ฮ่องเต้คลั่งรักมัดใจสนมตัวร้าย นิยาย บท 20

เมื่อเฮ่อเหลียนเย่ว์เข้างานเลี้ยง ผู้ที่เขาเห็นก็คือซือหลิงหลงนั่งอยู่ตรงมุมตามลำพัง แต่ยังคงไม่อาจปกปิดความสง่างามไว้ได้

เมื่อมองสายตาอิจฉาริษยาที่ส่งไปยังซือหลิงหลงเป็นระยะๆ เขาก็รู้ว่าบรรลุผลตามที่ตนต้องการแล้ว

เดิมทีงานเลี้ยงฉลองส่วนพระองค์นี้ได้จัดขึ้นล่วงหน้า เพื่อหยั่งเชิงว่าเชื้อพระวงศ์และขุนนางใหญ่หลายคนยังจงรักภักดีอยู่หรือไม่

สำหรับเขาแล้ว ซือหลิงหลงคือ “ตัวเอก” ที่ขาดไม่ได้ของงานเลี้ยงนี้

เมื่อมาถึงที่ประทับก็ประกาศเปิดงานเลี้ยง จากนั้นเฮ่อเหลียนเย่ว์ก็หันไปสนใจซือหลิงหลงเป็นลำดับแรก “วันนี้ชุดของหลางกุ้ยเหรินงามยิ่งนัก”

สนมชายาที่อยู่รายรอบได้ฟังวาจาต่างพากันอิจฉาจะตายอยู่แล้ว

นั่นน่ะสิ หากพวกนางได้ใส่ผ้าดิ้นมันวาวเช่นนี้ พวกนางจะดูงามมากทีเดียว!

เรื่องนี้ฝ่าบาททรงลำเอียงมิใช่หรือ

สิ่งที่ทำให้พวกนางนึกไม่ถึงเลยก็คือ ความลำเอียงของฮ่องเต้มิใช่เพียงแค่นี้

“วันนี้พระสนมที่รักแต่งตัวงามเฉิดฉันเช่นนี้ เจ้าจะนั่งอยู่ตรงมุมทำไม มานี่สิ มานั่งกับเรา” น้ำเสียงของเฮ่อเหลียนเย่ว์ดูผ่อนคลายสบายๆ ราวกับกำลังบอกว่าวันนี้เขาปรุงผักกาดขาวหม้อใหญ่เลี้ยงทุกคน

หารู้ไม่ว่า หัวใจของทุกคนในตำหนักกำลังสั่นสะท้านไม่หยุด

ในโอกาสเช่นนี้ ตำแหน่งข้างกายฮ่องเต้มักจะเป็นฮองเฮาเสมอ ถึงแม้บัดนี้แคว้นต้ายวนจะยังไม่ได้แต่งตั้งฮองเฮา แต่นางสนมคนใดในยามนี้มีสถานะสูงกว่าหลางกุ้ยเหรินบ้าง แล้วเมื่อไหร่จะถึงคราวที่นางได้นั่งข้างองค์ฮ่องเต้เสียทีหนอ

ซือหลิงหลงไม่ได้โง่ นางย่อมสังเกตได้ถึงสายตาที่จ้องมองมารอบๆ ตัวว่าเหมือนกำลังจะกินคน

“ฝ่าบาท หม่อมฉันนั่งตรงนี้ดีแล้วเพคะ” ซือหลิงหลงตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลไปทางเฮ่อเหลียนเย่ว์

‘ไอ้ฮ่องเต้บ้า หมายจะใช้ฉันเป็นเป้าหรือ ไม่มีทางซะหรอก’

เฮ่อเหลียนเย่ว์ยิ้มหยันในใจ ทว่าสีหน้าไม่แปรเปลี่ยนแม้แต่น้อย เขาเอ่ยอีกคราด้วยน้ำเสียงอันน่าเกรงขาม ใช้สองคำที่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า “มานี่”

‘เพคะ’

ซือหลิงหลงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ยกกระโปรงขึ้นแล้วเดินไปทางที่ประทับ ขณะผ่านกลุ่มสนมชายาทั้งหลาย นางรู้สึกว่าเสื้อผ้าของตนถูกประกายตาของพวกนางเผาจนพรุนไปหลายรูเสียแล้ว

แต่นางจะทำอะไรได้เล่า

‘ฉันเป็นเพียงเทพธิดาน้อยผู้อ่อนแอน่าสงสารแต่รูปโฉมงดงามเหลือแสน’

เฮ่อเหลียนเย่ว์ “...”

พูดมากชะมัด

ในลานกว้างได้เริ่มร้องรำกันแล้ว เริงร่ายชดช้อยกระโปรงพลิ้วไหว ระบำรำฟ้อนแช่มช้อยเย้ายวน ซือหลิงหลงเดินผ่านนางรำโดยไม่เร่งรีบ แล้วเดินตรงไปหาเฮ่อเหลียนเย่ว์ซึ่งนั่งอยู่ด้านบน

เฮ่อเหลียนเย่ว์เห็นนางเดินเข้ามาใกล้ จึงยื่นมือไปหานางพอดี