เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 91

“หยุนฉี ฉันขอร้องล่ะ ปล่อยครอบครัวของพวกเราไปเถอะ”

คนนั้นพูดถึงไม่ได้จริง ๆ เมื่อสักครู่พูดถึงเดือนมหาลัยคนนั้น ฉีหลัวซานก็ปรากฏตัวขึ้น เหลิงหยุนฉีมองข้อมือของตนเองและไม่พูดอะไร

คนคนนี้กินยาเสริมพลังมาหรือเปล่า? ถึงได้มีแรงมากขนาดนี้

ประเด็นสำคัญคือเธอจับมือตนเองด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด ท่าทางตอนที่พูดนั้นช่างน่าสงสารมาก ถ้าคนที่ไม่รู้ว่าจะคิดว่าตนเองรังแกเธอ

คนที่นั่งอยู่บริเวณใกล้ ๆ ต่างมองมาทางนี้ ทำให้เพื่อนนักเรียนที่นั่งอยู่ต่างรู้สึกอึดอัด

เมื่อก่อน เธอเป็นผู้หญิงหยิ่งผยองและมีชื่อเสียงในมหาวิทยาลัย

ตอนนี้ ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ได้?

ร้องไห้และข้อร้องอ้อนวอนเหลิงหยุนฉีต่อหน้าเพื่อนนักเรียนทั้งหมด นี่ไม่ใช่สไตล์ของเธอนี่

หรือว่าตอนนี้ตระกูลฉีหมดสิ้นหนทางแล้ว?

ทุกคนมองเหลิงหยุนฉี ด้วยความอึ้ง

แต่ท่าทางของหยุนฉีนั้นสงบมาก ส่วนโจวหยุนที่เป็นคนอารมณ์ร้อนนั้นไม่สามารถสงบได้ ปฏิกิริยาแรกของเธอคือการจ้องไปที่หัวหน้าห้อง

พูดกันแล้วว่าเป็นแค่การพบปะสังสรรค์กันง่าย ๆ กลายเป็นการขอโทษได้อย่างไร?

อะไรกันนี่? มาร้องไห้ออกมาต่อหน้าทุกคน เจตนาแกล้งทำเป็นคนดีใช่ไหม?

เมื่อหัวหน้าห้องถูกเธอจ้องมอง เขายกมือขึ้นด้วยความตกใจ “ไม่ใช่ผม ผมไม่ได้ทำอะไรเลย” เขาไม่ได้สมองเลอะเลือนสักหน่อย ที่จะเข้าไปยุ่งเรื่องของฉีหลัวซาน และเขาเองก็มีแฟนแล้วด้วย

นอกจากนี้ ตอนแรกถ้าไม่ใช่เพราะเหลิงหยุนฉีชี้แนะเรื่องหุ้น เขาเกือบจะซื้อหุ้นของตระกูลฉีแล้ว และตอนนี้เขาคงจะขาดทุนอย่างย่อยยับ หากต้องเลือกข้างแล้ว เขาต้องเลือกข้างเหลิงหยุนฉีแน่นอน

ฉีหลัวซานจับมือเหลิงหยุนฉีเอาไว้ แล้วเธอก็พูดออกหน้าแทนเขา “ไม่เกี่ยวอะไรกับหัวหน้าห้อง เขาแค่แจ้งในกลุ่มวีแชทเท่านั้น”

โจวหยุนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และอดไม่ได้ที่จะตบหัวเขาเบา ๆ เข้าใจผิดแล้ว

อย่างไรก็ตาม ฉีหลัวซานยังไม่ได้ออกจากกลุ่มวีแชทเหรอ? หน้าด้านจริง ๆ

เธอโมโหจนเกือบจะหัวเราะ

ก่อนหน้านั้นตนเองทำเรื่องเลวร้ายไว้ แล้วตอนนี้มาร้องไห้อยู่ที่นี่ อะไรกัน?

