ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 458

หยุนชางเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะกระซิบกับเชียนหลิงว่า "เจ้าเคยดื่มเลือดของข้ามาแล้ว แม้ว่าเลือดของข้าจะไม่ได้ป้องกันพิษร้อยชนิดได้อย่างสมบูรณ์ แต่ก็พอใช้ประโยชน์ได้ ไม่เป็นไรหรอก หากเจ้าทำเช่นนี้จะชัดเจนเกินไป ของทุกอย่างเจ้ากินนิดหน่อยแล้วค่อยเก็บไว้"

เชียนหลิงเชื่อฟังหยุนชางตั้งแต่ถูกวางยาพิษในครั้งนั้น เมื่อได้ยินเช่นนั้นนางก็พยักหน้าอย่างยินดี แต่ก็ลูบศีรษะอีกครั้งและกล่าวว่า "แต่ข้ายังต้องบอกเสด็จแม่ก่อน"

หยุนชางยิ้มและพยักหน้า "โดยธรรมชาติก็ควรจะเป็นเช่นนั้น"

"พระชายารุ่ยอ๋องและองค์หญิงเชียนหลิงกระซิบกระซาบอะไรตรงนั้น?" หญิงคนหนึ่งยิ้มและเอ่ยขึ้น "พวกเราพบพระชายารุ่ยอ๋องเป็นครั้งแรก คงต้องสนทนาเสียหน่อย"

หยุนชางเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นหญิงสาวในชุดสีชมพูกำลังมองมาที่นาง หยุนชางยังไม่ได้เอ่ยปาก องค์หญิงเชียนหลิงก็พูดขึ้นว่า "ข้ากำลังคุยกับพี่สะใภ้ว่าพรุ่งนี้จะไปกินของอร่อยที่จวนอ๋อง เจ้ามาพูดแทรกทำไม"

หญิงนางนั้นถูกองค์หญิงเชียนหลิงตอกกลับเช่นนี้ก็ตะลึงไป แต่เนื่องจากสถานะองค์หญิงของเชียนหลิง นางจึงก้มศีรษะและไม่พูดอะไรอีก

หยุนชางเหลือบมององค์หญิงเชียนหลิงและยิ้มตาหยีพลางว่า "เป็นความประมาทของข้าเอง วันนี้เป็นวันเกิดของท่านยาย ข้าเองก็นับว่าเป็นเจ้าบ้านอยู่ครึ่งหนึ่ง ตามหลักแล้วควรต้อนรับขับสู้ฮูหยินทุกท่าน" หยุนชางยิ้มและมองไปที่กั๋วกงฮูหยินที่กำลังคุยกับคนอื่นอยู่อีกด้านพลางยิ้ม "เพียงแต่ข้าเพิ่งมาถึงแคว้นเซี่ย ยังไม่คุ้นเคยกับฮูหยินและแม่นางทุกท่านนัก จึงรู้สึกไม่ค่อยสะดวกเลยคุยแต่กับเพียงเชียนหลิงเท่านั้น"

หญิงผู้นั้นเห็นหยุนชางเข้ามาแก้สถานการณ์ก็โล่งใจจึงรีบตอบว่า "ใช่แล้วๆ พวกเราก็อยากรู้จักพระชายาเสียหน่อย พระชายารูปโฉมงดงาม ผิวก็เนียนละเอียด ทำให้พวกเราอิจฉายิ่งนัก ไม่รู้ว่าเครื่องประทินโฉมของพระชายา ซื้อจากที่ไหนหรือ?"

หยุนชางอึ้งไปครู่หนึ่ง นางนึกถึงคำพูดของกั๋วกงฮูหยินเมื่อครู่ ที่มุมปากของนางจึงปรากฏรอยยิ้มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เหล่าหญิงสาวพวกนี้สนใจแต่เรื่องพวกนี้จริงๆ

"จะว่าไปแล้วก็บังเอิญเช่นกัน ตอนข้าอยู่ที่แคว้นหนิงนั้น ข้าชอบซื้อเครื่องประทินโฉมละเครื่องประดับจากร้านเฉียนสุ่ยอี้เหริน แป้งที่นั่นเนื้อเนียนละเอียด หลังจากใช้แล้วแทบจะไม่รู้สึกเลยและยังไม่เหมือนแป้งอื่นๆ ที่เมื่อใช้แล้วผิวจะแย่ลงเรื่อยๆ พวกเครื่องประดับก็มักจะมีแบบที่ทันสมัยที่สุดและฝีมือการทำก็ดีมาก ข้านึกว่าเมื่อมาที่แคว้นเซี่ยของเหล่านี้จะหาไม่ได้แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าตอนที่ผ่านไปที่ถนนจูเชว่เมื่อสองสามวันก่อนจะเห็นร้านเฉียนสุ่ยอี้เหรินอยู่ เมื่อเข้าไปดูแล้วแทบไม่ต่างอะไรกับที่แคว้นหนิงเลย" หยุนชางยิ้มตาหยี "ตอนนี้เครื่องประทินโฉมที่ข้าใช้ก็เป็นของที่พวกเขาทำเสร็จแล้วจึงส่งมันมาที่จวน"

