เพลิงสวาทพันธนาการใจ นิยาย บท 7
ตอนที่ ๗
หน้าบ้านพักในเวลาเกือบสามทุ่ม
“โซ่! คุณเป็นอะไรไป โซ่!” เสียงเรียกนั่นไม่ได้ทำให้เจ้าของชื่อหันไปมองแม้แต่นิดเดียว เธอเอาแต่นั่งเหม่ออยู่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน
“โซ่! คุณเป็นอะไร” เสียงขานเรียกของนิคเตอร์ที่ดังพอให้สองพี่น้องที่นั่งรอสองป้าหลานกลับบ้านรีบพากันมาดู ทั้งสองพี่น้องมองหน้ากันและกันอย่างสงสัยว่าฝรั่งหล่อๆ คนนี้เป็นใคร
“ผมนิค เป็นคนเช่าบ้านของโซ่” นิคเตอร์แนะนำตัว “ว่าแต่เราสองคนรู้ไหมว่าโซ่เป็นอะไร ผมเรียกตั้งนานแล้วก็ไม่ขานตอบอะไรเลย”
“เดี๋ยวเกรซลองเรียกเอง”
“พี่โซ่ ได้ยินเกรซไหมพี่” เกรซทั้งเรียกทั้งเขย่าอยู่หลายครั้ง ก่อนที่ชลินทราจะรู้ตัว และพอเห็นหน้าหลานสาวป้าแช่ม เธอก็โผเข้ากอดแล้วก็ร้องห่มร้องไห้จนพลอยทำให้คนอื่นตกอกตกใจ พอๆ กับป้าแช่มที่เดินมาดู เห็นหลานสาวของเพื่อนบ้านร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรก็หันมาทางหนุ่มฝรั่ง
“ไอ้ฝรั่ง! นี่แกขืนใจนังโซ่มันใช่ไหม”
“ป้า!!” แก๊ปและเกรซพากันร้องลั่น ก่อนที่แก๊ปจะเข้าห้ามผู้เป็นป้าที่เดินไปคว้าไม้กวาดด้ามยาวมาเตรียมประทุษร้ายคนถูกกล่าวหา
“ผมไม่ได้ทำอะไรโซ่นะครับ”
“แล้วเอ็งมาทำไมที่บ้านนังโซ่ค่ำๆ มืดๆ”
“ผมเห็นโซ่ไม่ไปเก็บจานชามที่บ้านครับ ผมก็เลยมาตามเธอที่นี่ แต่เรียกเท่าไหร่ เธอก็ไม่ตอบผม แต่พอเด็กสาวคนนี้มาเรียก โซ่ก็โผเข้ากอดแล้วก็ร้องไห้อย่างที่ป้าเห็นนี่แหละครับ ผมสาบานได้เลยว่าไม่ได้ล่วงเกินโซ่”
“เอ็งแน่ใจนะไอ้ฝรั่ง ถ้าหลอกกัน เดี๋ยวอีแช่มจะเผ่นกะบาลให้”
“ป้าแช่ม คุณนิคไม่ได้ทำอะไรโซ่หรอกจ๊ะ” หลังจากร้องไห้จนน้ำตาไม่มีให้ไหลแล้วชลินทราก็ผละออกจากอ้อมกอดของเกรซมาบอกป้าแช่ม เพราะดูท่าป้าแกจะไม่เชื่อคุณนิคเลย
“แล้วเอ็งเป็นอะไรไปล่ะนังโซ่ ร้องไห้เสียงดังไปถึงบ้านข้าเลยนะ”
“ป้าจุรี...ป้าจุรีเสียแล้ว”
“นังจุรีเนี่ยนะ!!” ป้าแช่มร้องถามอย่างตกใจ ไม่ต่างจากคนอื่นๆ
“จ้ะป้าแช่ม ป้าถูกรถชนที่ตลาด แล้วก็เสียเมื่อตอนเย็น”
“โธ่เอ๊ย เพิ่งจะคุยกันเมื่อเช้านี้เอง ทำไมนังจุรีมันอายุสั้นนักว่ะ! ตายๆ แล้วทีนี่ข้าจะทะเลาะกับใครล่ะ แต่เอ็งไม่ต้องห่วงไปหรอกนังโซ่ เดี๋ยวข้าจะช่วยจัดการเรื่องงานศพให้ แต่ตอนนี้เอ็งไปอาบน้ำอาบท่าพักผ่อนก่อนเถอะ”
“แต่มันจะทำร้ายเรานะพี่ ปล่อยๆ ไปเถอะ” แก๊ปและ เกรซพากันพยุงชลินทราออกห่างจากประตู แล้วก็มองพวกมันขนของออกไปจนแทบหมดบ้าน พร้อมกับเสี่ยทรงพลที่เร่งให้พวกมันขน ก่อนที่พวกมันจะหยุดขนข้าวของกัน จนทั้งสามสงสัยจึงหันไปมองก็เห็นเสี่ยทรงพลกำลังตาวาวกับอะไรสักอย่างในมือ แต่แล้วก็ถูกฉกไปต่อหน้าดื้อๆ
“อ้าวเฮ้ย! แกเอาคืนทำไม”
“สั่งลูกน้องของเสี่ยขนของเข้าไปไว้ที่เดิมซะ แล้วเสี่ยก็มาเอาเช็คไปได้เลย”
“อย่าลูกเล่นนะโว้ย บอกไว้ก่อนว่าฉันรู้จักคนใหญ่คนโตจังหวัดนี้เป็นอย่างดี แล้วก็เอาแกเข้าคุกได้ ถ้าแกตุกติก” เสี่ยทรงพลขู่
นิคเตอร์บิดปากยิ้มยันๆ “เอาของไปเก็บ”
“เฮ้ย! เอาของไปไว้ที่เดิม” จบคำนั่นบรรดาลูกน้องหน้าตาราวกับขี้ยาก็ช่วยกันขนของไปเก็บอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก
“ถ้าของพัง เสี่ยจะไม่ได้เงิน” นิคเตอร์บอกเสียงกร้าว
“พวกมึงขนกันดีๆ อย่าให้เสียหาย” ไม่ว่าจะสั่งอะไรมาเสี่ยทรงพลยอมทำตามหมด เพราะหนุ่มฝรั่งยินดีใช้หนี้แทนสองป้าหลานมากกว่าหนี้ที่มีอยู่ถึงสามเท่าแถมดอกเบี้ยอีกอย่างงาม ใครมันไม่เอาก็โง่แล้ว!
“เสร็จแล้วครับเสี่ย” บรรดาลูกน้องบอกจบก็พากันโดดขึ้นรถ พลางมองหนุ่มฝรั่งสงสัยว่าเป็นใครมาจากไหนถึงใจดีจ่ายหนี้ให้สองป้าหลาน ที่หากไม่มีเงินจ่ายพวกตนก็ได้แม่หลานสาวเป็นเมีย แต่ต้องรอเสี่ยเบื่อเสียก่อน ถึงจะตกถึงพวกตนทีละคน...ทีละคน
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เพลิงสวาทพันธนาการใจ