เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 59
“เบบี๋ กินข้าวกันไหม？” เสียงคิกคักของโมโมะดังออกมา
วันวิวาห์เหลือบไปมองสัญญาฉบับใหม่ในมือ “วันนี้ไม่ว่าง ”
เธอเล่าเรื่องว่าทำไมชูเกียรติถึงยินยอมเซ็นสัญญาใหม่ แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง “ฉันกะว่าจะทำของอร่อยๆ ตั้งใจขอบคุณจอมพลสักหน่อย ”
โมโมะทำเสียงเยาะเย้ย “ฝีมือการทำอาหารของเธอ ก็กล้าโชว์ด้วยเหรอ？”
วันวิวาห์ถอนหายใจ “ตอนนี้นอกจากทำกับเข้าให้เขาทาน อย่างอื่นฉันก็นึกไม่ออกแล้ว ”
เงิน เธอไม่มี
จากที่จอมพลแสดงภูเขาน้ำแข็งออกมาตอนนี้ ก็ไม่สนอย่างอื่นหรอก
อย่างน้อยทำกับเข้า เธอก็ใช้ใจ
โมโมะยิ้มคิกคักอย่างลึกลับ “เรื่องนี้ฉันเก่ง มอบหมายมาให้ฉันสิ รับรองว่าจอมพลชอบ ”
วันวิวาห์ได้ยินแล้วขนลุก ถามด้วยความระมัดระวัง “เธอจะทำอะไร？”
“รอดูเดี๋ยวก็รู้ ”
เมื่อวันวิวาห์ถึงบ้าน ขนส่งจากเมืองเดียวกันก็มาถึง
เธอกลับห้องแล้วเปิดดู หน้าก็แดงไปถึงหู
สายรัดสองสามเส้นเชื่อมกับผ้าตาข่ายสีแดงสามชิ้นรวมกันเป็นชุดคอลเล็กชั่นพิเศษ
วันวิวาห์ “……”
บ้าอะไรเนี่ย……ไม่ใส่เลยยังดีกว่า？！
เธอเหมือนถูกน้ำร้อนลวก รีบลงไปเก็บผ้าแล้วโยนขึ้นไปบนเตียง โทรหาโมโมะ
“ยัยบ้า เธอนี่รนหาที่ตาย！”
เสียงโมโมะในสายหัวเราะหึๆ “อย่าหัวแข็งนักเลย เธอคิดดูเอาเองนะ นอกจากใช้รูปร่างร่างกายแล้ว เธอจะขอบคุณจอมพลได้ด้วยวิธีไหนอีก？อีกอย่าง ต่อให้โยนเธอเข้าไปในอกเขา ก็ไม่แน่เขาอาจจะไม่มองข้ามนะ อีกอย่าง จอมพลไม่หล่อเหรอ เป็นคนจนเหรอ？เธอถวายตัวเองให้เขาก็ไม่เสียหาย ตอนกว่าตอนแรกที่ถูกไอ้ภาชิระหลอกไปตั้งเยอะใช่ไหมล่ะ？อย่าบอกฉันนะว่าคราวก่อนที่เธอไปยั่วเขาเธอไม่มีอารมณ์ ”
“ตอนนั้นฉันนึกว่าเขาเป็นคุณน้าของภาชิระ เลยยั่วเขาเพราะจะหลอกใช้ ก็เหมือนการรับผิดชอบงานให้มีคุณภาพนั่นแหละ……แต่ว่าตอนนี้เขาไม่ใช่ ”
โมโมะ “งั้นเธอก็คิดซะว่าเขาใช่ซะก็แล้ว？！”
วันวิวาห์ถอดใจ “ไม่มีคนหนุนหลังแล้ว ฉัน……ฉันไม่มีความกล้าขนาดนั้น ”
โมโมะพูดอย่างเย้ายวนเธอ “พูดตามจริง เวลาเห็นหน้าของจอมพล รูปร่างเรียวยาวนั่น เธอไม่ใจสั่นบ้างเหรอ？”
ทันใดนั้นสมองของวันวิวาห์ก็ลอยภาพใบหน้าที่หล่อเหลาละเย็นชาของจอมพลและตอนที่ออกมาจากห้องน้ำ และหน้าอกที่แข็งแรงเต็มไปด้วยหยดน้ำ……
เธอแตะลูบจมูกเบาๆ “พูดจริง ดูจากหน้าตาและรูปร่าง มันก็ยากที่จะไม่ทำให้ผู้หญิงใจสั่น แต่……”
“ไม่มีแต่！”
