เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 105

ม่ายหย่าฉินคิดแล้วคิดอีก “ประธานเหยา ฉันคิดว่าความคิดของประธานเซียว พวกเราสามารถลองได้นะ ตอนนี้คนหนุ่มสาวมักจะชอบใช้อินเทอร์เน็ต หากจะมีผลลัพธ์ดังที่ประธานเซียวพูดมันก็ไม่เลวเลยนะ”

เหยาเสินนิ่งคิด ก่อนจะเอ่ย “ก็ได้ งั้นก็ส่งเรื่องให้เธอดูแลก็แล้วกัน แล้วก็ไปจัดสร้างแผนกฝ่ายขายทางอินเทอร์เน็ตด้วยล่ะ”

ม่ายหย่าฉินพยักหัวเอ่ย “รับทราบค่ะ ฉันจะไปทำตอนนี้” เมื่อพูดจบก็รีบเดินไวๆออกไปจากออฟฟิศ

เซียวชุ่นเองก็เดินออกมาข้างนอก เมื่อเดินถึงหน้าประตูก็โดนเหยาเสินเรียกไว้ก่อน “คุณจะไปไหน?”

“ฉันจะกลับไปที่ออฟฟิศเพื่อจัดการวางแผนเรื่องโฆษณาโทรศัพน์” เซียวชุ่นพูดเอ่ยไป

“โฆษณาบนโทรทัศน์ช่างมันเถอะ เปลืองเงิน พวกเราไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้น”

“พวกเรามีเงินนะ เช็กของผมพันล้านเมื่อวานไง……”

เหยาเสินนั้นไม่มีอารมณ์ ก่อนที่จะโบกมือตัดบทสนทนา “ออกไปออกไป ยังจะคิดถึงเช็กเปล่าหนึ่งพันล้านนั่นอีกหรอ”

เซียวชุ่นหมดคำจะพูด ในเมื่อเธอไม่เชื่อ ไม่ใช่ว่าฉันไม่พูดกับเธอนะ

เมื่อเขาได้กลับมาที่ออฟฟิศของเขา ก็หาที่มังกรสามรอบก่อนได้รวบเก็บนามบัตรของงานแท่นบู๊เงามืดมา และหามาหนึ่งเจ้าที่ชื่อว่าบริษัทจัดทำโฆษณาเล่อซางมีเดีย ที่เป็นบริษัทใหญ่ที่อยู่ในเมืองหนิงโจว อีกทั้งยังมีสาขาต่างๆอยู่ที่เมืองเจียงไห่อีกด้วย

และโทรไปตามเบอร์ข้างบน ไม่นานก็มีเสียงทุ้มเบาๆของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยออกมา “ใครหรอ？”

“ผมเองเซียวชุ่น”

ฝั่งตรงข้ามนิ่งไปไม่กี่วินาที หลังจากนั้นจึงตอบกลับด้วยเสียงสูง แสดงถึงความตื่นเต้นที่เอ่ย “คุณคือคุณเซียวหรอ?”

“ใช่ ผมเอง ผมวางแผนที่จะใช้โฆษณาโทรทัศน์ทั่วประเทศ คุณพอจะมีวิธีมั้ย?”

ฝั่งตรงข้ามหยุดไปพักหนึ่ง ก่อนเอ่ย “แค่ไม่ผิดกฏหมาย แน่นอนว่าไม่มีปัญหา ตอนนี้คุณได้อยู่ในเมืองเจียงไห่มั้ย? พวกเราจะไปที่นั่นเพื่อจัดการเรื่องนี้ให้คุณเอง”

“ใช่แล้ว คุณอยู่ที่เจียงไห่หรือเปล่า? ผมมจะไปพบกับคุณเอง” อีกฝั่งรีบถามขึ้น

“ไม่ต้องหรอก พวกเราก็ไปเจอกันที่สาขาย่อยที่เมืองเจียงไห่เถอะ” เซียวชุ่นเอ่ย

“รับทราบครับ”

……

ตึกการค้าระหว่างประเทศชั้น หก

เซียวชุ่นมาถึงที่ประตูของบริษัทเล่อซางมีเดีย ก่อนที่จะเคาะไปที่ประตูกระจกสองที ก่อนที่จะมีพนักงานหน้าเคาน์เตอร์สาวคนหนึ่งเงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนที่จะเอ่ยรับด้วยรอยยิ้มที่สุภาพ “ขอสอบถามหน่อยค่ะมาคุณมาหาใครคะ?”

เซียวชุ่นหยิบนามบัตรออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก่อนที่จะมอง“เหอหวงจี๋”

หญิงสาวที่สูงผู้นี้ได้นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเม้มปากแล้วเอ่ย “คุณท่านนี้มาหาหัวหน้าของเรามีอะไรหรือเปล่าคะ? พอดีที่นี่เป็นสาขาย่อย ท่านหัวหน้าส่วนมากเขาจะไม่ได้อยู่ที่นี่ค่ะ”

“ผมคุยกับหัวหน้าคุณไปแล้วครับว่าจะมาเจอกันที่นี่” เซียวชุ่นเอ่ยตามความเป็นจริง

แสดงให้เห็นว่าฝั่งตรงข้ามไม่คิดว่าเป็นอย่างงั้น ก่อนที่จะมองประเมินเขา ก่อนที่จะยิ้มมุมปากและมองเขาอย่างดูถูก “คุณคะ คุณมาผิดหรือเปล่า? หัวหน้าของฉันหรอจะมารู้จักคนอย่างคุณ”

