หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2015

มาเมืองจิงครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไท่จื่อมาที่เมืองจิง

แน่นอนว่าหลายครั้งก่อนหน้านี้เขามากับแม่ไม่ก็เซวียอู่เยี่ย

เขากลัวว่าเมืองจิงจะอันตรายรวมทั้งนิสัยของไท่จื่อ

ทั้งสองคนจึงเอาไท่จื่อไว้กับตัวเพราะกลัวว่าเขาจะไปก่อเรื่อง

ส่วนพวกเพื่อนจิ้งจอกของเขา ในตอนที่ทั้งสองคนยังติดต่อกับผู้มีอิทธิพลในเมืองจิงนั้นก็พาไท่จื่อไปรู้จักด้วย

พวกเขาล้วนเป็นลูกผู้รากมากดีและมีความสนใจและบุคลิกที่คล้ายกัน

หลายคนย่อมกลายเป็นเพื่อนสนิทกันโดยธรรมชาติ

เมื่อรู้ว่าครั้งนี้ไท่จื่อมาที่เมืองจิงและมาเพียงเพื่อเป็นเพื่อหมอเทวดาแดนใต้ที่มาเข้าร่วมการแข่งขัน

และไม่มีผู้ใหญ่ค่อยห้ามปรามอยู่ด้วย

เป็นโอกาสที่ยากจะมีสักครั้ง พวกเขาจึงวางแผนจะพาไท่จื่อไปเที่ยวเมืองจิงสักหน่อย

ส่วนไท่จื่อเองก็ทั้งตื่นเต้นและเฝ้ารอที่จะเตรียมไปเที่ยวในเมืองจิง

แต่พอถึงตอนนี้เขาถึงเพิ่งจะรู้ว่าที่แท้เจ้าพวกนั้นจะพาเขาไปดูสาว

ตัวเขาอยู่ที่แดนใต้ สาวงามของทั้งหกมณฑลแบบไหนบ้างที่เขาไม่เคยเห็น

ถ้าหากว่าเขาถูกใจ เขาแค่บอกฐานะแล้วกระดิกนิ้วอีกฝ่ายก็มาหาเขาถึงที่อย่างง่ายดาย

มาดูสาวสวยที่เมืองจิง เขาว่างนักหรือไง

เขาถูกลากไปโดยพวกเพื่อนจิ้งจอกในเมืองหลวง

เขาจึงพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจว่า

“ทำอะไรกันน่ะ แค่พวกผู้หญิงไม่ใช่หรือไง มีอะไรน่าดูกัน！

ฉันเห็นที่แดนใต้บ่อยจนแทบอยากอาเจียนเลย มาถึงเมืองจิงพวกนายวางแผนให้ฉันแบบนี้เหรอ”

แต่เหล่าลูกผู้ดีเมื่อเผชิญหน้ากับไท่จื่อที่อวดดีและหยิ่งผยอง

เหล่าลูกคนมีเงินที่เดินนำหน้าก็บ่นออกมาทันที

“นายนี่น้า นายเที่ยวไปทั่วแดนใต้

นายเคยนึกถึงจิตใจของพวกพี่บ้างหรือเปล่า

พวกผู้หญิงชาติกำเนิดดีและเกิดมาหน้าตาสะสวยก็ล้วนถูกหมั้นหมายไปตั้งนานแล้ว

ปกติแล้วแม้แต่ส้นเท้าของพวกหล่อนก็ยากที่จะได้เห็นสักครั้ง”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ไท่จื่อก็ชะงักไป

“งั้นผู้หญิงธรรมดาล่ะ เป็นไปไม่ได้ที่จะถูกหมั้นไปกันหมดแล้วหรอกนะ

ถ้ามีคนที่เข้าตาพอตกกลางคืนก็แบกกลับบ้านสิ”

สายตาของทุกคนแปลกประหลาด ไท่จื่อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ในเมื่อคุยโอ่มาถึงขั้นนี้แล้วเขาจึงคุยโอ่ต่อไป

“ไม่สิ ลูกน้องของพวกพี่ใช้การไม่ได้หมดแล้วละมั้ง

เรื่องแบบนี้ก็ทำไม่ได้

สายตาของพวกเขาที่มองไปยังไท่จื่อ ไม่ผิดแน่ ดวงตาเหล่านั้นเต็มไปด้วยความอิจฉา

“ลูกพี่ไท่จื่อ ถ้าอย่างไรพวกเรารอให้การแข่งขันครั้งนี้จบลง

แล้วฉันจะไปบอกพวกผู้ใหญ่ที่บ้านสักหน่อยว่าจะไปเที่ยวแดนใต้ ดีไหม”

“จริงด้วย ฉันเองก็อยากจะไปเห็นโลกภายนอกเหมือนกัน”

“ลูกพี่ไท่จื่อ พอพวกเราไปแล้วเตรียมอุปกรณ์ให้พวกเราด้วยนะ

พวกเราจะไปจัดการพวกผู้หญิงกัน！

หึ หึ หึ”

ไท่จื่อ：“...........”

จบกัน แสดงมากไปหน่อยแล้ว

ในเมื่อแสดงออกไปแล้วจะให้คืนคำก็สายไปแล้ว

พอถึงตอนที่พวกเขาไปที่แดนตะต้องพาพวกเขาไปเรื่องนี้จริงเหรอ

เมื่อนึกถึงตรงนี้ในหัวของเขาก็มีภาพของแม่ถือพร้าไล่ฆ่าเขาอยู่ลอยขึ้นมา

ไม่ได้ ไม่ได้ ชีวิตน้อยๆ ของเขาสำคัญ

ในระหว่าที่หลายคนกำลังพูดคุยกันอยู่

ในบริเวณไม่ไกลออกไปก็เกิดความโกลาหลขึ้นอย่างกะทันหันที่สองฝั่งของถนน

ตัวแทนร่วมแข่งขันของแต่ละฝ่ายได้มาถึงกันเรื่อยๆ