เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 533

"ฉันรู้สึกไม่สบายที่ท้องเล็กน้อย กรินทร์ให้ยาคุณหรือยัง?" พูดเสร็จ เบญญาก็เดินไปหาเขา "ดึกขนาดนี้ คุณยังทำงานอยู่เหรอ?"

"เปล่า" วริศเริ่มปิดเครื่อง "ผมเพิ่งได้รับข้อความจากคุณภีม ให้ผมช่วยเขาจองตั๋วเครื่องไปแคนาดา"

“อือ” เธอดูเหนื่อย ๆ

วริศปิดคอมพิวเตอร์ เขาลุกขึ้นและมองเธอ

เบญญารู้สึกเขินอายเล็กน้อย เธอสวมชุดนอนและผมกระเซิง สภาพนี้ไม่กล้าประจบจริง ๆ

“......” เธอหลุบตาลงเหมือนเด็กที่เผชิญหน้ากับผู้อาวุโส

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง วริศก็เอื้อมมือไปจับเสื้อบนไหล่ของเธอ พาเธอออกจากห้องทำงาน

เมื่อถงห้องรับแขกถึงจะปล่อยตัวเธอ หันกลับและหยิบยาเม็ดสีฟ้าออกมาจากตู้ยา เทน้ำหนึ่งแก้วแล้วยื่นให้เธอ

"ขอบคุณ" เบญญาเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำและยา แล้วกินยาลงไปอย่างเชื่อฟัง

“คุณไว้ใจผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” วริศมองเธอ “ไม่ความระมัดระวังเลย?”

เมื่อสบตากับเขา เธอก็ผงะอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนในอนาคต คุณต้องระมัดระวัง” วริศหันไปเคลียร์โต๊ะกาแฟ “สังคมนี้ไม่ง่ายหรือบริสุทธิ์อย่างที่คุณคิด”

แต่เบญญาเชื่อในตัวเขามาก

เธอวางแก้วน้ำเปล่าลงแล้วกลับเข้าไปในห้องนอน พอปิดประตู เธอก็เปิดประตูอีกครั้ง “พรุ่งนี้อย่าลืมเรียกฉันนะ ฉันเกรงว่าฉันจะนอนเกินเวลา”

“คุณตั้งนาฬิกาปลุกเองสิ” เขาตอบเรียบ ๆ “คนเราต้องดูแลตัวเองได้ ไม่ใช่ทำตัวเป็นเหมือนเด็กสามขวบ”

เด็กหญิงมองเขาด้วยสายตาที่คับแค้นใจ "ใครคือเด็กสามขวบ? ฉันหาเลี้ยงตัวเองมาตั้งแต่เรียนมัธยม” หลังจากปิดประตูและล็อกแล้ว เธอก็รู้สึกหดหู่ใจมาก!

วริศวางแก้วน้ำลง จากนั้น เขาไปอาบน้ำ แล้วมานอนลงบนโซฟา และห่มผ้าที่เธอซื้อให้เขา

ก่อนหน้านี้เขาไม่คุ้นเคยกับการนอนบนโซฟา แต่พอผ่านไปสองสามวันเขากลับชินแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น

"ค่ะ" นุชวราวางกระเป๋าของเธอแล้วเดินเข้าไปหาเธอ

ขณะที่เธอเอื้อมมือออกไปรับรายงาน นภาลัยก็เงยหน้าขึ้นและเหลือบมองเธอ และในแวบเดียวเธอก็เห็นว่าดวงตาของเธอแตกต่างจากเมื่อวาน

“นุชว์” เธอเรียกเสียงเบา

หญิงสาวหยุดและหันกลับมามอง ดวงตาทั้งสองประสานกัน

“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?” นภาลัยถามด้วยความเป็นห่วง น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาจนเธอกังวลว่ามันจะทำร้ายความเคารพตนเองของหล่อน

นุชวราเม้มปากแล้วส่ายหัว "ฉันสบายดีค่ะ"

“เธอร้องไห้มา?” นภาลัยถาม “ร้องไห้ทำไม? มีปัญหาอะไรเหรอ?”

เมื่อนึกถึงแม่ของเธอที่ยังคงนอนอยู่ในโรงพยาบาลเพื่อรอค่าผ่าตัดก้อนโต นุชวราก็รู้สึกเสียใจมาก

นภาลัยมองเห็นได้อย่างรวดเร็วว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเธอ เธออาศัยอยู่ในหมู่บ้านซันไลต์ตั้งแต่เธอยังเด็ก และเคยประสบกับความทุกข์ทรมานทุกรูปแบบในโลก เธออยากจะช่วยเท่าที่ช่วยได้