เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2314

ตอนที่​ 2314 : บริวาร​ขอบเขต​บรรพกาล​

จู่ ๆ เจี้ยนเฉิน​ก็​นึกถึง​บางอย่าง​ เขา​ค่อย ๆ​ ยก​มือขึ้น​และ​มีดอก​กล้วยไม้​ปรากฏ​ขึ้น​มา

ดอก​กล้วยไม้​นี้​มีสติ​ของ​ตัวเอง​และ​ค่อน​ค้าง​มีความ​ฉลาด​ที่สูง​ ทันทีที่​มัน​ปรากฏ​ขึ้น​มา มัน​ก็​เอน​ไปมา​ราวกับว่า​ทักทาย​เจี้ยนเฉิน​

เจี้ยนเฉิน​หันไป​สนใจ​กล้วยไม้​กลืน​กิน​อมตะ​ใน​มือ​ เขา​ยิ้ม​ออกมา​และ​พูด​ขึ้น​ว่า​ “ในที่สุด​เจ้าก็​ขึ้นไป​ถึงขอบเขต​เทพ​ได้​ เจ้าควรจะ​ได้​ลิ้มรส​ศพ​ของ​ราชา​เทพ​ 2 คน​” เมื่อ​พูด​จบ​ ศพ​สอง​ศพ​ก็​ลย​ออกมา​จากโถงศักดิ์สิทธิ์​มาอยู่​ใกล้​ ๆ เท้า​ของ​เจี้ยนเฉิน​

ศพ​ทั้งสอง​เป็น​ศพ​คน​ของ​กลุ่ม​กง​เจิงซิ่น​ที่​ส่งมาจัดการ​เขา​ตอนที่​เขา​ออกจาก​โถงเซียน​ธาตุ​แสง สุดท้าย​พวก​นั้น​ก็​ถูก​ถึงเข้าไป​ใน​โถงศักดิ์สิทธิ์​และ​ถูก​เฮย​ห​ยา​จัดการ​

เจี้ยนเฉิน​เก็บ​ศพ​พวก​นี้​เอาไว้​สำหรับ​กล้วยไม้​กลืน​กิน​อมตะ​ เพื่อที่จะ​ให้​สารอาหาร​กับ​กล้วยไม้​

กล้วยไม้​กลืน​กิน​อมตะ​มีความ​ฉลาด​ระดับ​หนึ่ง​แล้ว​ เมื่อ​มัน​เห็น​ศพ​ทั้งสอง​ มัน​ก็​ตื่นเต้น​ขึ้น​มา มัน​ได้​กระโดด​ออกจาก​มือ​ของ​เจี้ยนเฉิน​ และ​ฝังราก​เข้าไป​ใน​ศพ​ศพ​หนึ่ง​ก่อน​จะเริ่ม​แผ่​ราก​ออก​ไป​

กล้วยไม้​กลืน​กิน​อมตะ​ขึ้นไป​ถึงแค่​ขอบเขต​เทพ​ มัน​เท่ากับ​ขั้น​ศักดิ์สิทธิ์​ช่วงต้น​ ชัด​แล้ว​ว่า​มัน​ไม่อาจจะ​กิน​ศพ​สอง​ศพ​ที่​แข็งแกร่ง​กว่า​มัน​ได้​ใน​พริบตา​ หาก​ดู​จาก​ความ​แข็งแกร่ง​ที่​มีตอนนี้​ ผล​ก็​คือ​มัน​ได้​ฝังราก​เข้าไป​ใน​ศพ​หนึ่ง​ที่​มีแผล​เปิด​และ​ค่อย ๆ​ ดูดซับ​เลือด​ของ​ราชา​เทพ​

พลังงาน​ภายใน​ตัว​ราชา​เทพ​นั้น​มหาศาล​เกินไป​สำหรับ​มัน​ใน​ตอนนี้​ ผล​ก็​คือ​กล้วยไม้​กลืน​กิน​อมตะ​ได้​แต่​ค่อย ๆ​ ดูดซับ​เลือด​ทีละ​หยด​ ๆ

