เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า นิยาย บท 15

เสิ่นหรูโจวได้สติกลับมาอีกครั้งหลังจากได้ยินเสียงนายบ่าวคู่นั้น นางฟังแล้วยิ้ม

ชาติที่แล้ว นางไม่เคยเห็นลู่หวายหนิง คิดไม่ถึงเลยว่านิสัยของเขาจะสดใสและเป็นมิตรเช่นนี้

เมื่อคิดอย่างถี่ถ้วนดูแล้ว ปีนี้ลู่หวายหนิงเพิ่งจะสิบเอ็ด แม้ว่าเป็นชายหนุ่มอัจฉริยะ แต่เด็กก็คือเด็ก เก็บอุปนิสัยไว้ไม่อยู่

เพียงแต่ว่า เวลานี้นางยังไม่ได้หย่ากับเซียวเฉินเหยี่ยน หากไป นางไม่รู้ว่าเหมาะสมหรือไม่ นิสัยของท่านอุปราชไม่ดีเท่าไหร่นัก นางไม่อยากมีเรื่องแค้นใจกับเขา

“คืนสิบห้าเป็นเวลาที่เหมาะแก่การชมจันทร์จริง ๆ เพียง…”

นางยังพูดไม่จบก็ถูกมู่หว่านหรงพูดขัดทันใด

“พระชายา! ท่านช่วยชีวินคนไว้ได้เพราะโชคช่วยและบังเอิญก็เท่านั้น ไม่ควรลำพองตนนะเจ้าคะ!”

“ถ้อยแสดงความขอบคุณกับการเชิญชวนของคุณชายน้อยก็ไม่จำเป็น อย่างไรเสียคำพูดไม่เพียงพอที่จะแสดงความขอบคุณ หากท่านอ๋องทราบเรื่องก็คงไม่เห็นด้วยเช่นกัน พระชายารีบกลับจวนเถอะเจ้าค่ะ อย่าให้ท่านอ๋องเรียกหาท่านเลย”

นางฟังคนเหล่านี้พูดคุยสนุกสนานแล้วเกิดรู้สึกอิจฉา นางจะไม่ยอมให้เสิ่นหรูโจ มีปฏิสัมพันธ์กับจวนผู้สำเร็จราชการอย่างแน่นอน หากมี ก็ควรเป็นนางถึงจะถูกต้อง!

พูดจบ นางพลางคว้าแขนเสิ่นหรูโจวและส่งสายตาให้กับหลิงเฟิง คิดบังคับพาเสิ่นหรูโจวกลับจวนอ๋อง

เสิ่นหรูโจวสะบัดนางออกอย่างแรงพร้อมส่งสายตาเบื่อหน่าย

“เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาพูดแทนข้า”

ในเวลาเดียวกัน ลู่หวายหนิงพลันอาเจียนเป็นเลือดและล้มไปกับพื้นอย่างกะทันหัน เลือดสดซึมทะลุเสื้อบริเวณหน้าอกทันที!

วินาทีนั้น ทุกคนตะลึงตกใจมาก หน้าของฉินอวี่เต็มไปด้วยความหวั่นกลัวยิ่งกว่าใคร!

“นายน้อย!”

มู่หว่านหรงตะโกนเสียงแข็งทันใด: “พระชายา ท่านเห็นหรือยังว่าท่านทำอะไรลงไป ข้าบอกแล้วว่าอย่าทำอะไรออกหน้า เอายาให้ผู้อื่นไม่คิดหน้าคิดหลัง แต่ท่านไม่ฟัง ตอนนี้เป็นอย่างไร เกิดเรื่องแล้วหรือไม่!”

“เป็นเรื่องจนได้ ข้าจะคอยดูว่าท่านจะรายงานต่อท่านอ๋องอย่างไร ทำไมถึงไม่ยอมเปลี่ยนแปลง อยากเป็นที่สนใจตลอดเวลา!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน