เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 90

จนกระทั่งร่างของเหลิงหยุนฉีหายไป คนกลุ่มที่อยู่ด้านนอกถึงได้กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง

“ใครเหรอ??”

“เชี่ย! หุ่นแบบนี้เป็นนางแบบได้เลย!”

“เรียนอยู่มหาวิทยาลัยไหน? มหาวิทยาลัยละแวกนี้ของพวกเรามีคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร?”

หลายคนวิพากษ์วิจารณ์กัน แต่นอกจากตั้งคำถามแล้วไม่มีใครสามารถตอบได้ ดังนั้นคนกลุ่มนี้จึงเดินตามเข้าไปข้างใน

เวลาประมาณหนึ่งทุ่ม “หยูดี” กำลังเปิดดนตรีเบา ๆ เป็นบรรยากาศแบบสบาย ๆ

มีวงดนตรีบนเวที ร้องเพลงบลูส์ ด้วยเสียงแหบและหางเสียงยาว ซึ่งทำให้มีความรู้สึกเซ็กซี่

หัวหน้าห้องและคนอื่น ๆ นั่งอยู่บริเวณตรงกลาง เนื่องจากกลุ่มของพวกเขาคนเยอะ เจ้าของร้านจึงจัดโต๊ะสี่โต๊ะไว้ด้วยกัน

เมื่อเห็นเหลิงหยุนฉีเดินมา หัวหน้าห้องก็โบกมือทันที “หยุนฉีทางนี้!”

นอกจากโต๊ะของพวกเขาแล้ว คนอื่นก็มองมาที่เธอเช่นกัน

เหลิงหยุนฉีแต่งหน้าบาง ๆ แต่ขนตาที่ยาวและหนาของเธอทำให้ดวงตาของเธอดูน่าดึงดูดเป็นพิเศษ แม้จะอยู่ในแสงสลัวของบาร์

รูม่านตาของเธอไม่ได้ดำสนิท ดูเหมือนว่าจะเป็นสีกาแฟอ่อน ๆ ตอนนี้เธอมือข้างหนึ่งของเธอล้วงอยู่ในกระเป๋ากางเกง แล้วเดินมาอย่างสบาย ๆ เธอสูง 170 เซนติเมตร เมื่อสวมรองเท้าส้นสูงแล้ว ทำให้เธอดูโดดเด่นกว่าคนอื่น

เมื่อเห็นหัวหน้าห้องทักทาย เธอหันหน้าและยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มจาง ๆ

ช่วงเวลานี้……

ไม่รู้ว่ามีคนกี่คนที่กำลังสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ! ! !

ก่อนหน้านั้นตอนเห็นเพื่อนสวมเสื้อผ้าสุดเท่มารับที่สนามบินโจวหยุนตกใจไปรอบหนึ่งแล้ว และวันนี้เธอก็รู้สึกแตกต่างเล็กน้อย

เมื่อสักครู่เธอโทรศัพท์บอกให้หยุนฉีสวมชุดของ Valentino ซึ่งเป็นชุดสไตล์หรูหราสวยงาม

แต่ต้องยอมรับว่าเธอสวมชุดนี้มาปรากฏตัวในบาร์ ถือเป็นชุดที่เหมาะสมเป็นอย่างมาก

โดยเฉพาะกลุ่มคนที่เดินตามหลัง เห็นได้ชัดว่าการที่พวกเขาเข้ามาใน“หยูดี” เพราะเธอ เมื่อเห็นหยุนฉีนั่งลงแล้ว คนเหล่านั้นก็หาที่นั่งตาม แต่สายตาของพวกเขายังคงมองมาทางนี้เป็นครั้งคราว

ความสนใจนี้ ไม่เหลือให้ใครแล้วจริง ๆ

“ฉันรู้สึกว่าเมื่อก่อนคนในมหาวิทยาลัยพวกนั้นตาบอดกันใช่ไหม? ระดับนี้ เป็นได้เพียงแค่‘ดาวห้อง’? มีใครจำได้ไหมว่าดาวมหาลัยเป็นใคร? ถ้าให้เธออยู่ต่อหน้าเหลิงหยุนฉีแล้ว เธอคงอับอายจนร้องไห้แน่นอน”

เพื่อนร่วมห้องที่นั่งอยู่อดไม่ได้ที่จะบ่นพึมพำ

“อย่าพูดแบบนั้นสิ เมื่อก่อนการเลือกดาวมหาลัยนั้นเป็นเรื่องเหลวไหล ฉันจำได้ว่าเหลิงหยุนฉี ไม่ได้สมัครด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนนำรูปตอนที่เธอนอนคว่ำบนโต๊ะในห้องเรียนไปโพสต์ ซึ่งหน้าครึ่งหนึ่งซุกไว้ในแขน แล้วเธอจะถูกเลือกได้อย่างไร” หญิงสาวอีกคนหัวเราะเยาะเรื่องในอดีต

