ฮ่องเต้คลั่งรักมัดใจสนมตัวร้าย นิยาย บท 12

ฉับพลันเฮ่อเหลียนเย่ว์ก็ลืมตาขึ้นท่ามกลางความมืด จ้องมองไปยังสิ่งที่นูนบนพื้น ด้วยสีหน้าที่แทบจะสูญเสียการควบคุม

สตรีผู้นี้ไม่ร้องเพลงก็จะนอนไม่ได้เลยหรือ? !

เมื่อได้ยินซือหลิงหลงที่ยิ่งร้องเพลงยิ่งฮึกเหิมมากขึ้น ในใจของเฮ่อเหลียนเย่ว์ก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงออกมาอีกครั้งด้วยเสียงรอดไรฟัน

"พระสนม! ไปปิดหน้าต่างให้ข้าที"

ซือหลิงหลงที่ถูกขัดจังหวะอีกครั้ง ลุกขึ้นก่นด่าในใจเพื่อปิดหน้าต่าง

‘ใช้ได้แล้วหรือไม่?’

ในขณะที่ซือหลิงหลงคิดเช่นนั้น

เฮ่อเหลียนเย่ว์ก็คิดเช่นนั้นเช่นกัน

เรียกถึงสองครั้งสองครา ก็ควรหยุดได้แล้ว

จากนั้นไม่นาน เสียงร้องเพลงที่วิเศษก็ดังก้องในหูของเขาอีกครั้ง

‘ดำ ขาว แดง เหลือง ม่วง เขียว น้ำเงิน เทา ของคุณ ของฉัน ของเขา ของเธอ อันใหญ่ อันเล็ก กลมๆ แบนๆ...]

เฮ่อเหลียนเย่ว์ ...

ตอนนี้มารู้สึกเสียใจเอาในภายหลังแล้ว

เสียใจอย่างมาก

เหตุใดเขาต้องปล่อยนางไว้ด้วย?

เมื่อครู่ที่ฝูไท่พาคนเข้ามาในตอนนั้น เขาควรจะเตะนางกลับไปที่ห้องโถงด้านข้าง

ในฐานะที่เป็นคนเผด็จการที่ชอบขุ่นเคือง เหตุใดเขาจึงทำให้ตนไม่ได้รับความเป็นธรรมมากขนาดนี้?

เขาควรจะเตะคนออกไปเดี๋ยวนี้

ในฐานะฮ่องเต้ เป็นสิทธิ์ของเขาที่จะใช้อำนาจบาตรใหญ่

ใช่ ยังทันการหากจะขับไล่นางออกไป

“ซือหลิงหลง” เมื่อเทียบกับเสียงตะโกนสองครั้งก่อนหน้านี้ที่แทบจะกัดฟัน น้ำเสียงครั้งนี้ถือว่าสงบลงเล็กน้อย

ซือหลิงหลงหยุดร้องเพลงในทันทีอีกครั้ง และเกิดความเงียบงันขึ้นท่ามกลางความมืด

นางเงี่ยหูฟังเพื่อรอฟังว่าเจ้าฮ่องเต้สุนัขกำลังจะทำอะไร กลับได้ยิน เฮ่อเหลียนเย่ว์พูดสองคำออกมาอย่างนิ่งเฉยยิ่งนัก

"หุบปาก"

ซือหลิงหลง? ? ?

‘ข้านอนหลับอย่างเงียบสงบมาตลอดนะ’

เฮ่อเหลียนเย่ว์ได้ฟังนางพูดในใจด้วยน้ำเสียงที่ไร้เดียงสาอย่างเห็นได้ชัด ในใจก็พลันไร้เรี่ยวแรงขึ้นมา

“เสียงลมหายใจเจ้ารบกวนข้า”

ซือหลิงหลงได้ฟังเช่นนี้ ก็ตื่นตกใจไปโดยพลัน