เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 55

เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกคนข้างถนนถ่ายรูป เซียวชุ่นไม่ได้ทำการฝังเข็มให้แถวริมถนน แต่ทว่าจึงรีบกลับไปที่จิ่นซิ่วกั๋วจี้

เมื่อทำการล้างหน้าอะไรเสร็จ ซ่งหลิงเออร์จากที่ลูกแมวมอมแมมได้เปลี่ยนเป็นสาวสวย เมื่อมองชัดๆก็ราวกับสาวสวยที่น่ารักมากๆ

โชคดีที่เธอไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ จะมีเพียงแต่รอยฟกช้ำนิดหน่อย เซียวชุ่นจึงได้ทำการฝังเข็มให้เธอและหลังจากนั้นก็อาการดีขึ้น

“หลังจากนี้เรื่อง “กวาดล้างแมลงสาบ” ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจเถอะ”เซียวชุ่นพูดเอ่ยก่อนจะโยนขวดนมไปเปรี้ยวไปให้เธอ

“รู้แล้วน่า”ซ่งหลิงเออร์ตอบกลับอย่างเป็นเด็กดี ทันใดนั้นราวกับกำลังคิดอะไรออกจึงเอ่ยถาม “อาจารย์ ทำวันนี้ท่านถึงได้นึกโทรศัพท์มาหาข้าล่ะ”

เพราะปกตินอกจากตอนที่เข้าให้เธอเข้าไปรับยาที่สืออันถังแล้ว ปกติก็แทบจะไม่เคยโทรหาเธอเลย

ก่อนที่เซียวชุ่นจะพูดเรื่องถึงการโอนเงินให้เธอฟัง ซ่งหลิงเออร์ตอบอย่างผิดหวังเล็กน้อย“อ้อ” ก่อนที่จะไม่ได้พูดอะไรต่อ

“เจ้ารู้ไหมว่าช่วงนี้ที่ศาลของเมืองเจียงไห่นั้นได้ขอให้ทางงานประมูลจัดกิจกรรมการประมูลนั้นขึ้น?”เซียวชุ่นพูดขึ้นทันใด

“เคยได้ยินอยู่ แต่ว่ามันจัดขึ้นทุกปีนะ ทำไมหรอ?”

“เจ้าสามารถทำใบเชิญเข้างานให้ข้าสักสองใบได้ไหม”

เพราะโดยปกติแล้วในงานประมูลมักจะมีบัตรเชิญเข้างาน เนื่องจากเซียวชุ่นนั้นรู้ช้าเกินไป เลยทำให้ทำไม่ทัน。

“ไม่มีปัญหา ให้เป็นหน้าที่ของข้าเถอะ”ซ่งหลิงเออร์ตอบอย่างมั่นใจ

“ท่านอยากได้ตอนไหนล่ะ”

“ทำให้เสร็จก่อนที่งานประมูลจะเริ่มก็พอแล้ว”

……

กว่าเซียวชุ่นจะกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลาพลบค่ำไปแล้ว

ก่อนที่เขาจะเหลือบไปเห็นบัตรเชิญที่สวยงามบัตนหนึ่ง เมื่อหยิบขึ้นมาดู ก็พบว่าเป็นบัตรเชิญงานแต่งของฮู๋เสว่ซงและไป๋เคอ

ก่อนที่เหยาเสินจะเดินออกมาจากทางห้องครัว และมองมาที่เขาด้วยสายตาเย็นชา “แฟนตัวน้อยของคุณไม่เลวเลยนะ”

เซียวชุ่นนิ่งตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนจะค่อยรู้สึกตัว

ตอนเขากลับมาก็เป็นซ่งหลิงเออร์เป็นคนมาส่ง และรถคันนั้นของเธอสีสันก็ค่อนข้างโดดเด่นแยงตา เพียงแค่ขับเข้ามาในหมู่บ้าน ก็กลายเป็นที่จุดรวมสายตาแล้ว

“บัตรเชิญนี้เพิ่งถูกส่งมาใช่ไหม?”เซียวชุ่นเอ่ยถามอย่างไม่ได้สนใจนัก

ท่าทางของเหยาเสินนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะคิดเจ้าบ้านี่ไม่คิดจะอธิบายอะไรหน่อยเลยหรอ?

ไม่นานนั้นเธอก็ได้ควบคุมสติอารมณ์ที่ไม่พอใจของเธอไว้ ก่อนจะพูดแบบไม่ใส่ใจ“ได้รับมาเมื่อสองวันก่อน ไป๋เคอเธอเอามาให้คุณด้วยตนเองเลยนะ”

“น่ากลัวที่ว่าไม่รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่”เซียวชุ่นพูดยิ้มๆ

“หมายความว่าอะไร?”

“ไม่มีอะไร อ้อใช่แล้ว เข้าได้ทำบัตรเชิญเข้างานประมูลไว้สองใบ คุณอยากจะไปกับผมด้วยไหม?”เซียวชุ่นถามเชียว

“งานประมูลอะไรหรอ?”

