เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า นิยาย บท 10

เสิ่นหรูโจวเข้าไปในหออวี้เหอ ห่อขนมแป้งกรอบและไก่ย่างดอกกุ้ยอวี่สองส่วน

ทว่าของในมือยังไม่ได้ส่งต่อก็ได้ยินเสียงที่ทั้งคุ้นหูทั้งน่ารำคาญดังขึ้นมา...

“จิ๊จิ๊ บังเอิญจังเลยนะ ท่านกับข้าพบกันทุกที่เลย”

เสิ่นหรูโจวกวาดมองคนที่เดินเข้ามาในปราดเดียว ครั้นเห็นหลิงเฟิงเดินประคองมู่หว่านหรงเข้ามา ดวงตาพลันเปลี่ยนเป็นเย็นชา ส่งเสียงจิ๊ด้วยความเดียดฉันท์

“สามารถกระโดดโลดเต้นได้เร็วเช่นนี้ ดูแล้วข้าคงลงมือเบาเกินไป”

สีหน้าของมู่หว่านหรงแข็งค้าง แท้จริงแล้วหัวใจของนางยังคงเจ็บอยู่ เพียงแต่บรรเทาลงบ้างแล้ว

แต่หลิงเฟิงบอกว่าท่านอ๋องสั่งสอนเสิ่นหรูโจวอย่างฉุนเฉียว อีกทั้งยังได้ยินว่าเสิ่นหรูโจวลอบออกจวน นางจึงยิ่งรู้สึกว่าเสิ่นหรูโจวคงถูกท่านอ๋องตำหนิเป็นแน่ เช่นนั้นถึงได้ออกจวนมาผ่อนคลายอารมณ์!

ก่อนนี้เสิ่นหรูโจวมักจะแอบเศร้าโศกอยู่ตลอดหลังจากถูกท่านอ๋องตำหนิ นางย่อมไม่สามารถพลาดโอกาสได้ทีขี่แพะไล่เช่นนี้ ดังนั้นจึงตามมา

มู่หว่านหรงบิดผ้าเช็ดหน้าด้วยท่าทีอวดดีพลางส่งเสียงหัวเราะ ท่าทางแสนเย่อหยิ่ง

“เสิ่นหรูโจว เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว หรือท่านยังจะกล้าเอาเข็มมาแทงข้าอีก เป็นไปได้หรือไม่ว่าที่ท่านอ๋องสั่งสอนท่านยังไม่เพียงพอ”

หลิงเฟิงเองก็มองเสิ่นหรูโจวอย่างโอหัง

เสิ่นหรูโจวเหลือบมองสองนายบ่าวแล้วเผยรอยยิ้มจาง ๆ “บ่าวอาศัยบารมีของผู้เป็นนายกดขี่ผู้อื่นช่างอวดดีอะไรเช่นนี้ หากทำให้ข้าไม่พอใจ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนำเข็มแทงเลย แม้แต่นำไม้มาทุบตีก็ไม่เป็นปัญหาเช่นกัน”

“ท่าน!” ทันใดนั้นมู่หว่านหรงโกรธขึ้นมา นางเองก็ไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าท่านอ๋องสั่งสอนเสิ่นหรูโจวไปแล้ว นางยังจะกล้าบังอาจขนาดนี้!

ชั่วครู่กลับไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรกับนางดี!

หลิงเฟิงก็ตกอยู่ในอาการงงงันเช่นกัน เหตุใดนี่ถึงแตกต่างจากที่คิดไว้

ในเวลานี้เถ้าแก่ถือของเข้ามา กล่าวกับเสิ่นหรูโจว: “คุณหนู ห่อเรียบร้อยแล้ว! รวมเป็นเงินยี่สิบอีแปะ”

“ได้” เสิ่นหรูโจวเตรียมจะจ่ายเงินและออกไป แต่ทันใดนั้นมู่หว่านหรงก็ก้าวขึ้นไปสองก้าว คว้าไก่ย่างและขนมแป้งกรอบที่ห่ออย่างดีในมือของเถ้าแก่ไป!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน