เหนือดาวยังมีเรา นิยาย บท 12

พันดาวนึกว่านักธุรกิจจะเป็นหนอนหนังสือที่เฉยชาไม่มีชีวิตชีวาเสียอีก ถ้าทิศเหนือไม่สวมใส่ชุดสูทที่ดูโดดเด่นไม่ธรรมดา แล้วบอกว่าเขาเป็นพวกอันธพาลที่พอเห็นผู้หญิงเดินผ่านมาริมถนนก็ชอบผิวปากแซวเธอก็เชื่อ

บริกรของร้านอาหารเอาสเต๊กสองจานมาเสิร์ฟ พันดาวไม่ค่อยได้กินอาหารตะวันตก ตอนที่หั่นสเต๊กก็ออกแรงไปไม่น้อยอย่างเห็นได้ชัด

ทิศเหนือรักษากิริยาท่าทีที่สง่างามอยู่ตลอดเวลา หั่นสเต๊กที่อยู่ในจานไปพลาง พูดขึ้นมา“ขนาดแหวนแต่งงานคุณก็ยังไม่ใส่เลย? คิดที่จะล่อพวกผู้ชายไม่ใช่หรือไง?”

พันดาวมองนิ้วนางที่ว่างเปล่าของตัวเอง ไม่ได้พูดอธิบายอะไรทั้งนั้น แต่กลับพูดขึ้น“ใช่ไง ดังนั้นถ้าคุณเต็มใจที่จะเป็นหนึ่งในเหล่าบรรดาผู้ชายมากมายของฉัน ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเหมือนกัน”

“ได้สิ คุณเป็นคนพูดเองนะ ผมมีความอดทนที่จะรอให้คุณแต่งงานใหม่”

พันดาวกลอกตามองบน รู้สึกว่าไม่สามารถพูดต่อไปได้ แค่อยากจะรีบกินให้เสร็จแล้วรีบไปเท่านั้น

เธอหยิบมีดส้อมขึ้นมากำลังที่จะหั่นเนื้อในจาน จู่ๆมือของเขาก็ยื่นออกมายกจานตรงหน้าของเธอออกไป

พันดาวขมวดคิ้ว กำลังคิดที่จะถามเขาว่าเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก แต่เขากลับเอาจานที่หั่นสเต๊กเป็นชิ้นเล็กๆไว้แล้วยื่นมาไว้ตรงหน้าของเธอแทน

ความรู้สึกซาบซึ้งใจชั่วขณะที่อยู่ภายในใจยังไม่ทันได้พรั่งพรูออกมา ก็ได้ยินทิศเหนือพูดขึ้น“ภาคินไม่ค่อยได้พาคุณออกมากินเลยสินะ? เห็นท่าทางของคุณดูไม่ค่อยคุ้นชินเท่าไร”

“ต้องให้คุณมายุ่งด้วยเหรอ!”

เดิมทีคิดอยากที่จะเปลี่ยนกลับมา แต่กลับเห็นเขาหั่นสเต๊กที่เธอกินไปแล้วสองคำมาหนึ่งชิ้นก่อนจะเอาเข้าไปในปาก ดูไม่มีความรังเกียจเลยแม้แต่นิดเดียว

แม้จะบอกว่าใช้มีดส้อมในการสัมผัส แต่ภายในใจของพันดาวก็ยังรู้สึกว่ามันคลุมเครืออยู่ไม่น้อย

พูดตามตรง เธอไม่ค่อยได้ออกมากินข้าวกับผู้ชายบ่อยๆ แล้วก็ยิ่งไม่มีผู้ชายคนไหนหั่นสเต๊กให้กับเธอมาก่อนเลยด้วย

เขาหั่นได้อย่างเป็นระเบียบมาก ขนาดเอาใส่เข้าไปในปากพอดี

เธอรู้สึกมาโดยตลอดว่าตัวเองไม่เคยผ่านประสบการณ์ความรักมาก่อนก็แต่งงานแล้ว หลังจากที่แต่งงานแล้วก็สูญเสียสิทธิ์ในความรักไป

หลังจากทานข้าวเสร็จแล้ว ทิศเหนือก็ส่งเธอกลับมาที่สตูดิโอ ก่อนที่เขาจะไปเขาก็พูดกำชับกับเธอว่าช่วงบ่ายมีธุระที่ต้องไปจัดการอีกด้วย

พันดาวไม่ได้สนใจเขา หลังจากที่เขาเอาร่มคืนให้กับเธอแล้ว ก็ขับรถจากไป

เดย์พูดยิ้มแย้มอย่างประจบประแจง“ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นครับ คุณเองก็ควรจะหาเวลาไปเต๊าะสาวบ้างนะครับ ไม่อย่างนั้นจะโสดเอานะ”

ทิศเหนือกวาดสายตามองไป เดย์ก็รีบเปลี่ยนคำพูดทันที“ถุ้ยๆๆ ผมนี่ปากเสียจริงๆ อิงจากหน้าตาและฐานะความมั่งคั่งขนาดนี้ของคุณเหนือแล้ว ต่อให้โสดก็ยังเป็นพ่อหนุ่มสุดแซ่บฟิตปั๋งอยู่ดี”

“ถ้านายได้ความจริงจังตั้งใจสักครึ่งของพี่นายฉันเองก็คลายความกังวลใจลงไปไม่น้อย” ทิศเหนือเดินเข้าไปในห้องทำงาน นั่งลงตรงโต๊ะทำงาน ก่อนจะเปิดเอกสารที่อยู่บนโต๊ะ

เดย์พูดขึ้นมาที่ข้างๆโต๊ะทำงาน“พี่ของผมอย่างกับท่อนไม้ น่าเบื่อจะตาย ใช่แล้ว คุณเหนือ มีเรื่องที่จัดการแก้ไขยากอยู่หนึ่งเรื่อง ผมรู้สึกว่าคุณควรจะรีบจัดการให้เร็วที่สุด น่ารำคาญจะตายอยู่แล้ว”

“ว่ามา”

“คุณยังจำคุณพลอยรุ้งได้อยู่ไหมครับ?”

ทิศเหนือไม่เงยหัวขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย พูดออกมาตรงๆ“ไม่รู้จัก”

“ก็คุณหนูของตระกูลเจริญภูมิ ที่หลายปีก่อนยังเคยไล่ตามคุณคนนั้นยังไงครับ นึกออกแล้วยังครับ?”