ฮ่องเต้คลั่งรักมัดใจสนมตัวร้าย นิยาย บท 1

ซือหลิงหลงลืมตาพรึ่บก็พบว่าตัวเองกำลังถูกผู้อื่นบีบคอจนเกือบหายใจไม่ออก หนุ่มหล่อผู้กระทำตรงหน้า มีแววตาดุร้าย น้ำเสียงเย็นยะเยือกดุจคมดาบ

“คบชู้สู่ชาย ก่อความวุ่นวายในวัง บอกข้าสิว่าเจ้าอยากตายแบบไหน?”

ซือหลิงหลงโดนบีบคอจนเกือบสิ้นลมหายใจแล้ว เธอรู้สึกมึนงงไปหมด

‘เกิดอะไรขึ้น? ฉันแค่เผลอหลับไปแล้วทำไมตื่นมาอยู่ในที่บ้าบอแบบนี้ได้? แถมยังเจอคนประสาทแดกอีก’

‘ยังมีหน้ามาถามฉันว่าอยากตายแบบไหนด้วย...โธ่เอ่ย! หน้าตาดีซะเปล่า ดันประสาทแดกซะงั้น’

ทว่าเสี้ยววินาทีต่อมา ฝ่ามือใหญ่ที่กำลังบีบคอเธออยู่กลับปล่อยกะทันหัน

ซือหลิงหลงหลุดพ้นจากอุ้งมือมัจจุราช ร่างกายอันอ่อนยวบตกลงพื้นอย่างจัง เธอหายใจหอบและไออย่างหนัก

‘ให้ตายสิ ฉันเกือบได้ไปเจอหน้าพญายมแล้วไหมล่ะ’

เฮ่อเหลียนเย่ว์เลิกคิ้วมองซือหลิงหลงตรงหน้า คิ้วงามขมวดแน่นเป็นปม ดวงตาหงส์เจือความตะลึงและสงสัยเล็กน้อย

อะไรกัน?

เมื่อครู่นางพูดกระไรหรือ?

ในขณะเดียวกัน สาววัยแรกแย้มสวมอาภรณ์พระราชวังสีชมพูวิ่งเข้ามาคุกเข่าตรงหน้าเฮ่อเหลียนเย่ว์ ใบหน้าอรชรอันแสนอ่อนแอเอ่อล้นไปด้วยความวิงวอน

“ฝ่าบาท พระองค์โปรดปล่อยหลางกุ้ยเหรินสักครั้งเถอะเพคะ เชียนเชียนเชื่อว่าหลางกุ้ยเหรินไม่ได้มีชู้กับทหารคุ้มกันแน่เพคะ ต้องเป็นเหตุสุดวิสัยแน่เพคะ”

ซือหลิงหลงได้ยินคำพูดของสตรีคนนี้ก็อดกลอกตามองบนไม่ได้

‘เมื่อกี้ฉันโดนบีบคอเกือบตาย ทำไมไม่เห็นเธอเข้ามาขอร้องเลย?’

‘ที่มาพูดแบบนี้เพราะกลัวฉันจะไม่ตายมากกว่ามั้ง’

ซือหลิงหลงคิดในใจเสร็จก็รู้สึกอึ้งในเวลาต่อมา

เดี๋ยวก่อน！

เชียนเชียน? หลางกุ้ยเหริน? คือตัวละครที่เธอเพิ่งอ่านจบในนิยายปรัมปราใช่ไหม?

ไยเขาถึงได้ยินเสียงพูดในใจของหลางกุ้ยเหริน?

เป็นวิชามารอันใดกัน?

เฮ่อเหลียนเย่ว์รู้สึกปวดหัวจนแทบระเบิดอยู่รอมร่อ แต่ไม่ได้แสดงออกทางใบหน้าสักนิด ดวงตาหงส์เกิดประกายแสงเข้มขรึม ถามเสียงดุดันว่า “หลางกุ้ยเหริน เจ้า...”

ตอนที่ซือหลิงหลงอ่านนิยายเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกเสียดายตัวร้ายคนนี้มาก ตอนนี้ได้เห็นตัวเป็นๆ ก็เหมือนผู้ชายได้เห็นสาวงามล่มเมืองในประวัติศาสตร์เช่นกัน

สายตาที่ซือหลิงหลงมองเฮ่อเหลียนเย่ว์นั้นมีแต่ความสงสารและเห็นใจ

‘ท่านนี้ก็คือตัวร้ายเฮ่อเหลียนเย่ว์ในนิยายสิน่ะ ฮ่องเต้ทรราชที่ถูกจารึกชื่อในประวัติศาสตร์แคว้นต้ายวน ตอนเขาอายุยี่สิบห้าปี เขาสังหารพี่ชายตัวเองเพื่อแย่งชิงบัลลังก์ เขาเลือดเย็น ไร้หัวใจ แต่ดันไปตกหลงรักกลหว่านเสน่ห์ของนางเอกเข้า สุดท้ายพระเอกกับนางเอกก็ร่วมมือกันวางแผนปลิดชีพเขาอย่างอนาถ ศพของเขาถูกแขวนประจานหน้าประตูเมืองสามวันสามคืน ประชาชนพากันมามุงดู และเอ่ยชมว่าเฮ่อเหลียนโถ่วผดุงคุณธรรมสำเร็จแล้ว’

‘บรรยายจุดจบของเขาได้เพียงคำเดียวว่า อนาถ’

‘ถ้าจะให้บรรยายยาวหน่อยก็ อนาถโครตๆ’

เฮ่อเหลียนเย่ว์เตรียมจะพูด แต่เมื่อได้ยินเสียงพูดในใจของซือหลิงหลงที่มีแต่ความสงสารแล้ว คำพูดก็ถูกกล้ำกลืนเข้าไป เขารักษาใบหน้าอันสุขุมต่อไปไม่ได้แล้ว คว้าหมับไปยังข้อมือของซือหลิงหลงแล้วดึงเข้ามาหาตัวเอง พลางถามเสียงเคร่งขรึมและเย็นสะท้าน “เมื่อครู่เจ้าพูดอะไรน่ะ?”