เจี้ยนเฉิน​มองดู​กล้วยไม้​กลืน​กิน​อมตะ​ด้วย​ความตื่นเต้น​ ดอก​กล้วยไม้​ขั้น​ศักดิ์สิทธิ์​ช่วงต้น​อาจจะ​สามารถ​ดูดซับ​หยด​เลือด​ได้​แค่​ทีละ​หยด​ แต่​จำนวน​เลือด​ที่​มัน​ดูดซับ​ได้​แต่ละ​ครั้งนั้น​ก็​เพิ่มขึ้น​อย่าง​ต่อเนื่อง​พร้อมกับ​ความ​แข็งแกร่ง​ที่​เพิ่มขึ้น​มาอย่าง​รวดเร็ว​

เมื่อ​มัน​มีความ​แข็งแกร่ง​ระดับ​หนึ่ง​แล้ว​ มัน​สามารถ​ที่จะ​กิน​ศพ​ทั้ง​ศพ​ใน​คราว​เดียว​รึ​อาจจะ​ทีละ​หลาย​ ๆ ศพ​ได้​

“ข้า​ยก​ศพ​ทั้งสอง​นี้​ให้​กับ​เจ้า เจ้าต้อง​เพิ่ม​ความ​แข็งแกร่ง​ให้​กับ​ตัวเอง​ขึ้น​มาอีก​ใน​ครั้งหน้า​” เจี้ยนเฉิน​พูด​ขึ้น​มา กล้วยไม้​กลืน​กิน​อมตะ​ตอนนี้​ยัง​ไม่มีประโยชน์​อะไร​กับ​เขา​ แต่​เขา​เชื่อ​คำพูด​ของ​จิตวิญญาณ​กระบี่​ กล้วยไม้​กลืน​กิน​อมตะ​จะมีประโยชน์​ต่อ​เขา​อย่าง​มาก​ในอนาคต​

หลังจากนั้น​เจี้ยนเฉิน​ก็​ปรากฏตัว​ขึ้น​ที่​ชั้น​ 9 ไป​ยัง​จุด​ที่​ฉิงยี่​หยวน​บ่ม​เพาะ​อยู่​

ตอนนี้​ฉิงยี่​หยวน​นั่ง​อยู่​กับ​พื้น​หยก​พร้อมกับ​แสงสีทอง​ที่​แผ่​ออกมา​รอบ​ตัวนาง​ นาง​ดู​ราวกับ​เทพเจ้า​

พลัง​ของ​กฎ​แห่ง​กระบี่​หมุน​วนรอบ​ตัวนาง​ ปราณ​กระบี่​ได้​อัด​แน่​และ​ส่อง​ประกาย​แสงสีขาว​ออกมา​วนเวียน​อยู่​รอบ​ตัวนาง​ราวกับ​ลูกอ๊อด​ตัวเล็ก​ ๆ

ปราณ​กระบี่​ที่​แหลมคม​ครอบคลุม​ระ​ย​หลาย​สิบ​เมตร​รอบ​ตัวนาง​

“เหนือ​เทพ​ช่วงต้น​ ! ” เจี้ยนเฉิน​ตรวจสอบ​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​ฉิงยี่​หยวน​ใน​ตอนนี้​ได้​ทันที​ และ​เขา​ก็​อด​ไม่ได้​ที่จะ​พยักหน้า​ ด้วย​ความเร็ว​ระดับ​นี้​แล้ว​ ฉิงยี่​หยวน​ก็​จะขึ้น​เป็น​ราชา​เทพ​หรือ​อาจจะ​ขึ้นไป​ถึงขอบเขต​บรรพกาล​ได้​ในไม่ช้า​