เมื่อหยุนชางพูดจบ ใครบางคนก็ต่อบทสนทนานั้นทันที "ร้านที่พระชายาเอ่ยถึงข้าก็รู้จัก ที่นั่นเพิ่งเปิดได้ครึ่งปี แต่กิจการเป็นที่นิยมมาก ก่อนหน้านี้ข้าเคยใช้ของจากอีกร้านหนึ่งมาตลอดจึงไม่เคยเข้าไปดู ได้ยินพระชายากล่าวเช่นนี้แล้ว ข้าเห็นควรจะต้องไปดูเสียหน่อยแล้ว"

หยุนชางยิ้มและพยักหน้า แต่กลับรู้สึกว่ามีคนมองนางอยู่ตลอดเวลา นางจึงหันกลับไปมองจึงพบหญิงสาวหน้าตาสะสวยโดดเด่น สวมชุดสีเขียวอ่อน เอวเรียวบางได้รูปจนแทบไม่กล้าแตะ

สายตาของหยุนชางสบเข้ากับนาง หญิงผู้นั้นจึงรีบยิ้มบางๆ และก้มหน้าลง

หยุนชางเปิดหัวข้อสนทนา หญิงสาวเหล่านั้นก็เริ่มพูดคุยกันด้วยตัวเอง หยุนชางให้สาวใช้นำชามาให้และฟังอย่างเงียบๆ อย่างมากก็เป็นเรื่องที่สามีของใครทำตัวสำมะเลเทเมากลับจวนมาหรือมีชายชราวัยแปดสิบแต่งงานกับเด็กสาววัยรุ่นอายุเพียงสิบกว่าๆ

ขณะที่พูดก็มีหญิงสาวที่งดงามมากถูกสาวใช้พามานั่งลงที่ด้านข้าง

สตรีเหล่านั้นจึงยอมรามืออย่างไม่เต็มใจ

กลุ่มคนเหล่านั้นนั่งอยู่อีกสักพัก งานเลี้ยงก็เริ่มขึ้น กั๋วกงฮูหยินพาทุกคนเข้าไปนั่งลงที่ลานบ้าน ทันทีที่พวกเขานั่งลงก็ได้ยินเสียงเล็กแหลมดังขึ้น "หยกแขวนของข้าล่ะ? หยกแขวนของข้าอยู่ที่ไหน?" หยุนชางเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าเป็นหญิงสวมชุดสีชมพูที่เพิ่งคุยกับนางเมื่อครู่

กั๋วกงฮูหยินขมวดคิ้วและพูดกับฮูหยินใหญ่สองสามคำ ฮูหยินใหญ่พยักหน้าแล้วจึงเดินเข้าไปหาหญิงสาวผู้นั้นแล้วเอ่ยว่า "หยกแขวนของฮูหยินน้อยหลิ่วหายไปหรือ?"

หญิงคนนั้นรีบตอบ "ใช่ เมื่อครู่ยังอยู่เลย ทำไมจึงหายไปในชั่วพริบตาได้"

"หยกแขวนของฮูหยินน้อยหลิ่วมีลักษณะอย่างไร? ข้าจะให้ข้ารับใช้ช่วยตามหาที่หรือไม่?" ฮูหยินใหญ่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มพลางเอ่ยเสียงเบา

"เป็นหยกแขวนสีขาวบริสุทธิ์ มันเป็นหยกอุ่นที่ล้ำค่ามาก เดือนที่แล้วเชียนเจว๋นำมันกลับมาจากฉินซี ข้าแขวนไว้ที่เอว และเป็นเพราะข้าชอบมันมากจึงมักหยิบขึ้นมาเล่น ไม่มีทางที่ข้าจะบังเอิญทำหล่นแน่ ต้องมีใครบางคนแอบขโมยไป" นางพูดอย่างรีบร้อน ดวงตาของฮูหยินน้อยหลิ่วเต็มไปด้วยความร้อนรน

เพียงแต่คำพูดนี้ไม่น่าฟังนัก จึงได้มีคนพูดเยาะเย้ยขึ้นมา "ก็แค่หยกแขวนชิ้นหนึ่งจะมีค่าแค่ไหนกันเชียว ทุกคนที่นี่ต่างก็มีชื่อเสียงในเมืองจิ่นนี้ ใครจะไม่มีหยกแขวนบ้างล่ะ? หมอนหยกบนเตียงของข้าก็ล้วนเป็นหยกอุ่น"