เหนือดาวยังมีเรา นิยาย บท 11

ท่าทางวาดรูปของพันดาวหยุดชะงักลง รู้สึกประหลาดใจอยู่ไม่น้อย“เขายังอยู่ข้างล่างอยู่เหรอ?”

“ยังไม่ได้ไปเลยค่ะ”

พันดาวหรี่ตาลงเหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่ ก่อนจะพูดขึ้นมาทันที“น่าจะหลบฝนแหละ รอฝนหยุดแล้วเดี๋ยวก็น่าจะไปแล้ว”

“คนเขาหลบฝนที่ไหนกันล่ะ เห็นๆอยู่ว่ากำลังรอพี่ดาวอยู่ชัดๆ”

“เธอนี่พูดมากจริงนะ”

มิวหัวเราะแหะๆ จากนั้นก็พูดขึ้นมาด้วยความรู้สึกอิจฉา“ดูพี่ดาวสิ มีหนุ่มหล่อขนาดนี้คอยตามจีบยังไม่รู้จักพอ ไม่รู้เลยเหรอว่ามีคนตั้งมากมายขนาดไหนที่ที่ยื้อแย่งกันอยากที่จะแต่งงานกับทิศเหนือ พี่ดาวถึงยังมีท่าทีเย็นชากับเขาแบบนี้ ถ้าไม่ยอมหยุดท่าทีแบบนี้ ต่อไปจะไม่มีใครแต่งด้วยแล้วนะ”

พันดาวจ้องเขม็งมิว มิวเงียบปากไปด้วยความคับข้องใจ ก่อนจะหันตัวเดินจากไปทันที

ฝนข้างนอกหน้าต่างเริ่มหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้จิตใจของพันดาวยิ่งหงุดหงิดมากขึ้น

ทำไมชีวิตที่สุขสบายและเงียบสงบ ตอนนี้เปลี่ยนกลายเป็นโกลาหลวุ่นวายไปหมดซะได้

พอเขียนต้นฉบับในมือเสร็จ ก็เป็นเวลาประมาณบ่ายโมงแล้ว พันดาวเพิ่งจะเก็บข้าวของเตรียมที่จะออกไปกินข้าว

ฝนยังไม่หยุด แต่โชคดีที่ในห้องทำงานมีร่มสำรอง

ช่วงเวลานี้ผู้คนส่วนใหญ่ออกไปกินข้าวกันหมดแล้ว เนื่องจากฝนตกแขกที่มาที่ร้านก็เลยไม่เยอะเช่นกัน

ตอนที่พันดาวเดินลงมาข้างล่าง ก็หันมองไปที่ตรงนั้นโดยสัญชาตญาณ ไปสบตากับสายตาของทิศเหนือเข้าตรงๆ

เขายังอยู่ที่นี่ พันดาวไม่ได้รู้สึกประหลาดใจมากเท่าไร แล้วก็ไม่ได้หลบหน้าเหมือนกัน แต่กลับไม่ได้สนใจ

เดินไปข้างนอกทันที ก่อนจะกางร่มออก ยังไม่ทันก้าวเท้าออกไป ร่มในมือก็ถูกคนแย่งไปเสียก่อน

พันดาวหันหน้ามองไปยังทิศเหนือที่อยู่ข้างๆ ก่อนจะขมวดคิ้วแน่น

เขากลับกางร่มให้กับเธอด้วยท่าทางที่เป็นสุภาพบุรุษ พร้อมกับพูดขึ้น“ผมจองร้านอาหารเอาไว้เรียบร้อยแล้ว”

พันดาวนิ่งเงียบไปสองสามวินาที ครั้งนี้ไม่ได้ปฏิเสธ เธออยากที่จะอาศัยโอกาสนี้พูดอธิบายออกไปให้ชัดเจน

บรรยากาศภายในร้านอาหารเงียบสงบและโรแมนติก ทั้งสองคนนั่งลงตรงที่นั่งที่อยู่ติดกับหน้าต่าง

