หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2016

ภายในหุยชุนถัง

เมื่อมองไปที่การจัดแต่งภายในห้องโถงใหญ่บรรยากาศที่เงียบสงบ หลินมั่วก็ค่อย ๆจมดิ่งลงกับความคิด

ถ้าหากเขาไม่ได้แบกรับหนี้แค้นและได้รับการสืบทอดหมอเทวดาก็น่าจะได้เปิดร้านยาแพทย์แผนจีนแบบนี้ด้วยเหมือนกันสินะ

ไม่จำเป็นต้องใหญ่โตแค่ร้อยตารางเมตรก็สะดวกสบายแล้ว

เวลายุ่งก็ช่วยเหลือรักษาโรค ส่วนเวลาว่างก็เก็บยาปรุงยา

หากมีวาสนารับลูกศิษย์ที่จิตใจบริสุทธิ์สักสองสามคนก็คงจะดีไม่ใช่น้อย

“ถ้าหากในอนาคตความแค้นก็ต้องสะสาง แต่ก็ยังสามารถใช้ชีวิตแบบนี้ได้”

เมื่อพูดพึมพำกับตัวเองบนใบหน้าของเขาก็ปรากฎรอยยิ้มแห่งความคาดหวังทันที

แต่อย่างไรก็ตามในตอนนี้เองเสียงวุ่นวายด้านนอกก็ได้ขัดจังหวะความคิดของเขา

สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของหลินมั่ว พนักงานสาวต้อนรับก็เดินเข้ามา

“หมอเทวดาหลินคะ ได้ยินว่าตัวแทนที่เข้าร่วมการแข่งขันหยิ่นจ้งจะเดินทางมาถึงเมืองจิงวันนี้

ตอนนี้มีหลายคนพร้อมอยากที่จะได้เห็นหน้าแล้วค่ะ”

หลังจากที่ข่าวตัวแทนที่เข้าร่วมการแข่งขันหยิ่นจ้งจะเดินทางมาถึงเมืองจิงรั่วไหลออกไป

ถนนทั้งสองฝั่งก็เบียดเสียดไปด้วยผู้คนที่ชื่นชอบมากมาย

ถ้าหากไม่มีทีมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยดูแลความเรียบร้อยสถานที่ ก็อาจจะเป็นไปได้ว่าถนนทั้งเส้นอาจติดขัดเนืองแน่นตลอดทั้งสาย

เมื่อชะโงกหน้ามองก็จะเห็นเงาขบวนรถยนต์จากระยะไกลค่อย ๆชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ

“มาแล้ว มาแล้ว!”

มาพร้อมกับเสียงตะโกนบอก

ขบวนรถค่อย ๆหยุดลง

“ลูกพี่ไท่จื่อ พี่ดูสิ ดูนั่นสิ

คนที่อยู่ในรถก็คือนักปราชญ์หญิงตุนหวง”

พลางชี้ไปที่รถอัลฟ่าที่อยู่ตรงกลางรถขบวน ร่างของเขาเบียดเข้าไปในกลุ่มฝูงชนแทบใกล้จะสิ้นชีพแล้ว

ในขณะที่คนอื่น ๆก็เริ่มเบียดเสียดตามกัน

“ต้องตื่นเต้นขนาดนี้เลยหรือไงไม่ใช่ดาราดังเสียหน่อย?”

เมื่อบ่นพึมพำแล้วไท่จื่อก็เขย่งปลายเท้าขึ้นด้วยความสงสัย

แน่นอนว่าเขาเพียงแค่อยากรู้อยากเห็น

ประตูรถเปิดออกพนักงานรักษาความปลอดภัยที่สวมชุดดำทั้งหมดรีบมาล้อมรถไว้

ตอนนั้นเองภายใต้เสียงเรียกร้องทั้งหลาย ในที่สุดเงาร่างหนึ่งก็ปรากฏตัวออกมาให้เห็น

“แม่เจ้า!”

วินาทีแรกที่เห็นนักปราชญ์หญิงตุนหวงในที่สุดไท่จื่อก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้าหมาหูเผิงถึงได้ตื่นเต้น

เมื่อจ้องดูดี ๆ รองเท้าฟางที่ฝ่าเท้านั้นขาดวิ่นเป็นรูโหว่

ชุดผ้าป่านที่สวมใส่ก็ดูเก่า

แต่ถึงแม้ว่าดูเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางตะลอน ๆกลับไม่สามารถปกปิดความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาได้เลย

ประกอบกับใบหน้าที่หล่อเหลา

เหล่าหญิงสาวสองคนที่ดูอยู่ด้านข้างดอกท้อบานสะพรั่งทันที

“เณรน้อย ท่านลาสึกกลับเข้าสู่ทางโลกเถอะ พี่สาวจะเป็นภรรยาให้ท่านเองดีไหมละ”

“ใช่แล้วถ้าหากไม่สามารถสึกออกมาได้ พวกพี่ก็สามารถช่วยทำให้เตียงท่านอุ่นได้นะ”

“เณรน้อยเสื้อผ้ารองเท้าขาดขนาดนี้แล้ว ท่านจูบฉันครั้งหนึ่งพวกพี่จะซื้อเสื้อผ้าใหม่เอี่ยมให้ดีไหมละ”

คนที่หลบซ่อนอยู่ในหุบเขาก็เคยเห็นฉากแบบนี้

เผชิญหน้ากับสาวงามประเภทหนึ่งคำพูดแทะโลมอย่างรุนแรง

สามเณรน้อยแก้มแดงทันทีขึ้นมาทันที

หลังจากพนมมือก้มตัวท่อง “อมิตาพุทธ”

ก็รีบก้าวเท้าเดินเข้าไปในหุยชุนถังอย่างรวดเร็ว

และท่าทางเช่นนี้ของเขาดึงดูดพี่สาวจำนวนมากยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปตาม ๆกัน