่างตกใจ แล้วรีบดึงสติกลับมา เรื่องการจับชู้เธอก็เคยเห็นมาไม่น้อย “ได้เลยค่ะเสี่ย ตามฉันมา……”
ด้วยเหตุนี้ เถ้าแก่เนี้ยจึงพาเป่หมิงโม่และคนพวกนั้นขึ้นไปที่ชั้นสอง เข้าไปในห้องที่อยู่ข้างๆชูหยุนเฟิง——
ห้องถูกคั่นด้วยไม้อัด
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