เซียวชุ่นเอ่ยอย่างไม่พอใจ “ถ้าหากหัวหน้าของคุณชื่อว่าเหอกวงจี๋ล่ะก็ งั้นก็ไม่ผิดนะ”

ทันใดนั้น เสียงรองเท้าส้นสูงที่กระแทกกับพื้น ที่ส่งเสียงดังออกมาจากลิฟต์

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขานั้นได้เห็นโม่ยี่ไป๋เดินบิดเอวเล็กๆของเธอเดินผ่านไป

ไม่พูดไม่ได้ หากจะเป็นดาราในพื้นที่ที่ร่ำรวยขนาดนี้ เธอนั้นมีคุณสมบัติจริงๆและทรัพย์สิน รูปร่างเซ็กซี่ หน้าตางดงาม ดวงตาราวกับแมวคู่หนึ่ง ที่แสดงถึงความมีเสน่ห์

ทางมันช่างจะแคบจริงๆเลย！ เซียวชุ่นคิดในใจ

เมื่อพนักงานเคาน์เตอร์เห็นโม่ยี่ไป๋ ก็รีบเดินออกมาจากด้านหลัง และเรียกเธอด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “คุณโม่”

โม่ยี่ไป๋หันลูกตามามอง และไม่สนใจ ก่อนที่จะมองไปที่เซียวชุ่น ก่อนที่จะทำท่าทะนงตัวและเอ่ยถาม “คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? มาสมัครงานหรอ? งั้นคุณก็กลับไปสะเถอะ ที่นี่ไม่ต้องการคุณ”

“คุณโม่ ผู้ชายคนนี้บอกว่านัดกับหัวหน้าเราไว้ค่ะ” หญิงสาวเคาน์เตอร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงขี้เล่น

“ทำไมล่ะ？ท่านประธานเหอจะมาที่นี่วันนี้หรอ？”

ถึงแม้เธอจะมีชื่อเสียงในพื้นที่ แต่หากวางไว้ในหนิงโจวและทั้งประเทศนั้นอันดับสามเธอยังไม่ติดเลย แต่ว่าทรัพยากรในมือของท่านประธานเหอกวงจี๋นั้นมีเยอะ และคงจะอาศัยลู่ทางนี้เองเพื่อไปยังเวลาเต้นรำที่ใหญ่ขึ้นกว่านี้

เมื่อก่อนเธอนัดนั้นไม่เคยจะนัดได้ วันนี้ก็จะได้เจอพอดี ภายในใจอดไม่ได้ที่จะแอบดีใจ

แม้แต่เฉียนข่ายก็ไม่รู้ว่าเมื่อสักครู่เขาผู้นั้นคือแขกคนสำคัญของท่านประธาน เพราะมองมองดูแล้วเขาเหมือนแค่ชายหนุ่มธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้นเอง

หลังจากที่เซียวชุ่นออกจากบริษัทเล่อซางมีเดีย และกำลังสั่งกาแฟลาเต้ใต้ตึก

สถานที่หรูหราทันสมัยขนาดนี้เขานั้นเหมือนกับไม่เคยมา อีกทั้งยังรู้สึกว่ารสชาติของกาแฟนั้นยังธรรมดา แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมคนตั้งมากมายชอบของสิ่งนี้

อีกทั้งเมื่อมาถึงบริษัทเล่อซางมีเดียยังได้รับการดูถูกเลยทำให้เขาไม่สบายใจ แต่ว่าก็ไม่ได้เอามาใส่ใจ เพราะว่าเรื่องแบบนี้นั้นเขาได้เจอมาเยอะแล้ว หากเอาไปคิดมากล่ะก็คงจะเครียดตายเสียก่อน

แต่ไม่ว่ายังไงสะโฆษณาโทรทัศน์ก็ยังต้องทำ

เพราะลูกค้าที่สำคัญของบริษัทนั้นก็คือกลุ่มผู้หญิงและคนสูงอายุ ส่วนทางอินเทอร์เน็ตนั้นเจาะจงไปที่กลุ่มวัยรุ่น ส่วนแม่บ้านหรือคนวัยกลางคนนั้นจะดูโทรทัศน์สะมากกว่า

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง

ก่อนที่จะรถพาณิชย์สีดำคันหนึ่งค่อยๆแล้วเข้ามาจอดในที่จอดรถของตึกการค้าระหว่างประเทศ

เหอกวงจี๋อายุราวๆสี่สิบต้นๆ มาใช่ชุดสูทสีเทาทั้งตัว และใบหน้ากลมที่ขาวสะอาด

เมื่อเปิดประตูรถก็รีบเดินเข้าไปที่ลิฟต์ทันที ก่อนที่จะไม่ได้สนใจเลขาสาวที่ใส่ส้นสูงที่เดินตามอยู่ข้างหลังเลย

หรือว่าทำได้เพียงกัดฟัน และค่อยๆวิ่งตามเขาไป

พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ของบริษัทเล่อซางมีเดียเห็นเขาเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ ก่อนที่วิ่งออกไปโดยไม่สนใจร่างกาย และเอ่ยถามอย่างยิ้มๆ

เมื่อรอให้เขาเดินเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะเอ่ยเบาๆ “สวัสดีท่านประธานเหอ”