“เมื่อก่อนเดือนมหาลัยตามจีบเธออย่างบ้าคลั่ง ฉันยังคิดว่าทำไมเดือนมหาลัยถึงได้มาจีบเธอ ตอนนี้ดูแล้ว เดือนมหาลัยเป็นคนที่มีวิสัยทัศน์กว้างไกล”

“โจวหยุน ฉันได้ยินมาว่าช่วงนี้คุณอยู่ในกองถ่าย คุณเตรียมจะนำความรู้ที่เรียนมาไปใช้แล้วเหรอ?” ก่อนหน้านั้น ตอนที่เจ้าพ่อภาพยนตร์เหลียงโพสต์ภาพยนตร์เรื่องใหม่บนเวย์ปั๋ว พวกเขาพบว่านักลงทุนรายใหญ่ที่สุดในภาพยนตร์เรื่องนี้คือตระกูลโจว

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ทุกคนล้วนเป็นผู้กำกับภาพยนตร์และโทรทัศน์ แต่ทำงานหลากหลายมาก คนอย่างเธอช่างน่าอิจฉาเสียจริง ๆ

วันนี้โจวหยุนสวมชุดกระโปรงยาว ซึ่งเธอสวมชุดนี้มาเพื่อจะเต้นรำคืนนี้โดยเฉพาะ แต่ตอนนี้เธอจึงสวมเสื้อโค้ทอยู่ข้างนอก จึงไม่เหมือนว่าแต่งตัวโอเวอร์เกินไป เมื่อเธอได้ฟังคนกลุ่มนี้พูดถึงเรื่องนี้ ทำให้เเธอคันปากอยากจะซุบซิบ

“พวกคุณอย่าพูดเล่นเลย สองสามวันนี้ฉันถึงได้รู้ว่าอะไรที่เรียกว่าแผนกลอุบายในกองถ่าย เมื่อก่อนฉันคิดเสมอว่าดาราสาวที่มีชื่อเสียงเหล่านั้นเล่นกลได้ แต่ตอนนี้ฉันถึงได้รู้ว่าตนเองนั้นล้าหลังมาก เด็กสาวที่เพิ่งสอบเข้าวิทยาลัยแล้วเข้าสู่วงการบันเทิง แต่ละคนนั้นเหมือนเกิดมาพร้อมกับทักษะการแสดง อยู่ต่อหน้าคนแล้วยิ้มด้วยความไร้เดียงสา แต่ลับหลังแล้วคอยปัดแข้งปัดขาชิงดีชิงเด่นอยู่ตลอดเวลา ซึ่งสิ่งที่พวกเธอทำนั้นสามารถนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ได้เลย” โจวหยุนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ ตอนที่เธออายุสิบแปดนั้นเธอกำลังทำอะไรอยู่? เธอช้อปปิ้งและเที่ยวเล่นด้วยความสนุกสนานทุกวัน

“น่าเสียดายที่นักลงทุนอย่างเธอเป็นผู้หญิง มิฉะนั้น เชื่อหรือไม่ คุณจะได้รับคีย์การ์ดห้องพักจำนวนมากอย่างแน่นอน” คนอื่น ๆ อดที่จะหัวเราะไม่ได้

โจวหยุนเหยียดนิ้วชี้ของเธอ “จุ๊ ๆ ๆ” แล้วขยับไปมา “พวกคุณช่างไร้เดียงสามาก! ฉันไม่ได้พูดเล่นน่ะ ตอนนี้ฉันได้รับคีย์การ์ดห้องมาไม่น้อยแล้ว ประเด็นสำคัญคือมีทั้งผู้ชายและผู้หญิง”

“เชี่ย!!!” คนหนึ่งตบโต๊ะ กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง และหัวเราะเสียงดัง ทันใดนั้นโต๊ะของพวกเขาก็กลายเป็นจุดน่าสนใจของทุกคน

เหลิงหยุนฉีมองพวกเขาพูดคุยเสียงดัง แต่ไม่ได้ขัดจังหวะ เธอดื่มเบียร์เป็นครั้งคราวเท่านั้น และรู้สึกผ่อนคลายมาก

อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นก็มีคนเดินมาที่โต๊ะของพวกเขา

จับมือเธอโดยไม่พูดอะไร

ทุกคนตกตะลึงทันที

แก้วเหล้าที่อยู่ในมือของหัวหน้าห้องหล่นลงบนโต๊ะ ทำให้เกิดเสียงที่คมชัด.......