เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 948

พวกเขาควรจะบินจากในเมืองมาถึงเมืองนอร์ท ซิตี้ ประมาณ 10.00 น. ในวันต่อมา แต่บอยล์เปลี่ยนเที่ยวบินเป็นตอนบ่าย เพราะเชอรีชอยากนอนต่อ

คาลัมมารับพวกเขาที่สนามบิน

เชอรีชควงแขนบอยล์ออกมาจากสนามบิน

คาลัมยิ้มเมื่อเห็นแหวนแต่งงานที่นิ้วของเจ้านายและของนายหญิง

เชอรีชนอนบนตักบอยล์ ตอนที่พวกเขาใกล้ถึงคฤหาสน์เลค สตรีท เธอลืมตาขึ้นมาแล้วถามเขา "ที่บ้านคุณมีถุงยางอนามัยหรือเปล่า?"

เสียงเธอไม่ได้ดัง แต่คาลัมได้ยินและสำลัก

บอยล์เงยหน้าขึ้นมามองคาลัมที่ขับรถอยู่ด้านหน้า เขาไม่พอใจที่คาลัมได้ยิน

แต่บอยล์ก็ตกใจกับคำพูดที่พูดตรงไปของเชอรีช

เขาไม่มีถุงยางอนามัยในคฤหาสน์เลค สตรีท

บอยล์ไม่ได้เก็บถุงยางอนามัยไว้ในบ้านมาเจ็ดปี เพราะเขาไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนอื่นมาก่อน

บอยล์มองออกไปนอกหน้าต่างและสั่งคาลัม "จอดที่ร้านสะดวกซื้อก่อน"

คาลัมตอบ "ครับ เจ้านาย"

คาลัมคิดในใจ 'เจ้านายเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีอีกครั้งแล้วเหรอ?'

รถมายบัคสีดำจอดหน้าร้านสะดวกซื้อ

เชอรีชอยากซื้อขนม เธอจึงตามบอยล์ลงจากรถ

ร้านสะดวกซื้อไม่ได้ใหญ่หรือเล็กเกินไป เชอรีชซื้ออาหารใส่ในตะกร้า

บอยล์หยิบถุงยางอนามัยมาสองกล่อง เมื่อพวกเขามาถึงจุดจ่ายเงิน

พนักงานคิดเงินมองไปที่พนักงานคนอื่น เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นชายหนุ่มรูปหล่อแบบนี้ ดวงตาเธอเป็นประกายตอนที่มองบอยล์

บอยล์ดูดีขนาดนั้นเลยเหรอ?

เชอรีชหยิบถุงยางอนามัยมาอีกสองกล่อง แล้วโยนไปให้พนักงาน "เราจะได้ใช้บ่อย สองกล่องไม่พอหรอก"

ใบหน้าเย็นชาของเธอแสดงความเป็นเจ้าของ

เธอเลือกกลิ่นสตรอวเบอร์รี่มาหนึ่งกล่อง

บอยล์เอามือกุมหน้า เขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี พนักงานทั้งอายและเขิน เขาดึงศีรษะเชอรีชลงมาซบอก

พนักงานพยายามกลั้นหัวเราะ เธอหน้าแดงและถาม "คุณคะ...จะเอาสองกล่องนี้ด้วยไหมคะ?"

บอยล์ตอบ "ครับ ใส่ถุงให้ผมด้วย"

"คุณคะ ทั้งหมด 345 เหรียญ จะจ่ายผ่านมือถือหรือเงินสดคะ?"

บอยล์ตอบ "เงินสด"

เชอรีชหยิบกระเป๋าสตางค์ของเขาออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขาแล้ว เธอหยิบแบงค์หนึ่งร้อยเหรียญออกมา และส่งให้พนักงาน

เหมือนเมื่อตอนเจ็ดปีก่อน

เธอมักจะหยิบกระเป๋าสตางค์ของเขาออกมา ตอนที่พวกเขาต้องจ่ายเงินซื้อของ

บอยล์มองเธอแล้วยิ้มกว้าง

บอยล์หยิบถุงพลาสติกแล้วดึงเชอรีชออกไปนอกร้าน หลังจากได้รับเงินทอนแล้ว ผู้หญิงที่อยู่หลังเคาน์เตอร์เริ่มกรีดร้องด้วยความอิจฉา

"ให้ตายสิ! เขาหล่อมากและดีกับแฟนมาก!"

จนถึงเวลาอาหารเย็น บอยล์จึงลากเธอลงมาจากโซฟา

พวกเขาทานอาหารไปได้ครึ่งทางตอนที่โทรศัพท์ของบอยล์ดังขึ้น ชาเนียโทรหาเขา

เชอรีชกัดตะเกียบและมองเขา

พวกเขามองหน้ากัน

บอยล์ขมวดคิ้วและกดวางสาย

บอยล์ส่งชามซุปมะเขือเทศใส่ไข่ให้เธอ เธอจิบแล้วถามเขา "คุณบอก ดร.ชาเนีย ว่าจะส่งฉันไปที่โรงพยาบาลหรือเปล่า?"

บอยล์ปวดใจ แต่เขาไม่ใช่คนที่แสดงความรู้สึกง่าย ๆ เขาตอบเธอ "เปล่า ชาเนียแค่โทรมากวนผมบ่อย ๆ"

เขาพูดอย่างเป็นธรรมชาติ ดูไม่เหมือนว่ากำลังโกหกเลย

เชอรีชยื่นมือให้เขา "ส่งโทรศัพท์ของคุณมา"

บอยล์ตกใจ เขาไม่มีทางเลือกจึงส่งโทรศัพท์ให้เธอ เธอจะคิดว่าเขากับชาเนียกำลังวางแผนอะไรบางอย่าง ถ้าเขาปฏิเสธและแก้ตัวกับเธอตอนนี้

เชอรีชเป็นคนฉลาด ไม่ง่ายเลยที่จะหลอกเธอ

เชอรีชเปิดโทรศัพท์ รหัสผ่านคือวันเกิดเธอ เธอจึงปลดล็อคโทรศัพท์ของเขาทันที

เธอเข้าไปที่รายชื่อผู้ติดต่อ และบล็อกเบอร์ชาเนีย

เธอทำอย่างรวดเร็วโดยไม่หวั่นไหวเลย

เธอยิ้มหวานให้เขาหลังจากบล็อกชาเนีย "ตอนนี้ ดร.ชาเนีย ก็ก่อกวนคุณไม่ได้แล้ว"

บอยล์เจอปัญหาใหญ่เข้าแล้ว