“ข้า​หวัง​ว่า​เจ้าจะขึ้นไป​ถึงขอบเขต​บรรพกาล​ได้​ก่อนที่​ข้า​จะออกจาก​ที่นี่​” เจี้ยนเฉิน​คิด​ เพื่อให้​เฮย​ห​ยา​ทะลวง​ผ่าน​ขึ้นไป​ยัง​ขอบเขต​บรรพกาล​ให้​เร็ว​ที่สุด​ เจี้ยนเฉิน​ใช้ทุกอย่าง​ที่​เขา​คิดออก​ เขา​ถึงกับ​ใช้สมบัติ​อย่าง​หยก​ชะตา​กับ​ เฮย​ห​ยา​โดย​ไม่ลังเล​เลย​แม้แต่น้อย​

เขา​ทุ่มเท​ทุกอย่าง​ให้​กับ​เฮย​ห​ยา​

เจี้ยนเฉิน​ไม่ได้​เสียเวลา​ไป​เปล่า​ ๆ เช่นกัน​ เขา​ได้​ใช้เวลา​ที่​เหลือ​สั้น​ ๆ ใน​การบ่ม​เพาะ​เช่นกัน​

“ข้า​เข้าใจ​กฎ​แห่ง​ความ​แข็งแกร่ง​, กฎ​ของ​มิติ​และ​กฎ​ของ​การทำลายล้าง​จน​ถึงขั้น​ราชา​เทพ​ตอนที่​ข้า​อยู่​ใน​ถ้ำใต้ดิน​ ที่​เหลืออยู่​คือ​กฎ​แห่ง​การ​สร้างสรรค์​, กฎ​แห่ง​ไฟ, กฎ​แห่ง​การ​กัดกร่อน​, กฎ​แห่ง​คำสาป​ ข้า​ได้​เข้าใจ​กฎ​แห่ง​คำสาป​จน​ถึงขั้น​เหนือ​เทพ​ช่วง​กลาง​แล้ว​ ตอนนี้​ข้า​เกือบ​ขึ้น​ถึงขั้น​ราชา​เทพ​แล้ว​….”

“ข้า​ต้อง​ทำความเข้าใจ​กฎ​ทั้ง​เจ็ด​จนถึง​ระดับ​ราชา​เทพ​ให้​เร็ว​ที่สุด​ พวก​มัน​จะมีบทบาท​โดยตรง​ว่า​ข้า​จะออกจาก​ที่ราบ​รกร้าง​หรือไม่​ก็​ตา​ม…”

“แม้ว่า​ข้า​จะไม่อาจ​รักษา​หอคอย​อนัตตา​ไว้​ได้​ แต่​ข้า​จะเป็น​คน​ที่​ส่งมัน​ให้​กับ​พระราชวัง​สวรรค์​แห่ง​บิ​เชิง ข้า​ไม่อาจจะ​ให้​คนอื่น​ใช้ประโยชน์​จาก​ข้า​ได้​….”

เจี้ยนเฉิน​หลับตา​ลง​ กฎ​ที่​เป็น​ของ​พลัง​แห่ง​คำสาป​ได้​ห่อหุ้ม​รอบตัว​เขา​

มิติ​ที่​จิตวิญญาณ​วัตถุ​พำนัก​อยู่​รายล้อม​ไป​ด้วย​หมอก​ขาว​ มัน​ไม่มีร่าง​สวรรค์​ ดังนั้น​เขา​จึงไม่อาจจะ​รับรู้​ได้​ถึงการ​ไหล​ของ​เวลา​ได้​ จู่ ๆ พลัง​อัน​แข็งแกร่ง​อัน​หนึ่ง​ก็​ปรากฏ​ขึ้น​มา มัน​ราวกับ​พายุ​ที่​ก่อตัว​ขึ้น​มาบน​ทะเล​ที่​เงียบสงบ​ มัน​ทำให้​มิติ​ที่​สงบ​นี้​มีพลังงาน​ปะทุ​ขึ้น​มา สายลม​นี้​พัด​หวน​มีเสียงร้อง​ราวกับ​ภูตผี​