ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 615

ฮวาอวี้ถงก็พยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "จริงเจ้าค่ะ ตอนที่ข้ากลับจวนเมื่อนานมาแล้ว ท่านกั๋วกงให้ข้าเล่นหมากรุกกับท่านหนึ่งกระดาน จากนั้นท่านก็ไม่เคยเล่นกับข้าอีกเลย"

"พู" หยุนชางหัวเราะ "ข้าไม่เคยเห็นอวี้ถงถ่อมตนเช่นนี้มาก่อนเลย"

กั๋วกงฮูหยินมองดูทั้งสองคน ยิ้มเล็กน้อย ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดเบาๆว่า "เจ้าสองคนก็วัยเดียวกัน ตอนนี้ต่างยังเป็นพระชายา มีเวลาก็คอยดูแลกันจะเป็นการดี สะใภ้ในราชวงศ์นั้นไม่ใช่จะเป็นกันอย่างง่ายๆ มีเพื่อนคอยดูแลมันเป็นเรื่องที่ดี"

หยุนชางเงยหน้าขึ้น ชำเลืองมองฮวาอวี้ถงกันและกัน ครุ่นคิดในใจ กั๋วกงฮูหยินกล่าวเช่นนี้ นางน่าจะบอกว่าฮวาอวี้ถงไว้ใจได้ นางครุ่นคิดเล็กน้อยในใจแล้วพยักหน้า "เป็นเช่นนั้นอยู่แล้วเจ้าค่ะ"

กั๋วกงฮูหยินยิ้ม และพยักหน้าราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง นางเงยหน้าขึ้นแล้วพูดกับหยุนชางว่า "จริงสิ ท่านอ๋องเจ็ดไม่ได้ไปห้องอักษรกับเจ้าหรือ ทำไมไม่เห็นกลับมาด้วย?"

"หือ?" หยุนชางเงยหน้าขึ้นพูด หันหลังมองไปที่ประตูครู่หนึ่ง นางพูดด้วยความสงสัยเล็กน้อยว่า "ท่านอ๋องเจ็ดเสด็จออกมาพร้อมกับข้า ข้ารู้สึกว่าข้างนอกหนาวเกินไป จึงเดินเร็วเล็กน้อย แต่ทว่าตามหลักแล้ว ท่านอ๋องเจ็ดควรเสด็จมาถึงแล้วนะเจ้าคะ"

เมื่อฮวาอวี้ถงได้ยินคำนั้น นางยืนขึ้นและพูดว่า "ข้าจะลองไปดูเจ้าค่ะ"

กั๋วกงฮูหยินพยักหน้า และขณะที่มองฮวาอวี้ถงเดินออกจากบ้าน แล้วนางก็จับมือหยุนชางและกล่าวว่า "เมื่อวานข้าได้ยินมาว่ามีท่านอ๋องเจ็ดได้ให้รองเจ้ากรมอาญาเข้าไปตรวจค้นจวน เกิดอะไรขึ้น ทำไมพวกเจ้าถึงขัดแย้งกับท่านอ๋องเจ็ดได้?"

หยุนชางเห็นว่าใบหน้าของนางกั๋วกงเต็มไปด้วยความกังวล หัวใจของนางก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย ยิ้มและพูดว่า "ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ช่วงก่อนมิใช่เกิดเรื่องกับพระชายารองหลิ่วหรือเจ้าคะ จริงๆแล้วในวันนั้นพระชายารองหลิ่วไม่ได้แต่งเข้าจวนท่านอ๋องเจ็ด ทุกอย่างเป็นเพียงกับดักที่ท่านอ๋องเจ็ดต้องการจะให้เราเข้าไปพัวพัน ในตอนที่เรากำลังสืบสวนเรื่องนี้ ก็นำตัวพระชายารองหลิ่วเข้ามาในจวนต้องการรู้บางอย่าง แต่ไม่คิดว่าพระชายารองหลิ่วกลับฆ่าตัวตายในจวน ท่านอ๋องเจ็ดต้องการจะเอาเรื่องการตายของพระชายารองหลิ่วมาโยงกับพวกเรา จึงหาข้ออ้างให้รองเจ้ากรมอาญามาค้นจวน แต่เราหลุดพ้นมาได้"

กั๋วกงฮูหยินที่ฟังหยุนชางเล่า ขมวดคิ้วไว้ตลอด ผ่านไปสักพักก็พูดว่า "อ๋องเจ็ดคนนี้มากอุบายเสียจริง ท่านตาของเจ้าก็ชัดเจนเช่นกัน เกรงว่าอ๋องเจ็ดจะเป็นคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังของชิงเหยียนที่สุด แต่ท่านตาของเจ้าถอยจากราชสำนักมาหลายปีแล้ว และตอนนี้อำนาจของเขาค่อนข้างอ่อนแอ เกรงว่าจะไม่สามารถโค่นอ๋องเจ็ดลงไปได้โดยเร็วได้ เราจึงส่งอวี้ถงไปเป็นหญิงดีงาม(พิธีคัดนางสนม) เพราะเรารู้ว่าสามตระกูลใหญ่ที่มีส่งหญิงไปเข้าร่วมนั้น และฝ่าบาทจะไม่ทรงเลือกสักคนแน่นอน อวี้ถง ดูเหมือนจะเป็นคนที่เราต้องการส่งเข้าวัง จริงๆแล้วจุดประสงค์ที่แท้จริงคือ จวนอ๋องเจ็ด"

