ฮ่องเต้คลั่งรักมัดใจสนมตัวร้าย นิยาย บท 11

เฮ่อเหลียนเย่ว์มองไปยังซือหลิงหลง ด้วยสายตาที่แทบอยากจะฆ่าแกงนางไปให้รู้แล้วรู้รอด

ในที่สุดจิตวิญญาณของฮ่องเต้ก็เรียกสติของเขากลับมา

ตอนนี้ยังฆ่าไม่ได้

อย่างน้อยก็ต้องรอให้เขาใช้นางเพื่อกำจัดขุนนางที่ไม่จงรักภักดีเสียก่อนค่อยฆ่านางได้

ข้าเป็นถึงฮ่องเต้ และข้าจะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับสตรีเช่นเจ้า

เฮ่อเหลียนเยว่ปลอบใจตนเองครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดก็ประสบความสําเร็จในการระงับเจตนาที่อยากฆ่านางในยามนี้เอาไว้ได้

ซือหลิงหลงรู้สึกแค่ร่างกายเบาลงอย่างกะทันหัน

ในขณะนั้นเอง นางสัมผัสได้ถึงไอสังหารอย่างชัดเจน

‘ฮ่องเต้สุนัขผู้นี้ชอบมีอารมณ์โกรธที่ค่อนข้างรุนแรงไปหน่อย ฝูไท่พูดเมื่อกี้ว่าฮ่องเต้สุนัข รู้สึกสงสารข้าที่ถูกแย่งที่นอนไป มีอะไรให้น่าสงสารกัน?’

‘เขากำลังวางแผนชั่วอยู่จริงๆสินะ’

เฮ่อเหลียนเยว่เมื่อได้ยินเสียงในใจของนาง ก็ยิ้มเย็นออกมา

สตรีผู้นี้ไม่ได้โง่นี่

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังมากจนเกินไป

เมื่อโบกมือให้ฝูไท่และนางกำนัลทุกคนถอยกลับไป เฮ่อเหลียนเยว่สวมชุดนอนสีเหลืองสดใสและนั่งอยู่บนเตียง ใบหน้าที่หล่อเหลาไม่แสดงออกถึงอารมณ์ใดๆ น้ำเสียงเองก็ไม่ได้บ่งบอกว่าโกรธแต่อย่างใด

"ข้าได้ยินมาว่าเสวี่ยซาครอบครองเตียงของเจ้า ข้าเป็นเจ้านายของเสวี่ยซา โดยปกติข้าจึงต้องรับผิดชอบเจ้า"

ซือหลิงหลงเผยยิ้มเสแสร้ง "ฝ่าบาทอย่าได้เกรงใจเพคะ"

เมื่อได้ยินเฮ่อเหลียนเย่ว์ก็ชี้ไปที่พื้นตรงหน้าเขา และเอ่ยเสริมเสียงอ่อนโยน "ในเมื่อเจ้าไม่มีที่จะนอน คืนนี้ก็ปูพื้นนอนที่นี่เถิด ไม่จำเป็นต้องขอบคุณแล้ว"

เฮ่อเหลียนเยว่โบกมือด้วยน้ำเสียงที่เอื้อเฟื้อ แต่ปากของซือหลิงหลงกลับกระตุกในทันที

เมื่อมองพื้นปูด้วยหยกขาวตรงหน้า แล้วฟังลมหนาวที่พัดมาจากข้างนอก

‘คืนที่ใกล้จะเข้าสู่ฤดูหนาวดันเรียกให้ฉันมานอนบนพื้น ฮ่องเต้สุนัข นายช่างเป็นสุนัขที่แท้จริง‘

เฮ่อเหลียนเย่ว์มีภูมิคุ้มกันโดยพื้นฐานแล้วนางที่อ้าปากกี่ทีก็เรียกแต่ฮ่องเต้สุนัข ในใจก็หัวเราะเย้ยหยัน พลันพลิกกายขึ้นไปนอนบนเตียงมังกรด้วยตนเอง

แม้ว่าในใจของซือหลิงหลงจะประท้วงอยู่หมื่นๆครั้ง พลางคิดได้ว่าคนเผด็จการผู้นี้ก็โกรธเป็นปกติ จึงได้ระงับอารมณ์ไว้

‘หัวแตกก็หัวแตกไปสิ พวกเราเป็นคนกล้า ไม่กลัวหรอกความลำบาก! ‘

ขณะที่นางครุ่นคิด ซือหลิงหลงก็หันหลังกลับและหยิบผ้านวมหนาสองผืนออกมาจากตู้ข้าง ๆนาง ยามที่เพิ่งปูผ้าให้ตนเองอย่างลําบาก ก็ได้ยินเสียงแปะๆ แสงเทียนในห้องก็ดับลง

เฮ่อเหลียนเย่ว์สะบัดมือเพื่อดับไส้ตะเกียง และพูดกับซือหลิงหลงที่อยู่บนพื้นอย่างเอาใจใส่ว่า "คืนนี้อากาศหนาว เจ้าอย่าได้แข็งไปเล่า"

ซือหลิงหลง ...