โมโมะตัดบทเธอ “แค่ใจเต้นก็พอแล้ว ไม่มีความรู้สึก จากนี้ก็ค่อยๆ ปลูกฝัง มีงานแต่งเยอะแยะที่เริ่มจากเพศ แม่ฉันแต่งงานก็ไม่ได้รักกัน แต่ตอนนี้เธอดูสิ ก็รักกันมายี่สิบสามสิบปีแล้วไม่ใช่เหรอ……”
ภายใต้การล้างสมองของโมโมะ วันวิวาห์ตอบตกลงราวกับถูกผีอำ
หลังจากวางสายเธอก็เสียใจทีหลัง
ผ้าสามแผ่นบนเตียง……เล็กเกินไปจริงๆ
ดีที่จอมพลยังไม่กลับมา วันวิวาห์ปลอบตัวเอง “ช่างเถอะ ดึกหน่อยค่อยว่ากันแล้วกัน ตอนนี้ไปทำอาหารก่อน ”
เธอลงมา ร่วมทำอาหารที่จอมพลชอบทานกับคนรับใช้จนเต็มโต๊ะ และตั้งใจก๋วยเตี๋ยวใส
อาหารขึ้นโต๊ะ แต่จอมพลกลับยังไม่กลับมา
โทรศัพท์ก็ปิดเครื่อง
วันวิวาห์นั่งไม่ติดที่ “พ่อหนูคงไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นนะ？”
หนูกะทิกลอกตา “อยากรู้ก็ถามคนใกล้ตัวเขาสิคะ ”
วันวิวาห์แววตาเป็นประกาย “ใช่สินะ เดี๋ยวฉันถามกวินทร์ ”
รีบต่อสาย
หนูกะทิ “……”
ในโทรศัพท์ เสียงของกวินทร์พูดขึ้นแบบลอยๆ “พี่พลน่ะ วันนี้เขารับเคสผ่าตัดฉุกเฉิน เสร็จเร็วสุดก็คงสี่ทุ่มไปแล้ว พี่สะใภ้กับกะทิไม่ต้องรอเขาหรอกครับ ”
วางสายเสร็จ ใบหน้าผิดหวังของวันวิวาห์ก็ถอนหายใจ
หนูกะทิเหลือบมอง พูดอย่างสะอิดสะเอียน “กระเพาะพังๆของตาพล ก็เขาสร้างขึ้นมาเองแบบนี้แหละค่ะ！”
“พ่อหนูเป็นโรคกระเพาะเหรอ？”
รถที่ถูกชนส่งกลับมาพอดีเมื่อกลางวัน เมื่อเธอออกมาตอนกลางคืนจึงขับรถออกมา
กวินทร์ไม่พูดต่อ
วันวิวาห์ขับรถออกจากโรงพยาบาล รถคันเล็กที่อยู่ไม่ไกลก็ตามเธอมาอย่างห่างๆ
เมื่อกลับบ้านจะต้องผ่านซอยมืดๆ
วันวิวาห์ลดความเร็วเพื่อตีโค้ง เพิ่งจะเลี้ยวเข้าไป
“ปั้ง——”
เสียงสั่นดังขึ้น รถชนเข้าข้างหน้าอย่างจัง
รอยเงากระจกรถคว่ำครั้งก่อนค่อยๆ ปรากฏขึ้น วันวิวาห์สีเลือดบนในหน้าถอดสี เหยียบเบรกทันที
ยางล้อรถเสียดสีกับพื้น เสียงบาดหูทะลุฟ้า
เธอกำพวงมาลัยแน่น หายใจถี่
เวลานี้รถไม่เยอะเลยด้วยซ้ำ อีกทั้งเป็นถนนปากซอย รถที่วิ่งยิ่งน้อยลงไปอีก
ทำไมถึงชนได้นะ？
วันวิวาห์คิดไม่ตก มือร่วงลงตรงที่ล็อกประตู เมื่อกำลังเตรียมที่จะเปิดประตูก็ชะงักอย่างรุนแรง
ใช่สิ รถที่กำลังจะตีโค้งความเร็วแค่สามสิบ ทำไมถึงถูกชนท้าย？！
มือที่วางลงบนที่ล็อกประตูเรียบร้อยแล้วก็เก็บมือทันที
เธอมองกระจกหลังด้วยความประหลาดใจ คนขับรถด้านหลังรับลงจากรถ วิ่งมาที่เขาอย่างร้อนใจ
เป็นผู้หญิง
เป็นผู้หญิงตั้งครรภ์ท้องโต
วันวิวาห์โล่งใจไปครึ่ง
หน้าต่างรถถูกเคาะ
เธอลดกระจกลงหนึ่งส่วนสาม
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