“เมื่อก่อนคุณปากดีมากไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ก็อย่ามาร้องขอความเมตตาสิ” ก่อนหน้านั้นปากเสีย คำพูดน่าเกลียดมาก แล้วยัง@เพื่อนของเธออย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้รู้จักกลัวแล้ว ฮึ่ม มันสายเกินไปแล้ว!

“ก่อนหน้านั้นฉันเพียงแค่อิจฉาคุณ ต่อมาสมองฉันเลอะเลือนไปชั่วขณะ และฉันถูกอีนางสารเลวซุนหยานหลอกใช้ ฉันถึงได้พูดคำพูดพวกนั้นออกมา ฉันรู้ตัวว่าผิดแล้วจริง ๆ แต่ครอบครัวของฉันเป็นผู้บริสุทธิ์ ขอร้องคุณได้โปรด! ปล่อยฉันไปสักครั้งเถอะ ต่อไปฉันจะไม่กล้าทำอีกแล้ว!”

ฉีหลัวซานไม่สนใจโจวหยุนจะพูดอะไร เธอพยายามดึงมือของเหลิงหยุนฉีไว้เท่านั้น

คฤหาสน์เหลิงนั้นมีการรักษาความปลอดภัยอย่างหนาแน่น ทำให้พวกเขาไม่สามารถเข้าไปได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะได้ไปกล่าวคำขอโทษ

เพราะเหลิงหยุนฉีบล็อกการติดต่อของเธอ ขณะนี้ห่วงโซ่ทุนของตระกูลคับขันมาก คู่ค้าและซัพพลายเออร์ปฏิเสธที่จะสื่อสาร

พ่อเธอด่าเธอว่าเป็นตัวซวย

เหลิงหยุนฉียิ้ม ทั้งที่เธอรู้ว่าเรื่องนี้เป็นคำสั่งของคุณชายเฉียวแต่ฉีหลัวซานก็ยังมาขอร้องเธอด้วยสีหน้าสิ้นหวังต่อหน้าเพื่อนนักเรียนเก่า?

เหลิงหยุนฉีขยับเข้าไปใกล้ จ้องไปที่สายตาของเธอ “ทำไมเหรอ? เลือกรังแกคนที่อ่อนแอกว่า? คุณคิดว่าฉันไม่ใช่คนที่ลงมือจัดการเรื่องนี้ ดังนั้นฉันจึงพูดง่ายกว่าเหรอ?”

และด้วยระยะที่ใกล้กันมาก ใบหน้าที่สวยงามของ เหลิงหยุนฉีอยู่ตรงหน้าเธอ

ฉีหลัวซานหดตัวเหมือนกลัวว่าคนอื่นจะรู้ว่าตนเองเป็นคนผิด และถอยไปข้างหลังโดยไม่รู้ตัว

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอพบว่าเวลาที่ เหลิงหยุนฉีไม่ยิ้ม ท่าทางของเธอนั้นน่ากลัวมาก

“แต่ แต่ครอบครัวของฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณชายเฉียวอยู่ที่ไหน…....” ฉีหลัวซานกำลังจะร้องไห้จริง ๆ

“ดังนั้น คุณหมายความว่าจะให้ฉันออกหน้าไปขอโทษแทนคุณ” เหลิงหยุนฉีนั่งกลับไปที่เดิมด้วยความเฉยเมย และจ้องเธอด้วยความเย็นชา

ฉีหลัวซานไม่สามารถพูดอะไรได้ชั่วขณะหนึ่ง

ตอนที่เธอมา เธอวางแผนที่จะทำเช่นนั้นจริง ๆ

เมื่อมองฉีหลัวซานที่ก้มศีรษะลง เพื่อนนักเรียนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ต่างก็พูดไม่ออก

ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้ไร้ยางอายขนาดนี้?

ว่าแต่ คุณชายเฉียวเป็นใครกันแน่ แม้แต่ตระกูลฉีก็ไม่สามารถเข้าถึงได้ ?