เหนือดาวยังมีเรา นิยาย บท 20

“เธอเป็นแฟนของทิศเหนือจริงๆเหรอ?” เธอเดินเข้ามาจ้องมองพันดาว พูดถามขึ้นมาตรงๆ

พันดาวเองก็ไม่อยากมีความสัมพันธ์อะไรกับทิศเหนืออยู่แล้ว แล้วก็ยิ่งไม่อยากหาเหาใส่หัวของตัวเองด้วยเหมือนกัน ไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะมีประวัติภูมิหลังอะไร เธอก็ไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวทั้งนั้น ดังนั้นจึงส่ายหัวก่อนจะพูดขึ้น“คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันกับเขาไม่ได้รู้จักกันเลยสักนิด เมื่อตะกี้นี้ก็เพิ่งจะเคยเจอกันครั้งแรก”

“ฉันว่าแล้ว เขาต้องไปคว้าผู้หญิงสักคนมาตบตาฉันแบบขอไปทีแน่ๆ” ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น ก่อนจะมองสำรวจพันดาวด้วยความรังเกียจ พร้อมกับพูดกระซิบขึ้นมา“ฉันยังรู้สึกติดใจอยู่เลยว่าเขาจะไปชอบผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไง”

รอยยิ้มบนใบหน้าของพันดาวหยุดชะงักลง แทบจะอดกลั้นความโมโหเกรี้ยวกราดของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่

“เอาล่ะ ไม่มีอะไรกับเธอแล้ว แต่ว่าฉันขอเตือนเธอเอาไว้ก่อนนะ ฉันไม่สนว่าเธอจะรู้จักกับทิศเหนือมาก่อนหรือไม่ ต่อไปอยู่ให้ห่างจากเขาซะ เขาเป็นผู้ชายของพลอยรุ้ง เจริญภูมิคนนี้เท่านั้น!”

พันดาวยิ้มนิ่งๆไม่ได้พูดอะไร พอได้ยินชื่อ“พลอยรุ้ง เจริญภูมิ” ในหัวของเธอถึงนึกอะไรขึ้นมาได้ ที่แท้ก็เป็นน้องสาวของนีรานั่นเอง

ว่าแล้วทำไมถึงมีพฤติกรรมเหมือนกับนีราไม่มีผิด

จู่ๆก็รู้สึกว่าท่าทีที่ทิศเหนือมีต่อเธอตอนที่อยู่ตรงประตูห้องน้ำเมื่อตะกี้นี้มันสะใจอยู่ไม่น้อย

พลอยรุ้งหันตัวเดินออกไปจากห้อง หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรไปหาใครบางคน เธอเดินจากไปพลางพูดขึ้นมา“ให้พวกแกตามหาคนแค่คนเดียวทำไมถึงสิ้นเปลืองแรงขนาดนี้? ถ้าคืนนี้เอาที่อยู่ของทิศเหนือมาให้กับฉันไม่ได้ พรุ่งนี้ชำระเงินแล้วพวกแกก็ไสหัวไปซะ!”

มิวมองเงาหลังของพลอยรุ้ง ก่อนจะพูดกระซิบกระซาบขึ้นมา“นี่มันท่าทีอะไรกัน? สภาพแบบนี้ของเธอยังคิดที่จะไปไล่ตามจีบคุณทิศเหนืออีกเหรอ? แต่งตัวอย่างกับนกฟลามิงโก”

“พอแล้ว รีบเก็บข้าวของเถอะ”

“พี่ดาว ฉันไม่ได้ปากมากนะ ฉันแค่คิดถึงอีกครึ่งชีวิตที่เหลือของพี่จริงๆนะ พี่ดูคุณทิศเหนือสิมีผู้คนยื้อแย่งกันขนาดนี้ ตอนนี้พี่กลับมาลังเล ต่อไปถ้าเขาถูกผู้หญิงคนอื่นแย่งชิงไปแล้ว พี่ก็จะรู้สึกเสียใจเอาภายหลังนะ”

“ความปรารถนาไม่สมหวังหรอก”

“เหอะ ฉันยังรอให้พี่ไต่เต้าขึ้นไปสูงๆแล้วจะได้อาศัยบารมีสักหน่อย แต่พี่กลับเกเรเกตุง มีเพชรเม็ดใหญ่ตกมาอยู่ตรงหน้าขนาดนี้พี่ก็ไม่ยอมเก็บขึ้นมา คนที่อยู่ภายในใจคนนั้นเป็นเหมืองเพชรเลยหรือไง?”

เธอลืมตาขึ้นมาทันที ใช้มือตักน้ำขึ้นมารดหัวของตัวเองอยู่สองสามครั้ง ตื่นตัวขึ้นมาอยู่ไม่น้อย

เธอรีบอาบน้ำ ก่อนจะนุ่งผ้าขนหนูเดินออกไปทันที รินนมหนึ่งแก้วเอาไปอุ่นในไมโครเวฟ จากนั้นก็นั่งลงบนโซฟาหยิบรีโมทขึ้นมาเปลี่ยนช่องโทรทัศน์

คริสให้วันหยุดกับเธอสองวัน อันที่จริงสำหรับเธอแล้วจะหยุดหรือว่าไม่หยุดไม่ได้ต่างกันมากนัก

ตอนที่หยุดในหัวสมองก็เอาแต่ครุ่นคิดถึงเรื่องการออกแบบอยู่ดี ปากกากับกระดาษอยู่ทั่วทุกหนแห่ง เพื่อสะดวกกับเธอในตอนที่ปิ๊งไอเดียอะไรขึ้นมาได้กะทันหันแล้วจะได้บันทึกเอาไว้ได้ทันที

ทันใดนั้นแสงไฟภายในห้องก็หายไปจนหมดอย่างไม่มีการเตือนล่วงหน้า โทรทัศน์เองก็จอดับลงทันที

นึกถึงตอนที่ภาคินปรากฏตัวขึ้นมาในคืนนั้น จู่ๆก็ไฟดับ ภายในใจของเธอก็ตระหนักอะไรขึ้นมาได้ทันที

วินาทีต่อมา ก็ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดเข้ามา เธอนั่งอยู่บนโซฟาด้วยความประหม่า ไม่นานก็เห็นเงาดำเลื่อนรถเข็นเข้ามาในห้อง