เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 214

แสงอาทิตย์ตอนกลางวันมีความเร่าร้อนเป็นพิเศษ ส่องผ่านรอยแยกผ้าม่านตกลงบนใบหน้าของคนที่เมาค้าง

สวี่เจียนคิ้วขมวดเป็นปม ทั่วทั้งร่างไม่สบายราวกับจะพังทลาย เมื่อคืนเขาฝันดี ในความฝันเขาได้เสี่ยวเนี่ยนแล้ว ทั้งสองทำกันทั้งคืน

เขามีความสุขมาก พอใจมาก แต่ฝันตลอดมาต้องตื่น

กดขมับที่เจ็บปวด สวี่เจียนลืมตาอย่างเอ้อระเหย จ้องมองฝ้าเพดานอย่างเลือนราง เมาจนไม่รู้ว่าตัวเองเป็นแขก

ผ้าม่านสีชมพู ของเล่นน่ารัก ตะกร้าบนกำแพงมีดอกทิวลิปสีสวยช่อหนึ่ง มู่ลี่คริสทัลสั่นไหวเล็กน้อย ห้องแบบของหญิงสาว

ห้องของหญิงสาว ?

สวี่เจียนตกใจมากดีดขึ้นนั่ง เห็นตัวเองใส่ชุดนอนใหม่ หัวใจหล่นฮวบ ใครในตอนที่เขาหลับฝันเปลี่ยนเสื้อให้กับเขา ?

ยังมี ส่วนนั้นของร่างกายตัวเองแตกต่างไปเล็กน้อย คงไม่ใช่ตอนที่เขาเมาเกิดอะไรขึ้นหรอกนะ ?

“ผู้บัญชาสวี่ คุณตื่นแล้ว ?” เสียงที่น่าแปลกใจ

เห็นหลินเซวียนเดินเข้ามา ดวงตาของสวี่เจียนก็เย็นชา “ทำไมฉันถึงมาอยู่ห้องของเธอได้ ?”

“เมื่อวานคุณเมาอยู่บนถนนใหญ่ ฉันเองก็ไม่มีกุญแจบ้านของคุณ เพราะงั้นเลยพาคุณกลับมา” หลินเซวียนเทน้ำแก้วหนึ่งส่งให้ “คุณดื่มน้ำก่อน เมาแล้วเป็นทุกข์มากสินะ ? อีกแป๊บฉันจะต้องซุปสร่างเมาให้”

สวี่เจียนไม่ได้รับแก้วน้ำ จ้องมองหลินเซวียนอย่างสงสัย หัวใจกำลังจมดิ่งไปเรื่อย ๆ

บนคอของเธอมีรอยจูบหลายที่ ถึงขนาดมีรอยฟัน ดูไปแล้วยังใหม่อยู่ คงจะกัดไปได้ไม่นานเท่าไหร่ หรือว่าเขาเป็นคนทำเหรอ ?

ไม่ ไม่มีทางแน่นอน ! เขาจะต้องรักษาตนให้บริสุทธิ์ดั่งหยกเพื่อเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน

หลินเซวียนหน้าแดง จับปกเสื้อรวมไว้ด้วยกัน ขวางกั้นสายตาของผู้หนุ่ม ถ้าเธอมีความกล้า ก็คงจะพูดความจริงกับสวี่เจียน พวกเขาทั้งสองทำเรื่องของสามีภรรยาไปแล้ว จะเป็นการดีที่สุดถ้าแต่งงานกันได้

“คอของเธอเกิดอะไรขึ้น ? ฉันจำได้ว่าเธอไม่มีแฟน !”

“มีแล้ว เพิ่งมี...” หลินเซวียนปิดคอเสื้ออย่างลุกลี้ลุกลน “เมื่อคืนเพิ่งคบกับแฟน เขาเองก็อยู่ที่นี่ เช้าตรู่ถึงไป ชุดนอนของนายก็เป็นเขาที่ช่วยเปลี่ยนให้ ฉันไม่ได้แตะต้องนาย”

“อ้อ งั้นก็ดี” สวี่เจียนราวกับยกภูเขาออกจากอก ดูเหมือนว่าครั้งหน้าไม่สามารถเมาหัวราน้ำได้แล้ว อันตรายจริง ๆ

ในแววตาของหลินเซวียนปรากฏความหดหู่ ในใจปวดจี๊ด ๆ ผู้ชายที่เธอรักที่สุดชาตินี้ ในความคิดไม่มีเธออยู่ในหัวใจเลย ข้ออ้างง่าย ๆ แบบนี้ เขาในฐานะตำรวจผู้อาวุโสนึกไม่ถึงว่าจะมองไม่ออก

ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น หลินเซวียนมองดูเบอร์ เห็นว่าเป็นแม่ของสวี่เจียน พริบตานั้นความรู้สึกก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที

หรือว่าแม่สวี่เจียนยังอยากให้เธอแต่งกับสวี่เจียน ?

อดกลั้นความตื่นเต้นในใจ หลินเซวียนรับโทรศัพท์ น้ำเสียงเอาใจเล็กน้อย “คุณป้า มีคำสั่งอะไรไหมคะ ?”

