เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 60
สาวลูบท้องเรื่องความรู้สึกคิด “คุณผู้หญิงคนนี้ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ？ขอโทษด้วยนะคะ ฉันปวดท้องรีบไปโรงพยาบาล ไม่ทันระวังเลยชนรถของคุณ ตอนนี้ปวดมาก ช่วยทิ้งช่องทางการติดต่อไว้ได้ไหมคะ ฉันไปหาหมอแล้วจะกลับมาจัดการได้ไหม？”
เธอรีบยื่นนามบัตร
ความกังวลในใจของวันวิวาห์หายแล้วกว่าครึ่ง แต่การป้องกันยังไม่หายไปไหน
รถเหมือนจะถูกชนไม่แรง
วันวิวาห์ไม่ทำให้เธอลำบากใจ ยืนยันบัตรออกไปทางหน้าต่าง
หญิงสาวขอบคุณเป็นอย่างมาก รีบวิ่งกลับไปที่รถของตัวเอง ใครจะไปรู้ว่าเพิ่งจะเดินไปได้แค่ไม่กี่ก้าว ทันใดนั้นก็เซ แล้วก็ทรุดลงกับพื้น
วันวิวาห์ตกใจ ไม่คิดนาน รีบผลักประตูแล้ววิ่งเข้าไปพยุง “คุณเป็นยังไงบ้างคะ？”
ผู้หญิงหน้าขาวซีด จับท้องพูดเสียงเบา “เจ็บ คงจะคลอดแล้วค่ะ ”
วันวิวาห์เองก็หน้าซีด “แล้ววิ่งกลับไปที่รถ เรียกรถฉุกเฉิน ”
เธอพยุงหญิงสาวไปที่รถของหญิงสาวเอง
เมื่อถึงข้างรถ กำลังที่จะเปิดประตูแทนเธอ ทันใดนั้นก็มีชายสามคนออกมาจากด้านข้าง
ผ้าลินินสวมเข้าที่หัวลงมา
วันวิวาห์ไม่มีเวลาได้ตอบสนองกลับ ด้านหลังคอก็รู้สึกเจ็บ แล้วหมดสติไป
ทั้งสองสามคนรีบโยนถุงขึ้นรถ
สองคนในนั้นขึ้นรถ ขับรถคันหลังออกไป
ส่วนอีกคนขับรถของวันวิวาห์
……
ในป่า โกดังร้างแห่งหนึ่ง
“เอาคนมาแล้ว ”
วันวิวาห์ที่อยู่ในถุงผ้าถูกลักพาตัวโยนไปตรงหน้าผู้หญิงใส่ชุดกันลมสีดำ สวมหมวกและแว่นตาสีดำ
ผู้หญิงคนนั้นหันมา กวาดสายตามองคนที่อยู่ในถุงอย่างดูถูก “เปิดออก ”
ชายหนึ่งคนรีบเดินขึ้นมา ฉีกถุงบนตัววันวิวาห์ออก
เธอยังคงหมดสติอยู่ ไม่รับรู้โลกภายนอก
“หึ……”
หญิงสาวยิ้มอย่างชั่วร้าย “ทำได้ดีมาก ร่องรอยจัดการเรียบร้อยดีใช่ไหม？”
ชายทั้งสามมองหน้ากัน
“งานที่พวกเราทำ คุณสบายใจได้ นอกจากรถบีเอ็มอยู่สองสามร้อยกว่าล้านของเธอคันนั้น ก็ไม่เหลือสักอย่าง
หญิงสาวโกรธขึ้นมาทันที “พวกตาต่ำ！ รถพังๆยังทำให้พวกแกใจเต้นได้อยู่อีกเหรอ ”
กลุ่มพวกคนลักพาตัวไม่พอใจ “ตั้งสองสามร้อยกว่าล้าน แพงกว่ารถที่คุณขับอีก ”
หญิงสาวถูกทำให้โกรธมาก กัดฟันแล้วพูด “จัดการซะ รถคันนั้นราคาเท่าไหร่ ฉันจะจ่ายให้ ”
ชายทั้งสามตาเป็นประกาย และไม่พูดต่อ
“ไม่！ไม่ต้องจัดการ ”
แววตาแห่งความชั่วร้ายปรากฏขึ้นมาในสายตาของหญิงสาว เตะเข้าที่ขาของวันวิวาห์อย่างแรง “หาหน้าผาสูงๆ แล้วเอารถไปที่นั่น เราให้ฉันทรมานเสร็จ เดี๋ยวจับเธอโยนลงไป ทั้งคนทั้งรถ จัดการไปพร้อมกัน ทำให้มันเป็นเหตุการณ์รถตกหน้าผา ”
“ครับ ”
พ่อเป็นคนให้เงิน
เป็นเสียอยากทำอะไรก็ย่อมได้ทั้งนั้น！
