เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 185

ตอนเลิกงาน ภีมพลนำแก้วน้ำชากลับมาให้เธอเป็นพิเศษ เขาไม่รู้ว่าแก้วนี้มีความหมายอย่างไร เมื่อเธออยากได้ เขาก็จะมอบให้เธอ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ที่รีพัลส์เบย์ วิลล่า

“ให้คุณ!”

นภาลัยยื่นมือออกไปรับ และมองแก้วน้ำชาอย่างละเอียด เห็นแก้วน้ำสีทองสลักคำว่า-----ยิ่งพยายาม ยิ่งโชคดี

“ตลอดหลายปีที่ผ่านมา คุณใช้ประโยคนี้กระตุ้นตนเองเหรอ?” เธอเงยหน้าขึ้นและถามด้วยรอยยิ้มสดใส

“ถูกต้อง และผมเชื่อคำกล่าวนี้เสมอมา เพราะทุกสิ่งสามารถทำได้ด้วยความพยายาม”

สีไม้ก้าที่เข้ากับลวดแสดง ทำให้เห็นคุณภาพที่ยอดเยี่ยมของแก้วน้ำได้อย่างชัดเจน และฐานแก้วนั้นทนทานต่อการสึกหรอมาก แค่มองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นการสั่งทำด้วยมาตรฐานสูง และราคาแพงอย่างแน่นอน

“ถ้าคุณชอบแก้วรุ่นนี้ ผมสามารถสั่งทำแก้วใบใหม่ให้คุณได้น่ะ” เขาต้องการมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้เธอ “เพราะใบนี้ผมใช้แล้ว”

“ไม่” เธอยิ้มเล็กน้อย “ฉันต้องการใบที่คุณเคยใช้ เพราะมันมีกลิ่นอายของคุณ!”

“กลิ่นน้ำลายเหรอ?” เขาแซว “ที่แท้คุณมีงานอดิเรกแบบนี้เหรอ?”

เธอให้ความร่วมมือในการหัวเราะกับเขา เพราะเธอกำลังจะไปจากที่นี่แล้ว ของที่นภาลัยสามารถนำติดตัวไปด้วยนั้นมันมีไม่มาก ถือว่าเป็นของที่ระลึกแล้วกัน

บางทีชั่วชีวิตนี้อาจจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว

คืนนี้ภีมพลบังคับดึงตัวนภาลัยเข้าไปในห้อง คะนึงนิตย์ก็ไม่ได้ขัดขวาง เพียงแต่เธอรู้สึกไม่พอใจเท่านั้น

เช้าวันรุ่งขึ้น

นภาลัยตื่นตั้งแต่เช้า สีหน้าของเธอแดงระรื่น และเข้าครัวไปทำอาหารเช้าให้ทุกคน

เธอต้มบะหมี่ไข่ใส่กับมะเขือเทศที่ภีมพลโปรดปราน และเขาจะกินเต็มชามทุกครั้ง

หลังจากทานอาหารเช้าแล้ว

เธอยืนอยู่ที่ประตูห้องรับแขก และเฝ้ามองรถลัมโบร์กีนีขับออกไป

“วันนี้ฉันจะให้คุณดูคลิปวิดีโอเหล่านี้ แล้วคุณจะเข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่าง” มีความสงบที่หายากอยู่ในน้ำเสียงของเธอ แล้วเธอก็ยื่นแท็บเล็ตให้นภาลัย

นภาลัยเอนตัวไปข้างหน้า แล้วใช้มือทั้งสองรับมา เธอเห็นภาพที่อยู่บนแท็บเล็ต——

ลานบ้านที่ตกแต่งอย่างสวยงาม มีงานเลี้ยงวันเกิด มีเพื่อนอยู่ประมาณยี่สิบสามสิบคน หญิงสาวอายุประมาณสิบสามสิบสี่ที่ชุดเจ้าหญิงสีขาว รอยยิ้มที่มั่นใจของเธอเป็นประกายเจิดจ้าที่สุดในฝูงชน

แค่มองแวบเดียว นภาลัยก็สามารถรู้ว่าเธอคือญาณี เธอเป็นเด็กสาวที่สวยอย่างเป็นธรรมชาติและมีเสน่ห์มาก

“พี่ภีมพลรีบมาเถอะ! กำลังจะเป่าเทียนแล้ว!” น้ำเสียงของเธอไพเราะมาก เธอโบกมือให้ผู้ชายที่อยู่ไม่ไกล

บนหน้าจอของคลิปวิดีโอ เห็นผู้ชายวางพู่กันลงแล้วเดินเข้ามา เขานั้นหนุ่มมาก และทำให้คนรู้สึกเป็นประกายเจิดจ้า

เมื่อภีมพลและญาณียืนอยู่ด้วยกัน มีความรู้สึกว่าพวกเขานั้นเป็นเหมือนกิ่งทองใบหยก

คะนึงนิตย์สังเกตท่าทางของเธอและกล่าวเบา ๆ ว่า “ญาณีติดตามฉันตั้งแต่เธออายุสิบเอ็ดปี เธอเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีพ่อแม่ แต่เธอก็มีความพากเพียร เธอเป็นคนที่เชื่อฟังและเป็นคนที่รู้ความ เป็นคนที่รู้จักสังเกตคำพูดของคนอื่น ไม่เคยบ่นสักครั้ง คนประเภทนี้เหมาะสำหรับที่จะทำธุรกิจมาก ดังนั้นฉันจึงเริ่มบ่มเพาะความสามารถให้เธอ”

นภาลัยปิดคลิปวิดีโอ วางแท็บเล็ตลงบนโต๊ะเบา ๆ แล้วเงยหน้ามองเธอ