เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 58

“ยัยโง่！”

ชูเกียรติดุลูกสาวด้วยความโกรธ “ตอนนี้บริษัทก็ลำบากอยู่แล้ว ทันทีที่เรื่องการลอกเลียนแบบเปิดเผยออกไป ไม่ว่าใครเป็นคนทำ จำเลยก็ต้องเป็นบริษัท หลังชดใช้ค่าเสียหายมหาศาลแล้วเธอก็รอบริษัทเจ๊งได้เลย ถึงตอนนั้นไม่ต้องพูดถึงของแบรนด์เนมกับคฤหาสน์หรอก ออกจากบ้านไปหาของกินยังไม่มีใครอยากจะทานให้เลย แล้วยิ่งโยงไปถึงธุรกิจในมือของพี่ใหญ่พี่สามล่ะก็ เขาไม่เอาเราตายสิแปลก！”

วาเลนไทน์กำหมัดด้วยความเจ็บแค้น ไม่กล้าพูดต่อ

……

โรงพยาบาลอุ่นรัก

เมื่อจอมพลออกมาจากห้องผ่าตัด ก็เห็นกวินทร์นั่งรออยู่ที่ห้องทำงานของเขา

“พี่พล มีเรื่องสนุกมาเล่าให้พี่ฟัง ”

เขาเล่าเรื่องที่วันวิวาห์ไปขมขู่ชูเกียรติ ตัวเองก็หัวเราะจนตัวโก่ง แล้วตบโต๊ะจริงๆ “ขำจะบ้า เรื่องกลอุบายอนุบาลหมีน้อยแบบนี้ ตระกูลโสธรณาลัยน่าโง่นั่นเชื่อจริงด้วย ตรวจเช็กหาบิลเก่าที่ไม่รู้ไปอยู่แกไหนบ้างแล้วกันให้วุ่น เหมือนจะกลัวมากด้วย ”

จอมพลเอกก็ยิ้มมุมปากอย่างหยุดไม่อยู่

ที่แท้ผู้หญิงตัวเล็กคนนี้ก็เป็นคนเชิงรุก

กวินทร์รู้สึกเสียดายนิดหน่อย “ดูออกเลยนะ ว่าพี่สะใภ้ไม่อยากรุนแรงกับพวกเขา ไม่งั้นก็คงไม่ไปจัดการด้วยตัวเอง ”

จอมพลขมวดคิ้ว เสียงเย็นชาออกจากคออย่างสะอิดสะเอียน เสียงต่ำพูดกับตัวเอง “อ่อนต่อโลกจริงๆ ”

เชยสายตา เขามองไปที่กวินทร์ “ในเมื่อเอคิดว่าแบบนี้ได้ผล งั้นก็ไปพัดลมเพิ่มไฟหน่อยไป ”

กวินทร์โยนสายตาเข้าใจให้เขา “ไม่ต้องห่วง จะทำให้พี่สะใภ้เล่นอย่างมีความสุขแน่นอน ”

จอมพลไม่พูดต่อ

……

ห้องทดลอง

วันวิวาห์ที่กำลังตรวจสอบปฏิกิริยาของยาหยอด สายของชูเกียรติก็โทรเข้ามา

เธอเอื้อมมือไปรับ “ว่ามาค่ะ ”

“วันวิวาห์ เธอนี่ใจร้ายจริงๆ เลยนะ ไม่แยแสครอบครัวในกระดูกที่มีกันมาหลายปี ”

“ครอบครัว？เรามีกันด้วยเหรอคะ？” วันวิวาห์หดความอดทน “ดังนั้น คุณตัดสินใจแล้วใช่ไหม？”

ชูเกียรติกัดฟัน “เปลี่ยนสัญญา！ฉันเซ็นเรียบร้อยแล้ว เธอมีเวลาตอนไหนก็มาเอาแล้วกัน ”

วันวิวาห์แอบดีใจ ดูเหมือนคำข่มขู่ของตัวเองจะได้ผลสินะ

เธอข่มอาการดีใจไว้แล้วแจ้งบอกเวลา จากนั้นก็ตัดสายทันที

อีกฝั่ง

เมื่อชูเกียรติได้ยินเสียง “ตูๆ” ติดต่อกันจากโทรศัพท์ ก็โกรธจัด

“พ่อคะ วันวิวาห์ว่ายังไงบ้าง？เราประนีประนอมแล้ว เธอต้องลำพองใจแน่ เห็นอยู่เพื่อที่ขจัดบริษัท เลยใช้วิธีขัดขาคนอื่นลับหลังแบบนี้ พวกเรามีจุดอ่อนในมือเธอ ต่อไปคงถูกเธอบังคับไปตลอด……”

“เปี๊ยะ！”

ชูเกียรติยกมือขึ้นด้วยความโกรธ ฟาดเข้าที่หน้า

วาเลนไทน์หน้าชา ปากคลุ้งไปด้วยกลิ่นเลือด

เธอมองชูเกียรติด้วยสายตาที่ไม่อยากเชื่อ

ชูเกียรติด่า “เป็นเพราะไอเดียห่วยๆของเธอ ถ้าไม่เชื่อเธอตั้งแต่แรก ก็คงไม่ต้องคว้าน้ำเหลวแบบนี้！”

น้ำตาแห่งความเคียดแค้นไหลอยู่ในตาของวาเลนไทน์

เธอปิดหน้าร้องไห้ด้วยความน้อยใจ “ฉันก็อยากช่วยครอบครัวกับพ่อเหมือนกันกะทันหันใครจะรู้ว่าวันวิวาห์จะโหดร้ายขนาดนี้ ข่มขู่ยังไม่พอ ยังหาคนมาซื้อโสธรณาลัยกรุ๊ปเพื่อขู่ลุงใหญ่กับอาสามอีก……”

