เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 117

เมื่อคืนนี้เหลิงหยุนฉีเลือก “มานอิง” จากทีมสไตลิสต์ต่างๆ เพราะเธอเชื่อในความสามารถและความเป็นมืออาชีพของพวกเขา ดังนั้นตอนที่พวกเขากำลังเรื่องสไตล์การออกแบบและพื้นหลังการถ่ายภาพ เธอก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งเลย แต่เธอหยิบแฟ้มงานขึ้นมาและอ่านรายละเอียดเกี่ยวกับคุณสมบัติที่จะต้องตรวจสอบในบ่ายนี้

ตอนที่เธอก้มลงมองวัสดุนั้น มานอิงก็สังเกตใบหน้าและท่าทีของเธอจากมุมต่างๆ เป็นครั้งคราว จากนั้นก็เลือกชุดสูทสีน้ำเงินจากห้องแต่งตัวที่อยู่หลังประตูพับอย่างรวดเร็ว

“คุณเหลิง รบกวนใส่ชุดนี้ดูนะ”

นี่เป็นสูทปาดไหล่ของที่สาวสวยหน้าปกนิตยสารใส่นี่ ชุดสูทชุดนี้ผสมผสานความเรียบง่ายของนักธุรกิจให้เข้ากับความรู้สึกแฟชั่นของผู้หญิงได้อย่างลงตัว

ให้ความรู้สึกที่พอดีมาก ไม่น้อยไม่มากเกินไป

เป็นการตัดเย็บที่ละเอียดอ่อนและรูปแบบก็ดีมากๆ

เหลิงหยุนฉีรับเสื้อผ้ามา มานอิงหันไปบอกช่างแต่งหน้าและช่างทำผมถึงเกี่ยวกับทิศทางและไอเดียในการจัดลุคให้เธอ

หลังจากที่เหลิงหยุนฉีเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกมาจากห้องแต่งตัวแล้ว ทุกคนก็ชะงักค้างไป

เมื่อก่อนพวกเขาเคยชินกับคนที่ “ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง” แต่วันนี้ พวกเขาพบว่าคนบางคนเป็นที่โปรดปรานจากพระเจ้าตั้งแต่เกิด

เหลิงหยุนฉีที่สวมชุดนี้ทำให้ชุดแฟชั่นชั้นสูงนี้มีจิตวิญญาณที่โดดเด่นในทันที

เงียบสงบและเฉียบคม ราวกับทุกสิ่งรอบตัวเธอจะต้องถูกดวงตาคู่นั้นสะกดวิญญาณไว้!

ในตอนนี้ ดวงตาของทุกคนเป็นประกาย มันเป็นความตื่นเต้นและความรีบร้อนจากจิตใต้สำนึก

พวกเขาอยากจะสร้างผลลัพธ์ที่ดีที่สุด! อยากให้ช่วงเวลานี้ถูกบันทึกไว้ และหลงเหลือไว้แค่ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด!

“คุณเหลิง เดี๋ยวเราจะเริ่มทำผมและแต่งหน้าให้คุณ ถ้ามีตรงไหนไม่พอใจ คุณสามารถแจ้งได้ตลอดเลย” มานอิงตั้งสติอยู่นาน ก่อนจะพูดเป็นปกติ

เหลิงหยุนฉียิ้มและนั่งลงบนโซฟา เพื่อให้ทีมงานทำงานได้ง่ายขึ้น

ไม่รู้ว่าใครเปิดเพลงในโทรศัพท์ และเสียงเพลงที่ผ่อนคลายก็แผ่กระจายไปทั่ว ราวกับว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปในพริบตา ช่างทำผมและช่างแต่งหน้าก็หยุดลงพร้อมกัน และมองไปที่เหลิงหยุนฉีด้วยดวงตาที่สดใส

“เสร็จแล้วหรอ?” สายตาของเหลิงหยุนฉีหลุดออกจากแฟ้มงาน เธออดไม่ได้ที่จะถาม

“เสร็จแล้วค่ะ” ทั้งสองพยักหน้าพร้อมกัน และมองเธอด้วยท่าทีที่เหมือนกำลังชื่นชมกับผลงานศิลปะ

เหลิงหยุนฉีมองไปที่ ไหลจือที่อยู่ข้างๆ ด้วยท่าทางตลก “ฉันต้องนั่งที่ไหน?”

