หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้ นิยาย บท 15

"คุณน้า!"

หยาวตันตันมองลู่จือสิง สีหน้าดูไม่อยากจะเชื่อ

อันที่จริงฉันก็ไม่ได้คาดหวังว่าลู่จือสิงจะช่วยฉัน ฉ้ันมองลู่จือสิง รู้สึกได้ถึงกระแสไออุ่นที่ไหลผ่านหัวใจของฉัน

"ประธานลู่ คุณปล่อยตันตันก่อนเถอะครับ คุณทำเธอเจ็บแล้วนะครับ"

พอฉันได้ยินคำพูดที่ออกมาจากปากของถันฮ่าวอวี่ก็เหมือนมีอะไรมาแทงที่ใจ ชายคนนี้ยามรักก็รักทนุถนอมเธอไว้ในมือ ยามไม่รัก แม้แต่จะมองหน้าก็ยังไม่ยอมมองเลย

ฉันกับถันฮ่าวอวี่มีความรู้สึกดีๆ ต่อกันมา 4 ปีแล้ว แต่ยังเทียบไม่ได้กับหยาวตันตันที่คบกันมาเพียงไม่กี่เดือน

ลู่จือสิงปล่อยมือ หยาวตันตันจ้องหน้าฉัน: "ยัยจิ้งจอก!"

"ถ้าเธอยังทำตัวไม่มีมารยาทอีก น้าจะบอกแม่เธอให้ส่งเธอไปฝึกตัวเองที่ต่างประเทศ"

เมื่อได้ยินคำพูดของลู่จือสิง ใบหน้าของหยาวตันตันก็ซีดลง เธอไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก ได้แต่ดึงถันฮ่าวอวี่ออกไป

พอได้มาเจอสองคนนี้ ถึงฉันจะชอบกินอาหารทะเล ก็ไม่มีอารมณ์จะกินอีก

ลู่จือสิงสั่งอาหารมาชุดหนึ่ง ฉันคีบมาทานได้ไม่กี่คำก็ทานไม่ลงแล้ว

พอเงยหน้ามาสบตาดำเขาแล้วใจฉันก็สั่นวาบ:"ประธานลู่ ขอโทษนะคะ ฉันทานไม่ลงแล้วน่ะค่ะ"

เขากระตุกมุมปาก: "เยี่ยม"

เขาพูดแล้วก็ดึงฉันขึ้นมา

ฉันชนแขนเขาโดนไม่ทันตั้งตัว พอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับลมหายใจที่พ่นออกมาของเขาเข้าอย่างจัง ทำเอาฉันลืมสิ่งที่จะพูดไปเลย: "ประธานลู่คะ........."

"ไปที่ที่หนึ่งกับผม"

เขามองฉันอย่างเย็นชาเเวบหนึ่งแล้วทิ้งคำพูดลึกลับ และพาฉันเดินตรงไป

ในตอนนี้ฉันจะมีอารมณ์ไปกับเขาที่่ไหนกันล่ะ พอขึ้นรถฉันก็รีบเอ่ยปากพูดทันที: "ประธานลู่คะ ฉันคิดว่า....."

ฉันตกตะลึงกับความโอ่อ่าอลังการตรงหน้า ในขณะเดียวกันก็ไม่เข้าใจความคิดของลู่จือ

สิง: "ประธานลู่คะ ฉันไม่เข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไรหรือคะ"

เขามองฉันไม่นานจากนั้นจึงยกมือหยิบขวดไวน์ออกมาสองขวด แล้วให้ฉันเดินตามเขาออกจากห้องเก็บไวน์ไป ในห้องรับเเขก เขาเปิดขวดไวน์ขึ้นมาหนึ่งขวด: "รู้สึกอึดอัดไม่ใช่เหรอ? งั้นก็ดื่มซิ ดื่มให้เมา แล้วลืมเรื่องของคุณกับเขาซะ"

เขาพูดแล้วก็เอาไวน์แดงขวดที่เปิดแล้วมาไว้ในอ้อมแขนฉัน

ฉันตกใจอยู่พักหนึ่งจึงเงยหน้ามองเขา ฉันคิดอยากจะปฏิเสธ แต่พอนึกถึงความไร้น้ำใจของถันฮ่าวอวี่และความเย่อหยิ่งของหยาวตันตัน ฉันจึงกระดกขวดดื่มลงไป

ฉันต้องบอกเลยว่า ไวน์เป็นสิ่งที่ดีจริงๆ หลังจากดื่มเข้าไปแล้วอารมณ์ฉันก็ระเบิดออกมาทันที

ฉันดื่มเหล้าไม่เก่ง ดื่มไวน์แดงไปยังไม่หมดขวดก็เมาแล้ว พอเห็นลู่จือสิงน้ำตาฉันก็ไหลออกมา: "จริงหรือเปล่าที่ผู้ชายชอบคนที่ลีลาเด็ดกับเรื่องบนเตียง? ความรู้สึก 4 ปียังเทียบไม่ได้กับความสัมพันธ์หลับนอนเพียงไม่กี่ครั้ง ผู้ชายไม่มีใครดีซักคน บอกว่าจะดีต่อกันชั่วชีวิต เเค่ชั่วพริบตาก็ไปคบกับคนอื่นแล้ว ยัง......."

"เธอเมาแล้ว"

ลู่จือสิงกอดฉันทันที ฉันตะลึงไปชั่วขณะ ขวดไวน์ในมือถูกเขาหยิบออกไปแล้ว ฉันกะจะแย่งกลับมา แต่ไม่คิดว่าริมฝีปากจะชนกับคางของลู่จือสิงเข้าอย่างจัง