ชูรักษ์ชูฤทธิ์โกรธจนสุดจะทน ตามมาจัดการชูเกียรติถึงที่ ดุว่าอย่างรุนแรงทั้งข่มขู่อย่างไม่ไว้หน้า

บังคับให้เขารีบไปจัดการให้เสร็จด้วยกฎหมาย ไม่อย่างนั้นจะไล่เขาออกจากลำดับของโสธรณาลัยกรุ๊ป

เมื่อมองที่ลูกสาวที่ร้องไห้ราวกับดอกสาลี่ที่มากับฝน ความโกรธของชูเกียรติก็สงบลง และปวดใจขึ้นมาอีกครั้ง

“เอาล่ะ เรื่องนี้เอาไว้เท่านี้ ยังตอนนี้วันวิวาห์ก็ออกไปแต่ตัว จากนี้ไปไม่ต้องเกี่ยวกับเธออีกก็พอ ”

พูดจบ ก็เตือนลูกสาวคนโตอีกครั้ง “เธอเองก็สงบใจหน่อย เลิกไปสนใจเธอได้แล้ว เด็กคนนี้ บ้าคลั่งขึ้นมาเมื่อไหร่ล่ะก็ไม่ใช่คน อย่าไปตีหมาบ้าเลย จะติดเสนียดเปล่าๆนะ ”

ทันใดนั้นวันวิวาห์ก็หายโกรธ “คุณก็พูดแล้วว่าเขาเป็นแค่หมอจนๆ หมอจนๆ จะไปมีฐานะทางสังคมอะไรกันล่ะ？ของเขาคือสามีของฉัน ”

เธอกอดอก ตั้งใจพูดอย่างเย่อหยิ่ง “เขาเป็นฮีโร่ของฉัน เป็นเสาแห่งจิตวิญญาณของฉัน คือพระเจ้าของฉัน！คุณชูเกียรติ ฉันเตือนคุณหนึ่งประโยคด้วยความหวังดี สามีภรรยาธรรมดาอย่างเรา ไม่ได้มีความสามารถอะไร แต่บังเอิญว่าสามีของฉันเข้าตาคุณชายกวินทร์ ทักษะของเขาทำให้คุณชายกวินทร์ชื่นชอบ เคารพ คุณชายกวินทร์คนนั้น จัดการทุกคนที่เป็นอุปสรรค ทีหลังก่อนจะทำเรื่องโง่ๆแบบนี้ก็ช่วยพิจารณาตัวเองก่อนนะคะ ”

ชูเกียรติไม่พูด กลับถูกเตือนด้วยคำขู่ โกรธจนทุบโต๊ะ

วันวิวาห์ตั้งใจเลิกคิ้วยั่วยุเขา หันหลังจากไป

เมื่อกำลังจเข้าไปในลิฟต์

“ประธานวิวาห์ ”

วันวิวาห์หันหลัง สายตาเบาลง “ริชชี่ เธอนี่เอง มีเรื่องอะไรเหรอ？”

สีหน้าริชชี่เต็มไปด้วยความกังวล “ประธานวิวาห์คะ สบายดีนะคะ？ขอโทษด้วยนะคะ เรื่องราวครั้งนี้ ที่ช่วยอะไรประธานไม่ได้เลย ประธานวันวิวาห์ตัดสินว่าฉันเป็นคนของประธานค่ะ ไม่ต้องการฉัน ฉันมีใจที่จะทำค่ะต่อให้ฉันไม่มีกำลัง……”

“เป็นฉันเองที่เอาเธอเข้ามาเอี่ยว ”

ริชชี่รีบส่ายหน้า

ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอตาแดงแล้วพูดด้วยความกลัว “ประธานวิวาห์คะ ประธานเอาฉันไปด้วยนะคะ ไม่มีประธาน บริษัทตกต่ำ ผลการดำเนินงานก็ร่วงลง ตอนนี้ทุกคนตื่นตระหนก ยังถูกประธานวันวิวาห์กับคุณหนูทำให้หวาดระแวงอีก ทุกคนไม่อยากจะทำต่อแล้……”

วันวิวาห์เงียบขรึม

โมโมะเคยพูดถึงสถานการณ์ของเชลน่า ตอนนั้นเธอฟังอย่างไม่ใส่ใจอะไร

ตอนนี้เมื่อได้จากคนข้างกายพูดขึ้นมาอีกครั้ง กลับมีความเศร้าอาดูรที่พูดไม่ออก

“ขอโทษนะริชชี่ ตอนนี้ฉันยังพาเธอไปจากที่นี่ไม่ได้จริงๆ ฉันยังเรียนอยู่ ตอนนี้ก็ยุ่งอยู่กับวิทยานิพนธ์ ทำงานไม่ได้ ถ้าเธอรอได้ หลังจากฉันเรียนจบหางานที่เหมาะได้ และมีตำแหน่งที่เหมาะกับเธอ ฉันจะมาแนะนำเธอแน่นอน ”

ริชชี่ยิ้มอย่างเข้าใจ “ประธานวิวาห์ ท่านไม่ต้องอธิบายหรอกค่ะ ฉันเข้าใจ ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ ฉันก็รอค่ะ ”

การทำให้คนอื่นเชื่อใจได้ช่างเป็นเรื่องที่น่าตื้นตันใจ

วันวิวาห์อบอุ่นใจ สาบานกับตัวเงียบๆ ว่าจะพยายาม ตั้งใจตอบแทนคนที่เชื่อใจและช่วยเหลือตัวเอง

เมื่อเพิ่งออกลิฟต์ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น