เหนือดาวยังมีเรา นิยาย บท 5

พันดาวมองเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่ในใจกลับไม่ยิ้ม ก่อนจะพูดขึ้น“คุณทิศเหนือรู้ไหมว่าอะไรคือการได้คืบจะเอาศอก?”

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ เขาไม่รู้

“ถ้าไม่ลำบากล่ะก็ คุณดาวช่วยรินน้ำให้กับผมสักแก้วได้ไหม?”

“อย่ามาเรียกฉันว่าดาวนะ!”

เขามองเธออย่างอมยิ้มพร้อมกับพูดขึ้น“ชื่อนี้น่ารักออก แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ค่อยเหมาะกับคุณเท่าไร”

พันดาวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเป็นคนส่งเทพคนนี้มา เธอแค่อยากจะรีบส่งเขาไปให้โดยเร็วเท่านั้น

เธอหยิบแก้วมาหนึ่งใบจากบริกรที่เดินผ่านมา ก่อนจะวางลงบนโต๊ะตรงหน้าของทิศเหนืออย่างแรง

ทิศเหนือแค่ชำเลืองตามองเท่านั้น ไม่ได้ยกน้ำผลไม้ขึ้นมาดื่ม แต่กลับพูดถามพันดาวขึ้นมา“ไม่รู้ผมจะโชคดี ได้พบกับสามีของคุณไหม?”

พันดาวรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่แค่หน้าตาดี แต่หนังหน้าก็ยังหนาอีกด้วย

“สามีของฉันไม่ใช่ใครหน้าไหนจะพบได้หรอกนะ”

“ผมแค่รู้สึกว่า มีเรื่องบางเรื่องที่ผมควรจะขอโทษกับเขาซึ่งๆหน้าเท่านั้นแหละครับ”

พอเห็นว่าทิศเหนือสงบนิ่งไม่สะทกสะท้าน ก็ถือว่าพันดาวได้เปิดโลกแล้วว่าอะไรคือคนหน้าด้านไร้ยางอาย ก้มตัวลงกดน้ำเสียงลงต่ำ ก่อนจะพูดกับเขาอย่างโหดเหี้ยม“คุณอย่ามาพูดจาคลุมเครือเข้าใจยากกับฉันที่นี่นะ!ยามรักษาความปลอดภัยของที่นี่ทำตามคำสั่งของฉัน ถ้าไม่อยากถูกไล่ออกไปก็หุบปากซะ!”

ทิศเหนือกลับโน้มตัวเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น ทำเอาพันดาวตกใจจนเอาตัวถอยห่างออกมาทันที ก่อนจะได้ยินเสียงที่แผ่วเบาของเขาพูดขึ้นมา“ผมรู้สึกว่าท่าทีของคุณที่มีต่อผมควรจะอ่อนโยนลงหน่อยนะ ถึงยังไงก็มีแต่แค่ประจบประแจงผมเท่านั้น ผมถึงจะช่วยเก็บความลับให้กับคุณ คุณคิดว่าไงล่ะ?”

พันดาวอดกลั้นความโกรธเอาไว้ ตัวเองดันมีเหตุผลไม่เพียงพอ

ถ้าเกิดพูดเรื่องนี้ออกไปล่ะก็ ไม่มีใครสนใจว่าเธอจะถูกคนวางกับดักหรือไม่ ไม่มีใครสนว่าเธอจะสมัครใจหรือไม่ มีแต่จะบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่รักษาจรรยาบรรณของสตรีเพศ ทรยศหักหลังชีวิตแต่งงานของตัวเองออกไปทำตัวสำส่อนข้างนอกเท่านั้น

“ผมเองก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุมีผล เรื่องทุกเรื่องมันต้องอาศัยการร่วมมือกัน ตราบใดที่คุณทำให้ผมพึงพอใจ ผมก็จะไม่ไปทำเรื่องที่เสียหายกันทั้งสองฝ่ายพวกนั้นแน่นอน”

พันดาวโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ก่อนจะพูดขึ้นมาตรงๆ“รีแพร์มา! รีแพร์มาโอเคไหม?!”

พอได้ยินเธอตอบกลับมาแบบนี้ ทิศเหนือยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้ยิ่งแกล้งยิ่งน่าสนใจ

“แล้วในวันไหว้บรรพบุรุษของตระกูลวงค์วันดีในวันนี้ ทำไมสามีของคุณถึงไม่โผล่ล่ะครับ? หน้าตาอัปลักษณ์จนมาเจอหน้าใครไม่ได้จริงๆเหรอครับ?”

“ต้องให้คุณมายุ่งด้วยเหรอ?!สามีของฉันหล่อกว่าคุณตั้งร้อยเท่าพันเท่า!”

“ถ้าอย่างนั้นผมก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็นแล้วสิ ว่าทำไมเมื่อคืนคุณถึงปีนขึ้นไปอยู่บนเตียงของผมได้?”

“ผีน่ะสิที่ปีนขึ้นไปอยู่บนเตียงของคุณ!ใช้วิธีการคดโกงอะไรตัวคุณเองนั้นรู้ดีอยู่แก่ใจ!”

พันดาวรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ถูกคนมายั่วโมโหนานมากแล้ว เรียกได้ว่าชั่วชีวิตนี้ไม่เคยเลยก็ว่าได้

ตอนนี้เธอแค่คาดหวังว่าเรื่องนี้มันจะผ่านไปให้โดยเร็ว ให้พายุลมฝนรีบสงบนิ่งลง แล้วใช้ชีวิตที่สงบสุขของเธอต่อไป