“มี” เสียงของจงเสี่ยฮวาดังขึ้น “ผู้บัญชาสวี่ของเธออาทิตย์นี้ต้องแต่งงานกับคุณผู้หญิงของตระกูลกู้ เสื้อผ้าอะไรก็ยังไม่มี เธอไปช่วยเขาเลือกเสื้อ และก็ยังมีเรื่องอีกนิดหน่อยที่ยังไม่เสร็จ เธอไปจัดการให้เรียบร้อยที”

ก็เหมือนเรียกใช้คนรับใช้ คำเกรงใจสักนิดก็ไม่มี

โธ่ ผู้ชายคนนี้จะต้องแต่งงานกับคุณผู้หญิงตระกูลกู้แล้วจริง ๆ หลินเซวียนรู้สึกหดหู่ใจมาก ลังเลใจชั่วขณะหนึ่งถึงตอบรับ “ได้ค่ะ คุณป้าสวี่”

จงเสี่ยฮวาวางสายโทรศัพท์โดยตรง แม้กระทั่งขอบคุณก็ไม่มี

ในใจของหลินเซวียนเศร้าโศก เบ้าตาแดงขึ้นเล็กน้อย เธอพยายามอดกลั้นน้ำตาและมองไปยังสวี่เจียน “สวี่เจียน อีกสักพักออกไปเดินเล่นกันไหม ? คุณป้าสวี่ให้ฉันช่วยคุณเลือกชุดสองสามชุด ใช้แต่งงาน”

“ไม่ไป” แววตาของสวี่เจียนมีอาการร้อนใจไม่เป็นสุข พูดอย่างเย็นชา “เสื้อน่ะเธอซื้อตามใจเลย ใส่ได้ก็พอ”

“อ้อ คุณยังจำได้ไหมว่าตัวเองแต่งกับใคร ?”

“จำไม่ได้แล้ว และก็ไม่อยากรู้ นอกจากเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน ในสายตาฉันใครก็เหมือนกัน” สวี่เจียนสลดใจ

เซียวเซิ่งชอบมองภรรยาเป็นพิเศษเพราะท่าทางสุขสมและใจลอย ตาหยาดเยิ้มราวกับไหม น่ารักไร้เรี่ยวแรง อบอุ่นหัวใจอย่างมาก

ประสิทธิภาพการทำงานของโอเล่ย์นั้นสูงมาก ส่งเสื้อผ้ามาอย่างรวดเร็ว คู่สามีภรรยาจัดให้เป็นระเบียบอย่างง่าย ๆ ครู่หนึ่ง กลับมาอย่างห้องทำงานอย่างรวดเร็ว ดีที่ระหว่างทางไม่มีคนมาเจอ ไม่อย่างนั้นเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนคงจะอายขายหน้าแน่

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ร่างกายสบายขึ้นมาก เวลากินข้าวกลางวันก็ใกล้เข้ามาแล้ว

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนนั่งอยู่บนโซฟา ในมือกุมแก้วน้ำไว้ ดื่มไปพลางรำลึกไปพลางว่าที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ในลิฟต์เมื่อครู่ ที่รักหล่อมากจริง ๆ ทุกการกระทำต่างน่าหลงใหล แม้กระทั่งเสียงคำรามก็ทำให้ฮอร์โมนพุ่งพลานได้...

เพียงแค่คิด ร่างกายของเธอก็รู้สึกอบอุ่นไปทั่ว ตัวเองเหมือนกับรับความรู้สึกที่ถูกเขาเอ็นดู ยังอยากทำอีกครั้ง เอ่อ...หรือว่าโครงประกอบในตัวเองจะเป็นผู้หญิงที่ไม่เจียมตัวเหรอ ?

เพียงแค่ ตัวเองบ้าผู้ชายได้แค่กับที่รักเท่านั้น

เหลือบมองสามีที่ท่าทางจดจ่อกับการทำงาน เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปาก ใครจะไปคิดว่าผู้ชายที่เลือดเย็นหักห้ามอารมณ์รักใคร่ ตอนที่กลืนกินจะดุร้ายขนาดนั้น ?

เซียวเซิ่งจดจ่อกับการตรวจสอบเอกสาร ในเมื่อทุ่มเทกับการทำงาน เสน่ห์อื่น ๆ ของเขาก็จะขยายไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

อาจจะเพราะมีความสุขทางกายเป็นพิเศษ ผลลัพธ์การทำงานจึงสูงขึ้นเป็นทวีคูณ ลงชื่อเอกสารชิ้นสุดท้ายเสร็จ เขาหลับตาลง เอาแผนการการทำงานช่วงบ่ายผ่านหัวรอบหนึ่ง จึงจะลืมตาหาตัวภรรยา

ทันทีทันใดนั้น ทัศนียภาพที่สวยงามก็แวบเข้ามาในม่านตาของเขา

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนสวมชุดกระโปรงสีขาวนั่งอยู่บนโซฟา มือขาวสะอาดเรียวเล็กยันแก้มไว้ อีกมือหนึ่งลูบขอบแก้วชา หน้าตาสวยบริสุทธิ์ รอยยิ้มสะอาด หน้าอกของเธอเชิด ทำให้เสื้อรั้นอย่างสวยงาม

เซียวเซิ่งนั่งอย่างเงียบเฉย มือเรียวยาวจงใจซ้อนกันอยู่ใต้คาง นัยน์ตาสีดำเงียบสงัดจ้องมองไปยังหญิงสาวที่ใจลอยไปนอกท้องฟ้า ยิ่งมองยิ่งชอบ...

แมกโนเลียบนน้ำชากำลังเบ่งบาน ลมพัดมา “เป่า” กลีบดอกไม้ร่วงหล่น ตามคอลายเส้นงดงามของหญิงสาว พัดเขาคอเสื้อ ตกอยู่ในร่องตรงกลางที่หยั่งไม่ถึงของเธอ ทำให้ความคิดผุดขึ้นในสมองอย่างไม่ขาดสาย...

ไฟบนร่างกายเซียวเซิ่งเดิมทีก็ยังดับไม่หมด คราวนี้กลับติดขึ้นมาอีกครั้ง สายตาลุ่มลึก เขาจ้องมองผู้หญิงราวกับหมาป่าหิวโหย...