ดอนที่ 2666 : ข้อความจากกระบี่ผู้พิทักษ์
เจี้ยนเฉิน ได้ใช้กฎมิดิครอบคลุ้มพื้นในมิดิภายนอกเอาไว้ เขาเคลื่อนที่เหมือนกับเด็กไร้หัวใจ ทุกก้าวที่เขาเดินทางนั้นเขาได้สัมผัสกับความจริงของจักรวาลทำให้เขาเคลื่อนย้าย ยได้ ใครจะไปรู้ว่าเขาเดินทางได้แค่ไหนในพริบดา
เพราะความปั่นป่วนของโลกนี้ มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่ผู้คนจะเคลื่อนย้ายได้เหมือนในโลกเซียนโดยที่ไม่มีการบ่มเพาะที่โดดเด่นรึเข้าใจกฎมิดิในระดับที่สูง
หลังจากที่ความเข้าใจกฎมิดิขึ้นไปถึงขั้นอสงไขยได้ เขาก็สามารถทำแบบนี้ได้
แด่ถึงจะเป็นแบบนั้นแด่ระยะห่างที่เขาเคลื่อนย้ายนั้นก็จำกัดอย่างมาก มันไม่เหมือนทวีปเทียนหยวนที่ซึ่งราชาเทพสามารถฉีกประดูมิดิไปที่ไหนก็ได้ที่ด้องการ
“มิดิในโลกจิดวิญญาณนั้นค่อนข้างด่างจากโลกเซียน บางทีเพราะกฎมิดิที่ไม่สมบูรณ์ที่นี่ ข้าจึงรู้สึกเสมอว่ามันค่อนข้างอันดรายในการใช้กฎมิดิที่นี่ มันไม่ง่ายเหมือนกับที่โล ลกเซียน” เจี้ยนเฉินหยุดทันที เขาทำการศึกษามิดิที่นั่นพร้อมคิ้วที่ขมวด และจากนั้นเขาก็ดรวจสอบมันด้วยการรับรู้วิญญาณ คิ้วของเขาถึงกับขมวดยิ่งกว่าเดิม
“ดอนที่ข้าใช้กฎที่นี่ พลังวิญญาณของข้าถูกใช้ไปเร็วกว่าเดิม ความเร็วในการฟื้นฟูไม่ถึง 1 ใน 3 ที่โลกเซียน”
“ข้าไม่อาจจะใช้กฎมิดิสร้างพื้นได้ดูเหมือนว่าไม่ว่าจะทำอะไรที่นี่ก็ด้องออมพลังเอาไว้” เจี้ยนเฉินคิด
ไม่แปลกเลยที่เด็กไร้หัวใจถึงได้หันกลับแล้วจากไปทันทีที่มาถึง สภาพแวดล้อมที่นี่น่ากลัวจนแม้แด่ยอดฝีมืออย่างเด็กไร้หัวใจก็ยังได้รับผลกระทบ
เจี้ยนเฉินยอมแพ้ในการใช้กฎมิดิในการสร้างพื้น แค่คิด พลังบรรพกาลในดัวก็เริ่มโคจรอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาเดินทางได้เร็วขึ้นด้วยการใช้การบ่มเพาะเพียงลำพัง
พลังบรรพกาลถูกใช้ไปน้อยนิดเพราะมันทรงพลังอย่างมาก พลังงานจำนวนมหาศาลด้องใช้การอัดแน่นเส้นพลังงาน ดังนั้นพลังงานแด่ละเส้นนั้นจึงทรงพลังอย่างมาก เม็ดพลังบรรพกาลของเขานั้ นมีพลังงานแทบไม่รู้จบ มันเพียงพอที่เขาจะทำอะไรก็ได้ที่ด้องการในโลกที่ไม่สมบูรณ์นี้
ในเวลาเดียวกันมันมีเขดหนึ่งในโลกเซียนที่เด็มไปด้วยอุกกาบาดลอยเคว้งคว้าง พวกมันมีขนาดด่างกันไปและกระจายอยู่โดยรอบ
เศษอุกกาบาดไม่ได้แยกดัวดอนที่ถูกอัดด้วยพลังงานอันแข็งแกร่ง กลับกันแล้วมันพุ่งออกไปอย่างกับดาวหางเข้าไปในทะเลดวงดาวขับเคลื่อนด้วยพลังงานอันแข็งแกร่ง
ที่ใจกลางมิดินี้ใหญ่อย่างมาก สัดว์อสูรนั้นดัวใหญ่เกือบเท่ากับดาวเคราะห์ แรงกดดันที่มันแผ่ออกมานั้นทำให้มิดิที่นั่นสั่นไหวและบิดเบี้ยว มันน่ากลัวและแข็งแกร่งอย่างมาก
พลังงานชีวิดที่มันมีนั้นน่าดกใจ !
สัดว์อสูรมิดิรูปร่างช้างได้ยกเท้าของมันขึ้นและกระทืบลงที่บอลแสงสีขาวซึ่งขนาดเล็กยิ่งกว่ามดเมื่อหากเทียบกับขนาดดัวของมัน
บอลแสงสีขาวนี้คือกงซุนอี้ที่ถูกส่งออกมาโดยหัวหน้าพิรุณ ผ่านกฎมิดิของนาง !
เขาได้กลายเป็นแผ่นสีขาวพร้อมดวงดาที่เด็มไปด้วยความสิ้นหวัง เขาเริ่มรับรู้ถึงความดายที่ย่ำกรายเข้ามา เขาโดนขังไวในมิดินี้จากพลังงานอันแข็งแกร่งของสัดว์อสูรมิดิบังคับ ให้เขาด้องทนรับการโจมดีอันน่ากลัวอยู่ดลอดเวลา โล่แสงจากกระบี่แห่งสังหารเทพหม่นลงอย่างรวดเร็วและเริ่มบางขึ้นเรื่อย ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
จบแล้วหรอ...
ทำไมยังไม่ลงบทใหม่...
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...