เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 532

หลังจากสูบบุหรี่สามมวนติดต่อกัน ญาณีโหดจริง ๆ!

เธอไม่รู้สึกสำลักเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสูบบุหรี่ แต่เธออยู่ในสภาพที่เหมือนสูบบุหรี่มานานแล้ว ยิ่งสูบก็ยิ่งติด ราวกับว่านี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น

หลังจากดื่มไวน์ไปหนึ่งขวด ญาณีก็เอนกายลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยล้าเล็กน้อย

มองไปที่เพดานอย่างว่างเปล่า ฉากอันอบอุ่นที่เห็นผ่านการถ่ายทอดสดคืนนี้แวบเข้ามาในความคิดของเธอ และเธอก็น้ำตาคลอเบ้าโดยไม่รู้ตัว

ญาณีรู้สึกถูกทอดทิ้ง ถูกเฉดหัว และถูกกระทำเหมือนของเล่น

หลังจากนั้นไม่นาน ภาพของนุชวราก็ปรากฏขึ้นในใจของเธออีกครั้ง

นึกถึงหญิงสาวผู้ซื่อสัตย์คนนั้นที่ทำความสะอาดห้องให้เธอ เพื่อสุขภาพของเธอแล้ว หล่อนทำความสะอาดตู้ไวน์โดยไม่ได้รับอนุญาต และยังเติมเครื่องดื่มต่าง ๆ ให้ในตู้ไวน์และตู้เย็นของเธอ

ผู้หญิงคนนี้ แม้บุญคุณเท่าหยดน้ำเดียว ก็จะตอบแทนดุจสายธาร

ญาณีถอนหายใจเบา ๆ หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาแล้วโทรหานุชวรา

นุชวราซึ่งต้องการหาเงินในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกว่าต้องทำยังไง กำลังร้องไห้จนคอแหบแห้งอยู่ในห้องเช่าเล็ก ๆ

เธอนั่งอยู่หลังประตูโดยเอาแขนโอบเข่า และรู้สึกหมดหนทางในหัวใจ

เสียงโทรศัพท์ดัง ใครจะโทรมาตอนดึก ๆ แบบนี้?

ขณะที่เช็ดน้ำตา เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาโดยคิดว่าเป็นคุณนภาที่โทรมาถามเรื่องงาน แต่บังเอิญเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้นเคย?

เสียงโทรศัพท์ยังคงดังเรื่อย ๆ ……

แม้เธออารมณ์ไม่ดี แต่เธอก็ยังคงกดรับสาย "ฮัลโหล?" เธอพยายามอย่างมากที่จะควบคุมอารมณ์ของเธอ

“นุชว์ เธอนอนหรือยัง?” เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากปลายสาย

“พี่ญาณี?” นุชวราตกตะลึง และถามด้วยความไม่เชื่อ “ใช่พี่จริง ๆ เหรอ?”

"ฉันเอง" ญาณีพูด "พรุ่งนี้สิบโมงเช้า เจอกันที่ Listen Coffee นะ"

"พี่ญาณี พี่อยู่ที่ไหน?" นุชวราค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับเธอ "คนของชัยเดชไปหาพี่หรือเปล่า? ตอนนี้พี่ปลอดภัยไหม? ฉันบอกพี่กับคุณภีมแล้ว!"

หัวใจของอีกฝ่ายแน่นขึ้น และเธอถามอย่างอยากรู้อยากเห็น "เธอบอกภีมพลว่าอะไร?"

"ใช่ ไม่ใช่!" นุชวรารีบอธิบาย "ฉันบอกว่าพี่ถูกบังคับให้เซ็น เพราะมีคนเอามีดมาจ่อคอฉันพี่ถึงเซ็นมัน และฉันก็พูดด้วยว่า......"

“พูดอะไรอีก?!” เธอถามขึ้น อยากรู้ปฏิกิริยาของภีมพลมาก

"ยังบอกด้วยว่าพี่เคยปฏิเสธคำเชิญจากหลายบริษัทมาก่อน"

มันไม่ง่ายเลยที่แม่ของเธอจะเลี้ยงดูเธอมาจนโต เศรษฐกิจครอบครัวไม่ดีตั้งแต่เธอยังเด็ก แม่ของเธอทุกข์ทรมานมามากมาย และล้มป่วยลงก่อนที่เธอจะมีชีวิตที่ดีได้

เธอไม่สามารถมองดูแม่ของเธอล้มป่วยลงอย่างเฉยเมยได้!

ในตอนกลางคืน อพาร์ทเมนต์ของวริศสะอาดเหมือนห้องตัวอย่าง

ภายใต้แสงสีเหลืองอันอบอุ่น เบญญาไปเข้าห้องน้ำเป็นรอบที่สิบเอ็ดแล้ว

ท้องของเธออึดอัดมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอก็ดื่มน้ำอุ่นไปเยอะมาก และในที่สุดก็รู้สึกเจ็บจนทนไม่ไหว

เมื่อเปิดประตูห้องนอน เขาพบว่าไม่มีแม้แต่เงาของวริศอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น แต่รองเท้าที่หน้าประตูยังอยู่

เธอเดินไปที่ห้องทำงานด้วยความสงสัย และภายใต้แสงอันอบอุ่น เธอก็เห็นร่างของเขา

เห็นเพียงวริศนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานโดยมีแล็ปท็อปเปิดอยู่ เขาจับเมาส์และจ้องมองที่หน้าจอ ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่

ก๊อก ๆ

เธอเคาะประตูที่เปิดอยู่

วริศเงยหน้าขึ้น “ทำไมยังไม่นอนอีก?”