หัวใจของหยุนชางหวั่นไหว สิ่งเหล่านี้หยุนชางไม่เคยคิดมาก่อนเลย

"จวนอ๋องเจ็ด?" นัยน์ตาของหยุนชางดูงุนงงเล็กน้อย "อย่างไรก็ตาม เห็นชัดเจนว่าอวี้ถงเป็นคนของเรา แม้ว่าท่านอ๋องเจ็ดไม่มีทางเลือกอื่นจึงต้องแต่งงานกับนาง แต่เขาจะต้องป้องกันอย่างแน่นอน…"

"อ๋องเจ็ดระวังเช่นนี้ แต่นางก็มีประโยชน์ได้ใช่ไหม" กั๋วกงฮูหยินยิ้มเบาๆ

หยุนชางพยักหน้า

กั๋วกงฮูหยินยิ้มและตบเข่าของหยุนชางและกระซิบว่า "ข้าได้ยินมาว่าเจ้าส่งหญิงงามเข้าวังใช่ไหม และคือหญิงที่เจ้าตรวจพบว่ากำลังตั้งครรภ์ในงานเลี้ยง ฮุ่ยไฉเหรินนางนั้นใช่หรือไม่?"

"แค่กแค่ก…" สาวใช้ที่ประตูไอสองครั้ง หยุนชางตกตะลึง ยังไม่ทันจะดึงสติกลับมา ก็ได้ยินกั๋วกงฮูหยินเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างกะทันหัน "ตอนนี้เจ้าตั้งท้องสองเดือนกว่า ตอนช่วงอยู่ไฟน่าจะเป็นช่วงเวลาที่ร้อนที่สุด เกรงว่าตอนนั้นคงจะไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีในการอยู่ไฟ แต่เจ้าต้องเตรียมตัวไว้ก่อน จริงสิ แม่นมได้หาไว้หรือยัง"

หยุนชางพยักหน้าอย่างรวดเร็วและพูดด้วยรอยยิ้ม "หาแล้วเจ้าค่ะ ท่านอ๋องได้รับแม่นมเข้าจวนแล้ว นอกจากนี้ยังหามามาเพิ่มอีกสองคน ท่านยายพูดถูก การที่มีมามาอยู่ที่จวนสำคัญมาก ข้าไม่รู้อะไรเลย โชคดีที่มีพวกนางคอยชี้แนะ"

"เช่นนั้นก็ดี" กั๋วกงฮูหยินยิ้ม

"ท่านอ๋องเจ็ด" เสียงคำนับของสาวใช้ที่ประตูดังมา หยุนชางเงยหน้าขึ้นและเหลือบมองกั๋วกงฮูหยินที่แลดดูนิ่งสงบ เพิ่งเข้าใจว่า เมื่อครู่คือสาวใช้กำลังส่งสารถึงพวกตน

หยุนชางหันศีรษะไปทางประตูและเห็นท่านอ๋องเจ็ดเดินเข้ามาในบ้าน ข้างหลังตามด้วยฮวาอวี้ถงซึ่งมีหน้าซีดเล็กน้อย และหยุนชางขมวดคิ้ว แต่กั๋วกงฮูหยินก็พูดออกมาว่า "วันนี้ด้านนอกลมแรง เกรงว่าอากาศจะเย็นไม่น้อย เมื่อครู่ข้าเพิ่งสั่งคนต้มน้ำขิง อวี้ถง เจ้าไปยกมาให้อ๋องเจ็ดมาสักถ้วย จะได้รู้สึกอุ่นขึ้นบ้าง"

อวี้ถงชะงักเล็กน้อย แล้วตอบรับ ถอยไปพร้อมกับสาวใช้

จากนั้นกั๋วกงฮูหยินก็สั่งให้สาวใช้ที่อยู่ข้างกายเคลื่อนเก้าอี้ให้ท่านอ๋องเจ็ด เชิญท่านอ๋องเจ็ดนั่งลง หยุนชางนั่งข้างๆอย่างเงียบๆ กั๋วกงฮูหยินมองไปที่ท่านอ๋องเจ็ดอย่างแผ่วเบา คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า "มีบางคำถามควรเป็นฝ่าบาทและฮองเฮาควรถาม แต่ทุกวันนี้ฝ่าบาทและฮองเฮาทรงมีเรื่องมากมายต้องทำ เกรงว่าทั้งสองพระองค์จะไม่มีเวลาถามคำถามเหล่านี้ ข้าในฐานะที่มีอายุมากกว่าท่านอ๋องเจ็ด วันนี้อยากจะถามท่านอ๋องเจ็ด ไม่ทราบว่าท่านอ๋องเจ็ดจะกล่าวโทษหรือไม่"

ท่านอ๋องเจ็ดดูเหมือนตกตะลึง แต่ไม่ได้มองกั๋วกงฮูหยิน แต่เหมือนกำลังมองหยุนชางที่อยู่ด้านข้าง หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาตอบว่า "กั๋วกงฮูหยินพูดมาเถอะ"