เมียเสี่ย นิยาย บท 9
“อื้อ! เสี่ยจะกัดทำไมคะ”
อารยาก้มหน้าลง เพราะรู้สึกอายเลขาที่อยู่ในรถด้วย อยู่ดีๆสามีก็ทำเรื่องให้อับอายต่อหน้าคนอื่น เธอจะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหนดีละเนี้ย
“ฉันไม่ชอบเห็นรอยคนอื่น”
อัครราชพูดอย่างหงุดหงิด กัดซ้ำลงในจุดเดิม ที่เขาเพิ่งเห็นว่ามันมีรอยแดง รอยแดงจากผู้ชายคนอื่นตั้งแต่เมื่อคืน เธอไม่คิดจะปิดมันไว้เลย ซ้ำยังใส่เสื้อผ้าเปิดเผยเนื้อหนังอีก
“รอยนี่ อ๊า!”
เสียงหวานสั่นเครือเพราะความเจ็บ อ้าปากจะบอกความจริงก็ถูกกัดซ้ำลงแรงๆ เสี่ยเปลี่ยนไป! ไม่เห็นอบอุ่นอ่อนโยนเหมือนเดิมเลย
“ร้องไห้ทำไม?”
“ก็เสี่ยกัด มันเจ็บ”
“ถ้าให้คนอื่นมายุ่งยามอีก ฉันก็จะกัดเธออีก”
“เสี่ยทำเหมือนหวง?”
“ก็หวงไง”
อัครราชมองใบหน้าแดงก่ำอย่างไม่เข้าใจ เขาไม่เคยบอกเหรอว่าเขาหวง เคยนะ! ตอนแต่งงานใหม่ๆเลย เขาเคยบอกแล้วว่าเธอเป็นของเขา อย่าให้ผู้ชายคนไหนเฉียดเข้าใกล้ เพราะเขาขี้หวง
“ถ้าเสี่ยไม่เคยพูดเรื่องหย่ากับไอซ์ ไอซ์คงจะดีใจกว่านี้”
น้ำตาเม็ดโตหยดแมะลงบนหลังมือที่ยกขึ้นทันทีตั้งแต่เห็นมันคลอหน่วย อารยากลายเป็นคนขี้แยไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเอาแต่ร้องไห้ จนเขาเริ่มทำตัวไม่ถูกอีกแล้ว
“ก็ไม่หย่าแล้วไง”
น้ำเสียงดูลนลาน จนเลขาที่นั่งเงียบยังเหล่มองผ่านกระจกมองหลัง เหตุผลที่เมื่อวานเจ้านายเป็นแบบนั้นเพราะเรื่องนี้เองสินะ
“ถึงเราจะไม่หย่า แต่ความจริงที่ว่าเสี่ยทำผู้หญิงคนอื่นท้องก็ไม่เปลี่ยนไป เสี่ยจะคุยกับเธอเอง หรือจะให้ไอซ์คุยคะ ไอซ์มีสิทธิ์คุยกับเธอนะคะ ในฐานะเมียแต่ง” อารยาเชิ่ดหน้าขึ้นนิดๆอย่างไม่ยอม กอดอกมองตรงจนสามีกลืนน้ำลายลงคอ
อารยามุมนี้ก็แอบน่ากลัวนิดๆแฮะ!
เลขาหนุ่มยิ้มขำกับท่าทางของเจ้านาย เขาไม่เคยเห็นเสี่ยขุนงุ่นง่านขนาดนี้มาก่อน คงจะคุยกันด้วยดีถึงได้มีท่าทีเปลี่ยนไปทั้งคู่ เจ้านายเขาดูหลงเมียเด็กหนักกว่าเดิม ในขณะที่เมียเด็กของเขาก็ดุเอาเรื่อง จากที่นิ่งเฉยเรื่องผู้หญิงอื่นของเสี่ย กับพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดซะจนเสี่ยกลัว
“เดี๋ยวฉันคุยเอง”
“อยากได้รถหรือเปล่า”
ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วมุ่น เคยคิดจะถามอยู่เหมือนกันว่าเธออยากได้รถสักคันไหม เห็นเธอไม่พูดขออะไร เขาก็ไม่กล้ายัดเหยียดให้ กลัวเธอคิดไปว่าเขาเอาเงินฟาดหัว เหมือนตอนแต่งงานกันใหม่ๆ
“ไม่ค่ะ ขับไม่เป็น”
อารยาตอบแบบไม่ต้องคิด ชีวิตที่ไม่มีรถขับก็ไม่ได้ลำบากนะ แค่ต้องตื่นเช้ากว่าปกติเพื่อมาขึ้นรถประจำทางก็เท่านั้น แม้จะโดนคนในบริษัทพูดเหน็บแนม เธอก็ไม่แคร์ ก็ขับไม่เป็นอะ ซื้อไปก็ใช้ไม่เป็น ใครจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ
“เดี๋ยวสอน”
เป็นครั้งแรกที่เขาไม่อยากปล่อยเธอลงจากรถ อยากอ้อยอิ่งอยู่กับเธอแบบนี้ไปนานๆ แต่เหมือนเธอจะไม่ต้องการแบบนั้น ดวงตาสีน้ำตาลวาววับขึ้น จนเขาต้องปล่อยมือให้เธอเป็นอิสระ
“อย่าลืมคำพูดของตัวเองนะคะเสี่ย รวมทั้งเรื่องผู้หญิงคนนั้นด้วย”
อารยาขยับตัวไปหอมแก้มนุ่มๆของสามีเร็วๆ เพื่อร่ำลา กำลังจะหันไปเปิดประตูฝั่งที่นั่งก็ถูกดึงรั้งเข้าไปจูบ คนตัวเล็กที่เคยทำท่าทางมั่นใจ ดูเงอะงะทันที เมื่อโดนจูบแบบไม่ทันตั้งตัว ยกมือสั่นระริกขึ้นกำเสื้อสูทราคาแพงไว้เหมือนหาที่ยึดเกาะ ในหัวได้ยินเสียงวิ๊งๆ เหมือนแมลงบินไปมา เมื่อเจอจูบกระชากวิญญาณของสามีเข้า
“เดี๋ยวเดินไปส่ง”
อัครราชพูดและทำทันที แย่งเสื้อคลุมมาสวมให้เธออย่างมิดชิด จากนั้นก็ผลักแผ่นหลังเล็กเบาๆ ให้ลงจากรถไปก่อน ขยับตามลงไปช้าๆ ดึงรั้งข้อมือเล็กไปจับ บังคับให้เดินตามเข้าบริษัทที่ตัวเองเป็นเจ้าของ แต่เหมือนจะไม่ต้องการให้เธอรู้ความจริงข้อนั้น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียเสี่ย