หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2017

ตัวแทนเข้าร่วมการแข่งขันเริ่มทยอยกันเดินทางมาถึงเมืองจิง

ปรมาจารย์ด้านการแพทย์ที่หาตัวจับยากค่อย ๆมารวมตัวกัน

และที่ด้านนอกที่พักทั้งสองแห่งที่ทางผู้จัดงานเตรียมไว้ให้นั้นก็มีฝูงชนมามุงล้อมมากขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อเทียบกับหุยชุนถังที่โรงแรมเมืองจิงยิ่งคึกครื้นมากขึ้น

อย่างไรเสียตัวแทนเข้าร่วมการแข่งขันส่วนใหญ่ล้วนเกิดมาในตระกูลที่มีอิทธิพล

สำหรับการเลือกนี้เแน่นอนว่าไม่เกี่ยวข้องกับอุปนิสัยแต่เป็นเพราะความเคยชินกับการใช้ชีวิตแบบสมัยใหม่

สุดท้ายแล้วการพักผ่อนที่ทั้งดีทั้งสบายถึงจะสามารถทำให้พร้อมรับมือกับการแข่งขันได้ดียิ่งขึ้น

ส่วนทางด้านหุยชุนถังก็เงียบเหงามาก

ส่วนตัวแทนเข้าร่วมการแข่งขันเลือกที่นี่ส่วนใหญ่เป็นหยิ่นจงที่คุ้นชินกับการอาศัยหลบซ่อนอยู่ที่หุบเขา

เงาสีม่วงลอยพุ่งเข้ามา

เมื่อเห็นคนมาหลินมั่วก็รีบลุกขึ้นทันที

“สวัสดีครับ ตัวแทนจากทางฝั่งใต้ หลินมั่ว

ได้พบหน้ากันครั้งแรก ช่างเป็นเกียรติอย่างยิ่ง”

ในตอนนี้เองเผชิญหน้ากับกลุ่มหญิงสาวพร้อมพูดแนะนำตัวด้วยรอยยิ้มแสนหวาน

“สวัสดี คุณหลิน

ตุนหวง เสวียเหลียน ยินดีที่ได้พบกัน”

น้ำเสียงฟังดูใสสะอาดมาก

เมื่อได้ยินเธอพูดก็เหมือนกับว่าทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาก

และเมื่อได้ยินตัวตนของอีกฝ่ายหลินมั่วก็ชะงักไปชั่วขณะ

“ไม่คิดเลยว่า วันนี้จะได้พบนักปราชญ์หญิงตุนหวงที่นี่

ได้ยินชื่อเสียงมานานแล้ว”

นักปราชญ์หญิงตุนหวงได้รับการยกย่องว่าหมอเทวดาอัจฉริยะที่ร้อยปีจะออกมาจากตุนหวง

ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยออกมาโลกภายนอก แต่ชื่อเสียงของเธอก็ดังแพร่ไปทั่วอยู่ตลอด

“คุณหลิน เกรงใจเกินไปแล้ว”

เธอพูดพลางยื่นมือที่เรียวบางออกมา

เมื่อหลินมั่วจับที่มือนั่น ทันใดนั้นกระบี่ไท่อาที่อยู่ในมือก็สั่นเล็กน้อย

และความปรารถนาดีขบวนความคิดอันบริสุทธิ์ก็เข้ามาในหัวของเขาอย่างน่าประหลาดใจ

ตั้งแต่ที่หลินมั่วได้ไท่อามาครอบครองนี่เป็นครั้งแรกที่เห็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ตอบสนองต่อคนอื่นที่ไม่ใช่เขา

จะเห็นได้ว่าผู้หญิงผู้นี้จิตใจบริสุทธิ์ไร้มลทิน

ไม่เสียแรงเลยที่เป็นนักปราชญ์หญิงตุนหวง

ในขณะที่ทั้งคู่กำลังจะนั่งลงที่ด้านนอกประตูก็มีเงาคนเดินเข้ามา

“อมิตตาพุทธ สามเณรตู้จี๋วัดหนานอวิ๋น ยินดีอย่างยิ่งที่ได้พบโยมทุกท่าน”

เมื่อเห็นคนมาไม่เพียงแต่หลินมั่วแม้แต่นักปราชญ์หญิงตุนหวงก็ยังอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าประหลาดใจ

แล้วก็พนมมือเคารพทั้งสองคนอีกครั้ง

ได้ยินอย่างนี้แล้วหลินมั่วอดไม่ได้ที่จะเกิดความรู้สึกเลื่อมใส

เดินเท้าสามปีเพื่อใช้วิชาแพทย์ช่วยเหลือคน

เก็บสมุนไพรยาด้วยตัวเองนอนพักบนพื้นดิน

ความยากลำบากอื่น ๆสามารถจินตนาการได้

เมื่อดูที่น้ำเสียงเรียบเฉยสงบนิ่งราวกับจะบรรยายว่ามันเป็นเรื่องปกติทั่วไปมาก

คนอื่นบางทีอาจจะไม่เข้าใจเขาแต่หลินมั่วนั้นเข้าใจดีความคิดเช่นนี้เขาไม่มีทางทำได้

สิ่งทั้งปวงในสวรรค์และบนดินล้วนมีกฎเกณฑ์ของมันเองไม่อาจหยุดยั้งได้

นี่สิถึงจะเป็นหมอเทวดาที่แท้จริง

เมื่อจัดเสื้อผ้าเสร็จหลินมั่วก็พนมมือ

“น้อมรับคำสอนครับ หมอเทวดาตู้จี๋”

ส่วนนักปราชญ์หญิงตุนหวงที่อยู่ด้านข้างก็หวั่นไหวกับคำพูดของเณรน้อย

ก็ทำความเคารพตู้จี๋ด้วยเช่นกัน

“พวกโยม พวกโยมทำอะไรกันน่ะ”

ภายใต้การมือไม้อ่อนสามเณรทำตัวไม่ถูกทันทีใบหน้าก็แดงระเรื่อ

ประกอบกับใบหน้าที่หล่อเหลาดูช่างน่ารัก