ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 747

เสียงของเฉี่ยนหลิ่วที่แผ่วเบา แต่น้ำเสียงของนางกลับมีความมั่นใจมาก "ตอนที่อยู่ในลี่หยวน หม่อมฉันเห็นพระชายาอ๋องเจ็ดและคุณชายซวี่เดินเข้ามาจากด้านนอก พวกเขาดูสนิทสนมกันมาก หลังจากถูกพระชายาพบเข้า พระชายาอ๋องเจ็ดคงกลัวว่าพระชายาจะเข้าใจผิด ก็ปฏิบัติต่อคุณชายซวี่อย่างตรงไปตรงมา หม่อมฉันดูการสนทนากับทั้งสอง และพระชายาอ๋องเจ็ดยังเคยแสร้งถามคุณชายซวี่ว่าพระชายางามหรือไม่ ไม่ว่ากรณีใดๆ มันไม่เหมือนกับสิ่งที่พระชายาอ๋องเจ็ดเพิ่งพูดมาจริงๆ ไม่คุ้นเคยนัก"

หยุนชางยิ้มและพยักหน้าเบาๆ"ความสามารถในการสังเกตของเฉี่ยนหลิ่วดีมาก ใช่ ฮวาอวี้ถงโกหกข้า เกรงว่านางคงจะไม่รู้ ตอนข้าได้ยินข่าวลือ ข้าสั่งให้เฉี่ยนอินไปตรวจสอบซวี่ซานซือ เฉี่ยนอินกล่าวว่าฮวาอวี้ถงใกล้ชิดกับซวี่ซานซือมากตั้งแต่ยังเป็นเด็ก "

ฮวาอวี้ถงไม่ได้ปิดบังตอนที่อยู่ในลี่หยวน แต่เมื่อหยุนชางพูดเกี่ยวกับข่าวลือ และถามว่าทำไมนางต้องใกล้ชิดกับซวี่ซานซือมาก นางกลับโกหกตน

หยุนชางหรี่ตา หันไปหาเฉี่ยนหลิ่วและกล่าวว่า "ส่งคนไปตรวจสอบซวี่ซานซือดูว่า ช่วงนี้เขาเคยไปที่ไหนมาบ้าง"

เฉี่ยนหลิ่วตอบรับและก้าวถอยออกไปทันที

หยุนชางนอนบนเบาะพักสักครู่ เมื่อนางตื่นขึ้น ก็เห็นสาวใช้รออยู่ที่ห้องโถงต้อนรับรีบวิ่งเข้ามา "พระชายา มีคนในวังมาบอกว่าเสิ่นซู่เฟยเชิญพระชายาเข้าวังเพคะ"

เสิ่นซู่เฟย? หยุนชางขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ชัดเจนมากนัก "เสิ่นซู่เฟยอยากจะทำอะไรอีก?"

หยุนชางยืนขึ้น ให้ฉินยีช่วยจัดเสื้อผ้าและมวยผม จากนั้นค่อยๆลงไปชั้นล่างและเดินไปที่ห้องโถงต้อนรับ

ทันทีที่เดินไปที่ทางเดินริมทะเลสาบ ก็เห็นหนิงเชียนเดินมาฝั่งนางอย่างช้าๆ ดูเหมือนกำลังตามหานางอยู่

"มีอะไรหรือ?" หยุนชางถามด้วยเสียงเบาโดยไม่หยุดเดิน

หนิงเชียนยิ้มและกล่าวว่า "ข้าน้อยพร้อมที่จะออกเดินทางไปเมืองชางหนานแล้ว จึงมากล่าวอำลานายหญิงเจ้าค่ะ"

หยุนชางได้ฟังก็หันกลับมามองหนิงเชียน เผยรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากของนาง "ดี ระวังตัวด้วย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จำไว้ว่ารักษาชีวิตตัวเองเป็นสิ่งสำคัญที่สุด"

หนิงเชียนยิ้มและพยักหน้า "นายหญิงไม่ต้องกังวล ข้ายังถนอมชีวิตของข้าไว้"

"เช่นนั้นก็ดี" หยุนชางยิ้มและกล่าวว่า "ขอให้เจ้าโชคดี"

หนิงเชียนตอบรับด้วยรอยยิ้ม หยุดฝีเท้าแล้วโบกมือให้หยุนชาง หันไปทางบ้านพักที่นางอาศัยอยู่

เมื่อหยุนชางมาถึงห้องโถงต้อนรับ นางเห็นขันทีกำลังรออยู่ในห้องโถงต้อนรับ เมื่อเห็นหยุนชางก็รีบพูดว่า "พระชายา พร้อมเสด็จแล้วใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ?"

