เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ นิยาย บท 15

ฉินเย่ว์โหรวไม่ได้สติมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อกลิ่นผู้ชายของเฉินฝานเข้าใกล้มาก ๆ ยิ่งรู้สึกอยากแนบชิด

สองแขนโอบล้อมคอเฉินฝานและกดลงมา

ปกติเขินอายไร้เดียงสาเหมือนเจ้ากระต่ายน้อย แต่เวลานี้กลับเร่าร้อนดั่งเปลวไฟ

“นายท่าน นายท่าน……”

เสียงออดอ้อนเว้าวอนดังออกมาจากริมฝีปากแดงอมชมพูของนาง

เฉินฝานอดกลั้นอย่างทรมาน เมื่อฉินเย่ว์โหรวใจร้อนถึงเพียงนี้ เช่นนั้นเขาก็จะไม่เป็นสุภาพบุรุษอีกต่อไป

เมื่อทุกอย่างกำลังจะสุกงอม……

ทันใดนั้น……

สีแดงพราวเป็นแผ่นขยายวงกว้างต่อหน้าเฉินฝานช้า ๆ

มาพร้อมด้วยเสียงร้องปวดจากฉินเย่ว์โหรว เสียงหายใจถี่หายไปและปรับเปลี่ยนเป็นเสียงสะอื้นน่าสงสาร

ในดวงตาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา นางมองเฉินฝานด้วยแววตาตัดพ้อ: “นายท่าน ท่าน……อ่อนโยนหน่อยไม่ได้หรือเจ้าคะ!”

เวลานี้ฉินเย่ว์โหรวรู้สึกเพียงแต่มวนท้อง โดยเฉพาะท้องน้อยที่เจ็บจี๊ดเหมือนโดนมีดบาด

เฉินฝานเข้าใจคำตำหนิทันทีราวกับแววตาของฉินเย่ว์โหรวพูดได้

แต่ตอนนี้เขารู้สึกจนใจและน้อยใจมากกว่า

นี่ไม่ใช่ความเจ็บที่เกิดอาการฉีกขาด!

เขาอยากทำอะไรสักอย่าง แต่เขายังไม่ทันได้เริ่มเลย!

เพราะประจำเดือนของฉินเย่ว์โหรวมาพอดีต่างหาก!

นางอายุไม่น้อยแล้วเหมือนกัน ฉินเย่ว์โหรวกลับสับสนเช่นนี้ คงไม่ใช่เพราะยังไม่เคยมีประสบการณ์หรอกกระมัง!

เฉินฝานรู้สึกสงสัยจากนั้นเข้าใจทันที

สองพี่น้องตระกูลฉินถูกทารุณอย่างหนัก กินสารอาหารไม่ครบ ดังนั้นไม่เคยมีเหตุการณ์รอบเดือนมาก่อน

ช่วงนี้ได้รับการบำรุง ได้รับสารอาหารครบถ้วนประกอบกับร่างกายที่ถูกกระตุ้นด้วยยาตัวนี้ จึงทำให้มีประจำเดือน

เมื่อคิดออกแล้ว เฉินฝานแทบกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยากจากไปทันที

ฉินเย่ว์โหรวกลับยังไม่เข้าใจจึงดึงเฉินฝานไม่ปล่อย กลัวแต่เขาโกรธเพราะตนบอกให้เขาเบามือเมื่อครู่นี้จนใบหน้าซีดเซียว นางกล่าวอย่างเป็นกังวล: “นายท่านอย่าไป เย่ว์โหรวผิดไปแล้ว เย่ว์โหรวไม่เจ็บ ท่านอย่ารังเกียจเย่ว์โหรวเลยนะเจ้าคะ……”

เมื่อเห็นนางกลัวเช่นนี้ เฉินฝานพลางกอดฉินเย่ว์โหรวและจุมพิตที่หน้าผากนางอย่างแผ่วเบา: “เด็กโง่ ข้าจะรังเกียจเจ้าได้อย่างไรเล่า เพียงแต่ว่าเวลานี้เจ้ารู้ไม่สบายมากใช่หรือไม่ สถานการณ์เช่นนี้ หากข้าทำอะไรเจ้าก็มีแต่จะทำให้เจ้าล้มป่วย เชื่อข้านะ”

เขาปลอบใจอยู่นานกว่าฉินเย่ว์โหรวจะหยุดร้องไห้

เฉินฝานตรวจดูอีกครั้ง โชคดีที่ยาของจูต้าอันออกฤทธิ์สำหรับกระตุ้นเท่านั้น

เมื่อเวลาผ่านไประยะหนึ่ง ฤทธิ์ยาก็หายไปมาก ฉินเย่ว์โหรวเริ่มได้สติกลับมาช้า ๆ

เมื่อรอนางสงบลง เฉินฝานจึงปล่อยมือและห่มผ้าให้นาง จากนั้นเรียกฉินเย่ว์เจียวเข้ามา

เมื่อครู่นี้ฉินเย่ว์เจียวเห็นเฉินฝานอุ้มฉินเย่ว์โหรวเข้าไปก็ชะงักไปแวบหนึ่ง และเดาได้ว่าสองคนนี้จะร่วมหอกันวันนี้

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร นางทั้งรู้สึกดีใจกับฉินเย่ว์โหรวและรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจเล็กน้อย

เพื่อบรรเทาความรู้สึกนี้ นางจึงไปต้มน้ำและหลบอยู่ในห้องครัว

เฉินฝานเรียกอยู่หลายครั้ง เมื่อฉินเย่ว์เจียวได้ยินนางจึงรีบไปหา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน