เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 889

เส้นทางแข่งรถที่เมาท์ ไซออน เป็นถนนปิด

ทางคดเคี้ยวที่ออกแบบมาเพื่อความสนุกของนักแข่งรถ ทำให้การแข่งรถนั้นอันตราย

ในสนามแข่งมีรถมากกว่าสิบคันและมีหลากสี เป็นการแข่งความเร็วเพื่อไปที่จุดเส้นชัยบนยอดเขา

ไทเลอร์รีบขับตามหลังรถของเชอรีช

ไทเลอร์ตกตะลึง เขาไม่คิดว่าเธอจะขับรถแข่งได้อย่างราบรื่นและเร็วดุจสายฟ้า เธอขับเร็วมากและไม่ได้ชะลอลงเลย เมื่อถึงทางโค้ง

เธอกำลังเล่นกับไฟ

เขาไม่รู้เลยว่า เจลลี่ บีนจะมีความทะเยอทะยานในการแข่งขัน

มันน่าแปลก

แต่เขาก็ไม่อยากเสียสมาธิไปสักวินาทีเดียว และรีบตามหลังเข้าไปใกล้ เจลลี่ บีน

รถของพวกเขาเชื่อมต่อกับบลูทูธ

ไทเลอร์ถามด้วยความกังวล "คุณผู้หญิง ช่วยขับช้าลงหน่อยได้ไหมครับ? รางวัลสำหรับผู้ชนะแค่ห้าร้อยล้านเอง ใช่ว่าเราไม่มีเงินซะหน่อย"

เชอรีชตอบ "อย่าชวนฉันคุยสิ ตั้งใจขับรถไปเถอะ เร่งความเร็วหน่อย รถข้างหลังจะแซงขึ้นมาแล้วนะ"

ไทเลอร์พูดไม่ออก

เป็นครั้งแรกที่เขาถูกผู้หญิงวิจารณ์ว่าขับรถแข่งช้า

รถปอร์เช่สีแดงขับแซงรถของไทเลอร์ขึ้นมา และตามหลังเชอรีช

เชอรีชเหลือบมองรถปอร์เช่สีแดงและเร่งความเร็ว ไม่นานเธอก็ขับรถขนานกับรถปอร์เช่คันนั้น

ไทเลอร์ตกใจ

เจลลี่ บีน มีพรสวรรค์ในการเดิมพันจากใครกัน?

เธอไม่ได้ขี้อายเหมือนป้ามอนตี้

ลุงฟัดด์ก็ไม่ได้บ้าขนาดนี้! ผู้หญิงคนนี้กำลังเดิมพันด้วยชีวิต!

รถปอร์เช่สีแดงกับรถเฟอร์รารี่ไม่ยอมห่างกันเลย รถของพวกเขาปะทะกันด้วยความเร็วเท่ากัน

ผู้ชายที่ขับรถปอร์เช่สีแดงสบถ "ยัยตัวแสบ ก็แค่ห้าร้อยล้าน ทำไมถึงได้รีบนัก? อยากตายหรือไงวะ?!"

เชอรีชทำเป็นไม่ได้ยินไม่ว่าเขาจะด่าเธอแค่ไหน เธอเหยียบคันเร่งจนสุด

เมื่อมาถึงทางเลี้ยว ชายที่ขับรถปอร์เช่สีแดงเกิดกลัวขึ้นมา เขากลัวว่าจะขับรถตกหน้าผาตาย

"ยัยบ้าเอ๊ย เอารางวัลไปซะ! วันนี้โชคไม่ดีที่มาเจอคนบ้า!"

ที่สำคัญที่สุด เธอเป็นแค่หญิงสาวที่อายุยังน้อย!

ยิ่งคิดแบบนั้นเขาก็ยิ่งรับความจริงกับความไม่ยุติธรรมนั้นไม่ได้!

เขาต้องเตือนผู้หญิงคนนี้เมื่อการแข่งขันจบลง!

เธอจะได้รู้ว่าใครเป็นเจ้าถิ่น!

เชอรีชขับรถแซงไปแทบไม่เห็นฝุ่น

ไทเลอร์ตกใจและทึ่งกับฝีมือขับรถของเชอรีช

เมื่อเชอรีชใกล้ถึงเส้นชัยเธอต้องเบี่ยงรถ ซึ่งทำยากที่สุดก่อนจะเข้าเส้นชัย

เธอมองไปที่จุดสูงสุดของหน้าผา

เธอเกิดความกลัวขึ้นมา ถ้าตกลงไปจากหน้าผาด้วยความสูงที่จุดนี้ เธอคงได้แหลกเป็นชิ้น

เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ เธอขับเข้าไปใกล้หน้าผา

ไทเลอร์ขับตามหลังเธอมาทัน ก่อนที่เธอจะทำอะไรที่บ้าบิ่น เขาสบถเมื่อคิดว่าเบรกของเธอทำงานผิดปกติ

"เจลลี่ บีน ทำอะไรน่ะ!"

ไทเลอร์ตะโกนเพื่อให้เธอกลับมามีสติ

เขาเหยียบคันเร่งเพื่อให้ความเร็วทันเธอและขับรถข้างเธอ เขาพยายามบอกให้เธอไปที่กลางถนน และอยู่ให้ห่างจากหน้าผา

มันเป็นความคิดชั่ววูบ ไม่นานมันก็หายไป

เมื่อเธอกลับมาได้สติ เชอรีชก็เร่งความเร็วและกลับขึ้นไปบนยอดเขา

รถเฟอร์รารี่ที่พ่นสีทั่วทั้งคัน ผ่านเข้าเส้นชัยและชนะเป็นคันแรก

เดรโกพอใจกับความกล้าหาญของเขา เขาชอบการพูดตรงและนิสัยที่ใจร้อน "เอาล่ะ เลือกรถคันไหนก็ได้ที่แกชอบ ฉันไม่ห้ามแกหรอก"

เชอรีชถามเขา "แน่ใจเหรอว่าจะทำแบบนี้? ให้ฉันแข่งกับพวกเขาดีกว่า"

"..."

ไทเลอร์เม้มปากด้วยความไม่พอใจ "ฉันเป็นผู้ชายนะ จะให้เธอมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องอันตรายได้ยังไง?"

เชอรีชเยาะเย้ยเขา "แต่เธอขับรถช้านะ"

"...ไม่เอาน่า ฉันอยากให้เธอเป็นตัวของตัวเอง ฉันไม่ได้แข่งจริงจังสักหน่อย ฉันปล่อยให้เธอวิ่งชนะตลอดตอนยังเด็ก"

เชอรีชมองเขาด้วยความสงสัย "แน่ใจนะว่าทำได้?"

"พอเถอะ ฉันจะไม่เป็นเพื่อนกับเธอแล้วนะ ถ้าพูดแบบนั้นอีก"

เชอรีชพูดไม่ออก

พวกเขาเพิ่งปิดข้อตกลงกัน ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ดังมาจากระยะไกล

รถส่วนตัวคันหรูสี่คันขับขึ้นไปบนยอดเขา

เดรโกหันหน้ามาทางเสียงนั้น "อะไรวะนั่น? ทำไมมีรถส่วนตัวอยู่ที่นี่? ที่นี่จำกัดจำนวนรถสาธารณะนี่"

คู่หูของเขาก็ส่ายหน้าด้วยความสงสัยเช่นกัน "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ"

ไทเลอร์กับเชอรีชมองไปยังทิศทางของเสียงนั้น

ประตูหลังรถมายบัคสีดำเปิดออกจากข้างใน ชายหนุ่มรูปร่างสง่างามลงมาจากรถ

เขาใส่ชุดสูทสีดำ พร้อมกับขาที่ยาวและรูปร่างสูงของเขา ความเคร่งขรึมและความน่ากลัวแผ่ออกมารอบตัวเขา

ท่าทางของเขาดูเย็นชามาก

มีบอดี้การ์ดอีกสองสามคน ลงจากรถอีกคันตามหลังเขามา

เดรโกกับคู่หูของเขาถูกบอดี้การ์ดล้อมรอบไว้

บอยล์เดินเข้ามาหาเชอรีชที่ยืนพิงหลังกระโปรงรถ

สายตาของเขามองไปที่เชอรีช แม้ว่าเขาจะระงับอารมณ์ไว้ แววตาของเขาก็ฉายความโกรธออกมาในตอนนั้น