หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้ นิยาย บท 14

"มี มีอะไรคะ?"

พอมองเขา ฉันก็พูดจาติดๆ ขัดๆ ออกมา

"เธอมีเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนไหม?"

เพียงคำพูดเดียวก็ปลุกฉันให้ตื่นจากพะวัง ฉันเขินจนหน้าแดงเถือก: "ตอน...ตอนมาฉันยังไม่..."

"มานี่" เขาเดินมาทางฉัน ฉันตกตะลึงไปชั่วครู่แล้วจึงรีบเดินตาม

ลู่จือสิงเดินเข้าห้องนอน ฉันไม่ได้เดินเข้าไปด้วย แต่ยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าเพื่อรอเขา

หลายวินาทีต่อมา เขาก็โยนเสื้อเชิ๊ตตัวหนึ่งมาให้ฉัน

ฉันหน้าแดงอีกแล้ว เสียงของลู่จือสิงดังมา: "อย่าคิดเยอะ เสื้อตัวใหม่"

“……”

"ถ้างั้นฉันขอตัวไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะประธานลู่"

พูดรัวๆ จบ ฉันก็กอดเสื้อวิ่งประหนึ่งวิ่งหนีใคร เข้าห้องรับแขกไป

แม้จะเป็นห้องรับแขก แต่การตกเเต่งยังหรูกว่าห้องนอนหลักที่บ้านฉันเสียอีก

หลับไปหนึ่งคืน 9โมงเช้าของวันต่อมาจะต้องไปสัมภาษณ์รอบสอง ยังไม่ 7 โมง ฉันก็ตื่นแล้ว

นึกถึงอาการเป็นไข้และปวดท้องของลู่จือสิง ฉันก็เลยไปค้นตู้เย็น หยิบเอาหมูชิ้นหนึ่งมาต้มโจ๊ก ก่อนจะรีบไปสัมภาษณ์

เมื่อวานมีคนสัมภาษณ์ทั้งหมด 30 กว่าคน มาวันนี้เหลืออยู่เพียงสิบกว่าคนเท่านั้น

สัมภาษณ์รอบสองเสร็จก็เกือบเที่ยงแล้ว ฉันมายืนรอรถตรงป้ายรถเมล์ได้ครู่เดียว รถของลู่จือสิงก็มาจอดอยู่ตรงหน้าฉัน: "ขึ้นรถ"

ฉันยืนนิ่ง เขาจึงเปิดประตูข้างคนขับจากในรถออกมา: "อย่าให้ผมต้องพูดเป็นครั้งที่สาม ซูยุ่น ขึ้นรถ!"

น้ำเสียงเขาน่าเกรงขามมากจนฉันคล้อยตามโดยไม่รู้ตัว ฉันรีบขึ้นรถ ปิดประตู คาดเซฟตี้เบลทันที: "ประธานลู่ ทำไมคุณ....."

ชายชั่วหญิงเลวคู่นี้ !

"ไม่ทักทายหน่อยเหรอ?"

ลู่จือสิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามเอ่ยปากถาม ฉันเงยหน้าขึ้นมามองเขาอย่างมึนงง เขายกมือขึ้นแล้วเคาะนิ้ว: "สั่งอาหาร"

หยาวตันตันที่นั่งอยู่ข้างหลังของพวกเราเงยหน้าแล้วขมวดคิ้วลุกขึ้น เดินตรงมาที่ฉัน: "ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ได้? ซูยุ่น เธอมาอยู่กับคุณน้าฉันได้ยังไง?!"

เมื่อนึกถึงคำสบประมาทของเธอ ฉันก็กลั้นไม่อยู่ยิ้มเยาะออกมา: "ทำไมฉันจะมาอยู่ทีนี่ไม่ได้? ที่นี่ก็ไม่ใช่ร้านของเธอนิ ฉันกับประธานลู่อยู่ด้วยกันแล้วยังไงล่ะ? เธอยังเป็นหญิงชู้ ขึ้นเตียงกับแฟนของคนอื่นได้เลยนิ ฉันกับประธานลู่ซึ่งยังไม่ได้แต่งงานกันทั้งคู่จะออกมาทานข้าวไม่ได้เลยรึไง?"

"เธอ!"

หยาวตันตันที่มองมาทางฉันหน้าเขียวปั๊ด ในที่สุดฉันก็เรียนรู้ที่จะตอบโต้กลับโดยฉับไวได้แล้ว ฉันอดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปาก

จู่ๆ เธอก็ยื่นมือมาตรงหน้าฉัน จากนั้นยกกาน้ำชามาราดใบหน้าฉันทันที

ฉันหลบทันที แต่น้ำร้อนก็กระเด็นมาโดยไม่ทันได้คาดคิด พอลืมตาก็เห็นใบหน้าอันเย็นเฉียบของลู่จือสิง เขากำลังจับข้อมือเหยาตันตันเอาไว้: "พี่สาวฉันสอนเธอแบบนี้หรือ?"