ภายในโกดังเหลือแค่หญิงสาวกับวันวิวาห์
หญิงสาวดึงหน้ากากลง เผยไม่ให้เห็นใบหน้าสวยแต่ดุร้ายของวาเลนไทน์
“จ๊อก！”
น้ำเย็นใส่น้ำแข็งราดลงหนึ่งกระบวย
โดยปกติค่ำคืนของฤดูใบไม้ผลิก็หนาวอยู่แล้ว หนาวราวกับหิมะเดือนสิบสอง หนาวเย็นจนแทบทนไม่ไหว
วันวิวาห์สะดุ้งโหยง และตื่นขึ้น
เหตุการณ์ก่อนที่จะหมดสติไปแว๊บเข้ามาในหัวราวกับสายฟ้า เธอตาโตขึ้นทันที
“ตื่นแล้วเหรอ？”
วาเลนไทน์นั่งยองลงตรงหน้าเธอ ดึงที่ผมของเธอทันที บังคับให้เธอเงยหน้า “ฟื้นแล้วเราก็มาคิดบัญชีเก่าเรากันดีกว่า ”
“โอ้ย……”
ราวกับหัวจะระเบิด วันวิวาห์ เจ็บจนส่งเสียงออกมา
เมื่อเธอมองเห็นใบหน้าที่ดุร้ายและน่ากลัวของวาเลนไทน์
“กระจอกอะไรขนาดนี้ ฉันยังไม่ทันได้เริ่ม ก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอ？”
วาเลนไทน์เห็นท่าทางเหมือนกำลังจะหมดสติแล้วตายไปของเธอ ก็หงุดหงิด ก็ปล่อยผมแล้วถีบเธอ ให้ออกไป
วันวิวาห์ทำหึเสียงในคอ ยังไม่ทันได้หายใจ ก็ถูกน้ำเย็นที่มีน้ำแข็งราดข้าวอีกครั้ง
ร่างกายของเธอสั่นอย่างตอบสนอง
……
โรงพยาบาลอุ่นรัก
จอมพลที่เพิ่งผ่าตัดเสร็จ บนตัวยังสวมชุดผ่าตัดอยู่ ผลักประตูห้องทำงาน ก็เห็นกวินทร์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานของเขาอย่างสบายอารมณ์ กวินทร์
“นายมาทำอะไรที่นี่？”
น้ำเสียงหงุดหงิดอยากมาก
กวินทร์รีบลุกขึ้น แล้วถวายกล่องอาหารที่วันวิวาห์เอามาให้ “ผมก็มีหน้าที่ที่รับผิดชอบไหมล่ะ พี่สะใภ้เอาขนมกับอาหารเย็นมาให้ ผมก็ดูแลแทนเธอไง ”
เธอมาเหรอ？
จอมพลเลิกคิ้ว “ไหนล่ะคน？”
“ดึกมากแล้ว ผมกลัวว่าพี่สะใภ้จะลำบากรอนาน เลยให้กลับไปก่อน ”
กวินทร์พูดอยู่ สายตาก็เหลือบมอง กล่องอาหารในมือจอมพล “พูดจริงๆนะพี่พล ตอนนี้ผมสงสัยแล้วล่ะว่าที่พี่เลือกพี่สะใภ้ในตอนนั้นนี่เตรียมการมาแล้วใช่ไหม ”
เขาพูดอย่าอิจฉา “ทั้งสวยทั้งจิตใจดี แถมฝีมือทำอาหารอย่างอร่อยอีก ”
“นายรู้ได้ไงว่าเธอทำอาหารอร่อย？”
“ก็ผมกินแล้วไง ”
ลมพัดออกมาจากสายตาเย็นยะเยือกของจอมพล
กวินทร์สะดุ้งโหยง รีบชี้ไปที่ขนมบนโต๊ะพี่ยังกินไม่หมดแล้วอธิบาย “ผมไม่ได้แต่ของพี่เลยนะ แล้วก็ไม่ได้เปิดดูด้วย ตอนที่พี่สะใภ้มา ก็ตั้งใจเอาขนมที่เธอทำมาให้ผม ไม่ต้องอะไรขนาดนั้น ”
สายตาของจอมพลเบาลง ความกดอากาศในร่างกายก็ลดลง
เขาเดินตรงไปที่โต๊ะทำงาน แล้วเก็บขนมที่กวินทร์ยังไม่ทันได้กินข้าวก่อน หิวไว้ในมือแล้วเดินเข้าห้องไป
กวินทร์มองตาค้าง “ไม่ใช่แล้วพี่พล แค่ขนมชุดเดียว แถมเหลืออยู่แค่อันเดียวแล้วด้วย ……”
“ฉันให้เวลานายสามนาที ออกไป ”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