เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 79
ตอนที่ 79 เสียงร้องอันสมบูรณ์แบบ1
กู้ฮอนถึงถอนหายใจออกมาได้ ไม่มีกู้อันขีแล้ว บรรยากาศดีขึ้นเป็นกอง
เป่หมิงโม่เดินตรงไปยังลานจอดรถ
กู้ฮอนตามหลังเขาไป ม่านราตรีเริ่มพัดพาเอาลมเย็นมาเป็นระลอก
เธออดนึกถึงคำพูดพวกนั้นที่ซุนจุนฮาว พูดขึ้นมาในคืนนี้ไม่ได้……
ยี่เฟิงกลับมาแล้ว……
แล้ว มาพูดกับเธอมีประโยชน์อะไร?
แม้ว่าจะได้พบกัน เธอก็คงเพียงได้แต่ยืนอยูไกล ๆ ยิ้มให้กับยี่เฟิงเท่านั้น
ไม่อย่างนั้น?
จะทำอะไรได้อีก?
“กู้ฮอน!”
“คะ?” เธอได้สติกลับคืนมาเป่หมิงโม่เรียกเธอถึงสามครั้งจนชักทนไม่ไหวแล้ว
“เธอยังมีสมองติดมากับตัวหรือเปล่า? เดินถนนยังมัวใจลอยอยู่ได้? จ่ายเงินไปแค่ไม่กี่พันถึงกับเซ่อเลยหรือไง?”
เขาส่งเสียงหึอย่างเย็นชา ทว่าช่างเสียดแทงหูเธอเหลือเกิน
เดินตามติดหลังเขา เข้าไปยังในรถ เธอบ่นพึมพำ “แค่ไม่กี่พัน! ใช่สิสำหรับคนจน ๆ อย่างฉัน ไม่กี่พันก็อยู่ได้ตั้งหลายเดือน”
เขาไม่พูดอะไร เข้าสตาร์ทเครื่องทันที
รถค่อย ๆ ขับเคลื่อนออกไป……
โทรศัพท์เขาดังขึ้นมาอีกครั้ง--
“คุณชาย……” ฉิงฮัวที่อยู่ปลายสายเสียงเหมือนแทบจะร้องไห้ “ขอบคุณสวรรค์ ในที่สุดคุณชายเฉิงเฉิงก็กลับมาบ้านแล้วครับ!”
แววตาของเป่หมิงโม่ที่จ้องมองท้องฟ้ายามค่ำคืนฉายแววสดใส อดขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้ เขาเม้มปาก: “เอาเขาไปขังไว้กับเจ้าหมาโง่นั่น ถ้าไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงห้ามปล่อยออกมา!”
“หา?” ฉิงฮัวเสียงสั่นเครือ “คะ คุณชาย …...ที่ที่เบลล่าอยู่คือกรงหมานะครับ……”
“แล้วจะทำไม? หรือจะปล่อยให้เขาคิดว่าถ้าทำตัวแบบนี้อีก จะไม่มีใครกล้าจัดการ?”
“......ครับ คุณชาย กระผมจะไปบอกคุณนายเดี๋ยวนี้……” ฉิงฮัวรับคำสั่งอย่างระมัดระวัง
เป่หมิงโม่วางสายไป
น้ำเสียงเมื่อครู่เยียบเย็นราวกับน้ำแข็ง
กู้ฮอนอดสั่นเทาขึ้นมาไม่ได้
ผู้ชายคนนี้เคยสนใครบ้างหรือเปล่า? โหดร้ายถึงขั้นเอาไปขังรวมกับหมาเชียว!
ว่าแล้วว่าไม่ใช่มนุษย์จริง ๆ
เธอควรรีบเอาตัวออกห่างเสียดีกว่า
ริมฝีปากเธอสั่นเท “เอ่อ ประธานคะ…...ฟ้ามืดแล้ว คนที่คุณกำลังหายังต้องหาต่ออีกไหมคะ?”
ความจริงเธออยากบอกว่า ฟ้าก็มืดแล้ว ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ……
เป่หมิงโม่เหลือบมองเธอแวบหนึ่ง ก็มองออกถึงความคิดของเธอ เขาขมวดคิ้วโดยสัญชาตญาณ “อยากหนีไปจากฉันจนทนไม่ไหวขนาดนั้นเชียว?”
เธอส่ายหัวอย่างรุนแรง เบิกตาลนลานตอบ “จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงคะ ฉันแค่เป็นห่วงสุขภาพของประธาน อีกอย่างขาของคุณก็ยังไม่หายดี……”
พูดพลางเธอก็เหลือบตาไปยังขาทื่อ ๆ ข้างนั้นของเขา ผู้ชายคนนี้เป็นคนเหล็กหรือไงกัน
พอหันไปเห็น กู้ฮอนถึงกับชะงักงัน
คนที่จับไมค์ร้องสุดเสียง น้ำเสียงราววิญญาณร้องโหยหวนนั้น…...มาจากซุปเปอร์สตาร์แอนโทนี่นี่เอง…...
โอย ทำลายความฝันชัด ๆ =.=||
ที่แท้แอนโทนี่ก็เป็นไอดอลที่ถนัดแต่แสดง ร้องเพลงไม่ได้จริง ๆ
เสียงเพลงที่ร้องออกมานั้น…… เสียดแทงหูเหลือเกิน
โอย~ หัวใจแฟนคลับแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ แล้ว
“ฮอนฮอน มา กินเหล้าหน่อยนะ……” ชูหยุนเฟิงฉีกยิ้มยื่นแก้วเหล้ามาให้กู้ฮอนแก้วหนึ่ง
กู้ฮอนช้อนสายตามอง เห็นเป่หมิงโม่เดินไปยังริมบาร์เหล้าอย่างทุกที พอนั่งแล้วก็กินเหล้าอยู่คนเดียว
ผู้ชายคนนี้ดูท่าจะชอบอยู่โดดเดี่ยวมากสินะ
กระทั่งในร้านคาราโอเกะที่เสียงดังกระหึ่ม เขายังสามารถหาความสงบสุขให้กับตัวเองได้
“ฮอนฮอน เราเจอกันอีกแล้วนะ” เสียงอ่อนโยนของป่ายมู่ซี ดังลอยมา ยิ้มให้อย่างจริงใจ
หัวใจของกู้ฮอนสะดุดขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ ยิ้มไปทางเขาอย่างขัดเขิน
คำเรียก ‘พี่สะใภ้’ ที่ป่ายมู่ซี เคยเรียกในตอนแรก ตอนนี้เธอถึงเพิ่งตาสว่าง มารู้เอาภายหลัง
คราวนี้เธอเพิ่งจะเข้าใจอย่างถ่องแท้เสียที ว่าทำไมเวลาป่ายมู่ซี เจอหน้าเธอ ถึงได้มีแววอาฆาตอยู่
“ป่ายมู่ซี นายเรียกเธอว่าฮอนฮอน ได้เรอะ? นี่เป็นชื่อที่ฉันเอาไว้เรียกเธอคนเดียวต่างหาก!” ชูหยุนเฟิงชายตามองป่ายมู่ซี อย่างเคือง ๆ พูดพลางแขนก็ดึงร่างของกู้ฮอนเข้าไปหา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