หยุนชางพยักหน้าเล็กน้อย และเดินไปทางประตูจวน ถามเบาๆว่า "ซู่เฟยเหนียงเหนียงทรงตรัสอะไรหรือไม่ เรียกข้าเข้าวังมีกิจอันใดหรือ"

กงกงคนนั้นรีบตอบอย่างเคารพ "เหนียงเหนียงมิได้สั่งอะไร เพียงตรัสให้หม่อมฉันมาเชิญพระชายาเข้าวังพ่ะย่ะค่ะ"

หยุนชางเลิกคิ้ว ไม่ทำให้กงกงผู้นั้นลำบากใจอีก ออกจากประตูจวน ขึ้นรถม้าแล้วมุ่งตรงไปยังวังหลวง

ซู่เฟยได้ยินคำพูดของหยุนชาง ดวงตาของนางมีส่องประกาย และนางก็ยิ้มและตรัสว่า "ตอนที่รุ่ยอ๋องยังไม่ได้เสด็จมายังแคว้นเซี่ย ข้าเคยได้ยินชื่อเสียงเทพสงครามของเขามาหลายครั้ง ข้าได้ยินมาว่าเขามิเคยแพ้ต่อศึกร้อยครั้ง แน่นอนว่าจะไม่มีอะไร เจ้าวางใจเถอะ แต่กังวลแค่ครรภ์ของเจ้าก็เพียงพอ"

"หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นเพคะ" หยุนชางก้มศีรษะลงและพึมพำเบาๆ

ซู่เฟยยิ้ม และไม่ตอบในทันที ห้องเงียบไปนาน และเสิ่นซู่เฟยจิบชาอีกครั้งก่อนจะเอ่ยปากตรัสด้วยความลังเลเล็กน้อย "พูดไปแล้ว เหล่าองค์ชายในแคว้นเซี่ยในตอนนี้ ผู้ที่มีอนาคตมากที่สุด ก็คงจะเป็นรุ่ยอ๋องแล้ว อดีตรัชทายาทสิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ ท่านอ๋องเจ็ดอ่อนแอมาโรค ฉีอ๋องเป็นเด็กดี น่าเสียดาย เขาไม่ใช่สายเลือดโดยตรงของข้าและฝ่าบาท..."

หยุนชางจับมือถ้วยน้ำชาแน่นขึ้นเล็กน้อย

ฉีอ๋องไม่ใช่โอรสของเซี่ยหวนอวี่ ในวันที่นางอยู่ในตำหนักไท่จี๋ ได้ยินการสนทนาระหว่างองค์หญิงใหญ่กับเซี่ยหวนอวี่ จนได้รู้ความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

อย่างไรก็ตาม หยุนชางไม่เคยคิดว่าเสิ่นซู่เฟยใช้น้ำเสียงที่ราบเรียบเช่นนี้มาบอกความลับกับนาง ในใจของหยุนชางก็ระมัดระวังมากขึ้น เสิ่นซู่เฟย นางต้องการทำอะไรกันแน่?

หัวใจของหยุนชางถูกยกระดับขึ้น ร่างกายของนางตึงเครียด และเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

เสิ่นซู่เฟยก็เฝ้าสังเกตการแสดงออกของหยุนชางอย่างลับๆ เมื่อเห็นว่าหยุนชางอยู่ในภวังค์ครู่เดียว และไม่มีการแสดงอื่นใดแววพระเนตรของเสิ่นซู่เฟยเปล่งประกาย และนางก็ตรัสต่อว่า

"เกรงว่าเจ้าคงจะไม่รู้เรื่องนี้ เป็นความลับที่ใหญ่ที่สุดในใจของข้ามาโดยตลอด มันถูกซ่อนอยู่ในใจข้ามาเกือบยี่สิบปีแล้ว ก่อนหน้านี้ข้าเป็นเพียงองครักษ์ลับของฝ่าบาทเท่านั้น ถูกส่งไปข้างกายฮองเฮา เพื่อที่จะจับตาดูฮองเฮา และต่อมาเพราะพระสนมหลิ่วทรงให้กำเนิดท่านอ๋องเจ็ด ฮองเฮาจึงแอบพยายามกำจัดท่านอ๋องเจ็ด ฝ่าบาทจึงทรงแสร้งทำเป็นว่าโปรดข้า และแต่งตั้งข้าเป็นนางสนม เพื่อที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของฮองเฮาออกจากท่านอ๋องเจ็ด"