เหยาเสินกะพริบตาถามเขา ก่อนจะนึกออกว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนเขาเคยพูดไว้ว่าเขาอยากจะรับเรื่องของบริษัท สตาร์ไลท์บีโอเอาไว้

“คุณแน่ใจหรอว่าจะให้ฉันซื้อบริษัทนั้นไว้? ฉันพูดไปแล้วไม่ใช่หรอ ว่ายังไงก็ไม่ได้นะ”

“ไม่ซื้อพวกเราก็แค่ไปดูเฉยๆ ก็เท่ากับว่าพาคุณไปดูโลกด้วยนะ ผมได้ยินมาว่าไม่เพียงมีแต่เรื่องการจัดการทรัพย์สินที่ศาลจะจัดการ ยังมีอีกทั้งของล้ำค่าต่างๆที่ศุลกากรยึดเก็บไว้ด้วยนะ”เซียวชุ่นพูดยิ้มๆ

เหยาเสินถามเขาด้วยสีหน้างุนงง “คุณไปสนใจของพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ?”

“ก็แค่ไปเล่นนิดหน่อยเอง อีกทั้งตอนนี้คุณอยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำนะ”

เหยาเสินมองไปที่เซียวชุ่นก่อนแอบยิ้ม ก่อนจะพูดเบา“ไม่คิดว่าคฤหาสน์จะสามารถปิดปากได้จริงๆ”

บริเวณภายหน้าของวิลล่าหว้างห่ายเต็มไปด้วยรถหรูหรา และผู้คนจำนวนมากมาย

เมืองเจียงไห่ในทุกๆปี ศาลนั้นจะมีการจัดการกับสินทรัพย์ของบริษัทที่ล้มละลายหรือของผิดกฎหมายที่ยึดไว้ รวมถึงอาคาร ที่ดิน รถหรูต่างๆ อีกทั้งยังมีของล้ำค่าของศุลกากรที่ไม่มีเจ้าของ งานอักษรศิลปะโบราณ ภาพวาด รวมในการประมูล และสิ่งเหล่านี้เองที่สามารถดึงดูดผู้คนที่มีชื่อเสียงมากมายเข้ามาร่วมในงานการประมูล

โดยที่เดิมทีแล้ววิลล่าหว้างไห่นั้นเป็นสถานที่ค้าขายของเก่าแก่ในเมืองเจียงไห่

การตีตลาดนั้นคือตีตลาดหลักที่หรู ปกติแล้วการจะต้อนรับใครส่วนมากก็จะเป็นคนที่มีหน้าตาและมาจากตระกูลที่สูงส่ง

แต่วันนี้ตั้งใจที่จะจัดหลายประมูลขึ้น ถึงแม้ว่าคุณภาพระดับชั้นจะน้อยกว่ารอบอื่นๆ แต่คนที่ได้รับบัตรเชิญนั้นส่วนมากก็จะเป็นคนที่มีชื่อเสียงในเมืองเจียงไห่

เซียวชุ่นและเหยาเสินเดินมาถึงที่หน้าประตู และยื่นบัตรเชิญเข้างานให้กับพนักงานที่ตรวจสอบบัตรเชิญ

พนักงานก็ทำการสแกนและก่อนจะปล่อยให้พวกเขาเข้ามา ก่อนที่จะมีเสียงแหบพร่ามาจากด้านหลัง“ข้าแนะนำให้เจ้าตรวจดูบัตรดีๆอีกรอบสิ ไม่ใช่ว่าหมาแมวที่ไหนก็จะเข้ามาได้”

เซียวชุ่นทั้งสองคนหันหลังไปมอง ที่แท้ก็เป็นเหยาเต๋อกับหลี่ชุนเหลียนคู่สามีภรรยา

วันนี้หลี่ชุนเหลียนได้แต่งตัวดอกไม้สีสด และใบหน้าที่แต่งมาเข้ม แต่ทว่าหากไม่มียายี่สิบแปดกระวานที่ปราศจากความเยาว์วัย ไม่งั้นคงจะทำให้คนอื่นตลกไม่น้อย

“คุณลุง คุณป้า”ถึงแม้เหยาเสินจะไม่ค่อยชอบใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยทักทาย

“เหยาเสิน วันนี้พวกเจ้าทั้งสองมาที่นี่ได้ยังไง?” เหยาเต๋อเอ่ยถาม เพราะสถานที่นี้เดิมทีแล้วไม่ใช่ที่ที่พวกเขาสองคนจะเข้ามาได้

“อ้อ พวกเราแค่เข้ามาดูนะ”เหยาเสินเอ่ย

“ได้ยินแล้วหรือยัง? แค่มาดูงานรื่นเริงนะสิ แต่ทว่าก็ไม่น่าแปลก พวกเจ้าเป็นแค่คนที่ไม่มีธุรกิจและงาน แต่ถึงแม้จะไม่มีเงิน แต่ว่าก็ยังมีเวลามาก”

หลี่ชุนเหลียนอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างประชดประชัน