ข้างนอกฝนตกหนัก ข้างในห้องกลับมีเพียงแค่เสียงเชลโลดังคลออย่างแผ่วเบาเท่านั้น

ไม่ได้เสียเวลาอะไรมากมายกับการสั่งอาหาร เพราะว่าทิศเหนือก็ไม่ได้มาเพื่อกินเหมือนกัน

หลังจากบริกรมารับออเดอร์ไปแล้ว เธอก็พูดเปิดประเด็นขึ้นมาทันที“คุณจะไม่ยอมจบใช่ไหม? ถึงวิ่งแจ้นมาทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงถึงที่ทำงานของฉันแบบนี้”

“ขยะแขยง? ผมก็แค่มาพูดคุยรายละเอียดในการร่วมงานกันกับคุณพันดาวเท่านั้นเอง คุณมาปฏิบัติตัวแบบนี้กับลูกค้าของตัวเองเนี่ยนะ?”

“พูดคุยเรื่องานหรือไม่นั้นคุณก็รู้ดีอยู่แก่ใจตัวเอง!”

“หรือว่า คุณพันดาวยังหวนคิดถึงเรื่องในคืนนั้นอยู่งั้นเหรอ?”

ถ้าเกิดเป็นเมื่อสมัยสองสามปีก่อนหน้านี้ สมัยที่เธอเป็นสาววัยแรกแย้ม เกรงว่าจะถูกทิศเหนือคนนี้เต๊าะจนหลงหัวปักหัวปำไปแล้ว

แต่หลังจากแต่งงานแล้วดูเหมือนจะเฉยชากับเรื่องความรักความรู้สึกแบบนี้ไปเยอะมากแล้ว

เธอยิ้มแย้ม พยายามทำให้ตัวเองได้เปรียบ มองเขาด้วยสายตาเย็นชา พร้อมกับพูดขึ้น“หรือว่าก่อนที่จะมาเจอกับฉัน คุณทิศเหนือเป็นชายบริสุทธิ์อยู่งั้นเหรอ? ว่ากันว่าผู้หญิงจะมีความรู้สึกผูกพันกับผู้ชายคนแรก หรือว่าคุณทิศเหนือก็มีเหมือนกันเหรอคะ? รู้สึกว่าฉันไปทำให้คุณเสียบริสุทธิ์แล้ว ก็เลยคิดที่จะให้ฉันรับผิดชอบคุณอย่างไร้ซึ่งความละอายใจอย่างนั้นเหรอ?”

ทิศเหนือท่าทางเหลาะแหละ คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะพูดคำพูดแบบนี้ออกมา

เขามองเธออย่างอมยิ้ม“มันก็เป็นครั้งแรกของคุณพันดาวเหมือนกันไม่ใช่เหรอครับ?”

พันดาวสีหน้าเปลี่ยนไปไม่น้อย ก่อนจะพูดเน้นย้ำขึ้นมา“ฉันบอกแล้วว่ามันคือรีแพร์! ฉันเป็นผู้หญิงที่ชอบแอบนอกใจสามี สำส่อนไปทั่ว ต่อให้ฉันเปลี่ยนมาแต่งงานกับคุณ คุณก็ถูกฉันสวมเขาให้อยู่ดี!”

คิดไม่ถึงว่าเธอจะใส่ร้ายตัวเองขนาดนี้ เพื่อที่จะสลัดเขาออกไปแบบนี้

ยิ่งแกล้งก็รู้สึกว่ายิ่งน่าสนใจ ทิศเหนือพูดคล้อยตามคำพูดของเธอ“ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลย ถ้าอย่างนั้นก็มาเป็นชู้กับผมสิ เรื่องที่ต่างคนต่างได้แบบนี้ ผมยินดีอยู่แล้ว”

ตลอดชีวิตนี้พันดาวไม่เคยเจอผู้ชายที่หน้าไม่อายขนาดนี้มาก่อน

“ฉันรู้สึกว่าคุณควรจะไปให้หมอดูอาการจริงๆนะ”

“ถ้าอย่างนั้นมันก็คงจะรักษาพิษรักที่คุณฝังเอาไว้ให้กับผมไม่หายหรอก”

พันดาว“……”