คนคนนี้เลือกอยู่นาน และเขาก็พบมุมถ่ายภาพหลายมุมแล้ว และเขายังให้คนมาลองนั่งด้วย

“ตรงที่คุณนั่งทำงานตามปกติเลย” ตั้งแต่ที่ไหลจือดูมาถึงตอนนี้ เขายังคงรู้สึกว่า ตอนที่เข้ามาและเหลิงหยุนฉีหันเก้าอี้มามองเขา มันได้ความรู้สึกมากที่สุดแล้ว! เป็นการรับรู้ที่ดูขัดแย้งกัน มุมถ่ายภาพมุมนี้ดูดีที่สุดแล้ว

เหลิงหยุนฉีพยักหน้าและนั่งลง

ในขณะนี้ มุมของแสงแดดค่อยๆ เคลื่อนไปตามช่วงเวลา

ผู้ช่วยเหมยส่งพวกเขาไปถึงที่ประตูบริษัทก่อนจะจากไป ไหลจือตึงเครียดมาทั้งเช้าแล้ว ในที่สุดก็ได้ผ่อนคลาย

เขาจุดบุหรี่ทันที หลังจากที่นิโคตินเข้าไปในโพรงจมูกของเขาแล้ว เขาก็พ่นออกมาในลมหายใจเดียว “บ้าเอ๊ย! นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นคนที่ขึ้นกล้องขนาดนี้!”

มานอิงตบไหล่เขาด้วยความรู้สึกเดียวกัน “ฉันคิดว่า ครั้งนี้นายคงจะมีชื่อเสียงในแวดวงนี้แล้ว”

แวดวงนี้เป็นสถานที่ที่มีความเป็นจริงมากที่สุด สำหรับช่างภาพทั่วไป ถ้าความสามารถไม่แตกต่างกันมากนัก แต่มีผลงานที่โดดเด่นเป็นของตัวเอง มันจะทำให้บุคลลิกนั้นถูกเน้นให้ชัดเจนขึ้น

มานอิงมั่นใจมาก ถ้าภาพของเหลิงหยุนฉีนี้ถูกปล่อยออกไป ไหลจือที่อยู่ในแวดวงนี้มานานจะได้รับความนิยมในทันที

“เห็นว่าฉันสนใจเรื่องพวกนี้เหรอ?” นิสัยของวัยรุ่นหัวร้อน ได้สะท้อนออกมาอย่างชัดเจนในวินาทีนี้

มานอิงมองดูท่าทางไม่พอใจของเขาด้วยใบหน้าขบขำ “ทำไม? ดังแล้วไม่ดีเหรอ? งั้นนายจะเอายังไง?”

“เอายังไง?” ไหลจือถือบุหรี่ในมือข้างหนึ่ง เขาชี้ไปที่ชั้นบนสุดด้วยมือข้างเดียว “ถ้าฉันได้ถ่ายรูปแบบนี้ทุกวัน ให้ฉันทำงานฟรียังได้เลย!”

ทีมงานคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างๆ อดทนไม่ไหวแล้ว จึงบ่นเขา “คุณช่างภาพใหญ่ ทำไมคุณไม่ขึ้นไปสวรรค์ล่ะ?”

ทายาทอันดับต้นๆ ที่มีทรัพย์สินนับแสนล้าน พร้อมมาเป็นนางแบบให้เขาทุกวัน???

คิดอะไรอยู่เนี่ย? เพื่อนรัก!