เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า นิยาย บท 14

หลิงเฟิงรู้สึกกลัวเล็กน้อย “พระชายารอง…”

คนอื่นกำลังดูละครและไม่กล้าส่งเสียงใด

เสิ่นหรูโจวยิ้มเยาะ นางรู้สึกชอบใจมากกับท่าทีถูกบีบบังคับของมู่หว่านหรง

ไม่ใช่ว่ามู่หว่านหรงไม่เคยกล่าวขอโทษมาก่อน แต่สำหรับเสิ่นหรูโจว ที่สำคัญยังเป็นการกล่าวขอโทษต่อหน้าธารกำนัลและยังเป็นครั้งแรกอีก อัปยศอดสูยิ่งนัก!

แต่คุณชายน้อย นางไม่สามารถขัดใจได้

มู่หว่านหรงมองเสิ่นหรูโจว “ท่านพี่ เมื่อครู่นี้หว่านหรงล่วงเกินท่าน ได้โปรดอย่าเก็บใส่ใจเลยนะเจ้าคะ”

“หว่านหรงเพียงแค่รู้สึกว่าตอนท่านพี่อยู่ในจวนแม่ทัพ ท่านไม่เคยร่ำเรียนวิชาแพทย์ฉีหวงมาก่อน กลัวว่าท่านพี่จะพลั้งมือทำร้ายคุณชายน้อย ข้าเลยอดห่วงไม่ได้”

จวนแม่ทัพ! ท่านพี่!

สีหน้าของฉินอวี่เปลี่ยนไปทันที เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

หรือว่า ผู้มีพระคุณของนายน้อยคือพระชายาอู่เฉิง…เสิ่นหรูโจว!

แต่เสิ่นหรูโจวเป็นคนไร้ประโยชน์มิใช่หรือ!

คนหนุ่มลู่หวายหนิงกลับไม่สนใจ เขายิ้มมองเสิ่นหรูโจว

“ท่านพี่ พอใจหรือไม่ขอรับ”

เสิ่นหรูโจวรู้สึกดีขึ้นมากเมื่อเห็นท่าทางหงุดหงิดของมู่หว่านหรงที่ไม่สามารถแสดงความโกรธได้ จากนั้นจึงมองลู่หวายหนิง

“ทำดีมาก ข้าขอขอบใจ”

คนหนุ่มคนนี้ รู้จักตอบแทนเมื่อได้รับพระคุณ นางชอบนัก

หัวอกของมู่หว่านหรงแทบระเบิดแตกออก แต่นางทำได้เพียงกลั้นเอาไว้และหยิกแขนของหลิงเฟิงอย่างแรง

หลิงเฟิงเจ็บจนสีหน้าเปลี่ยนแต่ไม่กล้าส่งเสียงใดออกมา

ลู่หวายหนิงพลันหัวเราะขึ้นมา ใบหน้าที่ซีดเซียวเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ

“เมื่อครู่นี้ ข้ารู้สึกเหมือนใกล้จะตาย ถ้าไม่ใช่เพราะพี่สาวแทงข้าสองเข็มให้ข้าหายใจออก เกรงว่า…หวายหนิงอยู่ตรงนี้ ขอขอบใจพี่สาวอย่างยิ่ง”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน