ฮ่องเต้คลั่งรักมัดใจสนมตัวร้าย นิยาย บท 13

ซือหลิงหลงหลับใหลอย่างง่วงงุน และรู้สึกว่าตนถูกเตะ ทั่วร่างกายหมุนวนไปหมด และนางก็กลิ้งจากเตียงนุ่มๆ ลงบนพื้นเย็นเฉียบทันที และนางก็ตื่นขึ้นทันที

เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นร่างสูงยืนอยู่บนขอบเตียง มองลงมาที่ตนด้วยร่างกายที่สูงใหญ่ และต้องใช้เวลาพักใหญ่กว่าจะรู้ตัวตนของอีกฝ่าย

‘ข้า... ฮ่องเต้สุนัขเป็นบ้าไปหรอ? !’

ไม่ว่าซือหลิงหลงจะอารมณ์ดีแค่ไหน นางก็อดไม่ได้ที่จะอารมณ์เสียในตอนนี้

ใครก็ตามที่นอนหลับสนิทและถูกปลุกให้ตื่นขึ้นในทันใดก็อดไม่ได้ที่จะโกรธในยามนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะซือหลิงหลงไม่อยากอยู่รอด นางคงรีบไปสู้กับเขาในตอนนี้

‘ดึกดื่นค่ำคืนนายเป็นบ้าไปแล้วหรอ? !’

"เจ้าหลับสนิทยิ่งนัก" เฮ่อเหลียนเย่ว์ไม่สนใจเสียงในใจของนาง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย้ยหยันเล็กน้อย

ซือหลิงหลงไม่สบอารมณ์หลังจากถูกปลุก และที่ริมฝีปากของนางก็อดที่จะเกิดอารมณ์ขึ้นมาไม่ได้ นางจึงตอบอย่างประชดประชันว่า "ขอบพระทัยฝ่าบาท หม่อมฉันสบายดีเพคะ!"

เฮ่อเหลียนเย่ว์เลิกคิ้ว นี่เพียงแค่หนึ่งวัน ความกล้าก็มากยิ่งขึ้นแล้วหรือ

กล้าดียังไงมาอารมณ์เสียใส่เขา!

ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งขรึมลงเล็กน้อย และเฮ่อเหลียนเย่ว์ก็ออกคำสั่ง "ลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ข้า!"

ซือหลิงหลงมองไปที่ท้องฟ้าที่มืดมิดข้างนอก และอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งในใจ

‘เหมือนไก่จริงๆ ตื่นแต่เช้ามืดตื่นมาทำงาน คิดอะไรยังไงอยากเป็นฮ่องเต้? ‘

แม้ว่านางจะไม่เต็มใจ แต่ซือหลิงหลงก็ลุกขึ้นอย่างเชื่อฟัง เมื่อนางกำนัลข้างนอกได้ยินความเคลื่อนไหว พวกเขาก็เดินเข้าไปทันที จุดตะเกียง และรอชำระล้าง วังที่เงียบสงบแต่เดิมก็กลับมามีชีวิตชีวา

นางกำนัลที่ด้านข้างนำชุดออกว่าราชสำนักราชสำนักมามอบให้ซือหลิงหลงซึ่งอยู่ด้านข้าง ขณะที่เฮ่อเหลียนเย่ว์ผายมือออกและปล่อยให้นางเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขา

ซือหลิงหลงไหนเลยจะเคยทำเรื่องเช่นนี้ นางถือเสื้อคลุมมังกรสีเหลืองสดใสที่ปักด้วยด้ายสีทองและสวมมันอย่างงุ่มง่าม

‘ชุดนี้หนักเกินไปแล้ว’