หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2033

ตามแผนของไป๋รั่วหรง เธออยากจะชวนหลินมั่วกับนักปราชญ์หญิงตุนหวงไปเลี้ยงของคุณด้วยกัน

เพราะโรคเรื้อรังที่เธอเป็นนั้น มีพวกเขาสองคนร่วมมือกันรักษาให้

แต่พอรู้ว่าไป๋รั่วหรงมาที่นี่เพื่อเชิญไปทานอาหาร

นักปราชญ์หญิงตุนหวงเป็นคนตรงไปตรงมาอยู่แล้ว

“ไม่ว่าง! ไม่ไป!”

จากนั้นก็ปิดประตูใหญ่และไม่สนใจเธออีก

ไป๋รั่วหรงจึงทำได้เพียงเชิญหลินมั่วแค่คนเดียว

หวังว่าเขาจะไม่ปฏิเสธนะ

เมื่อคิดได้แบบนั้น เธอจึงพูดเสริมขึ้นว่า

“หมอเทวดาหลินคะ ไม่มีทางที่ฉันจะไม่ต้องแทนผู้มีพระคุณ”

“ถ้าคุณไม่ตกลงฉันคงจะนอนไม่หลับแน่ๆ”

หลินมั่วรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นถึงหัวแก้วหัวแหวนของตระกูลไป๋ มีสถานะสูงส่ง

และเขาก็มีเรื่องเกี่ยวกับเมืองจิงที่อยากจะให้เธออธิบายอยู่

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ขาก็รับจดหมายเชิญมา

“จริงสิ คุณไป๋ ช่วงนี้รู้สึกว่าร่างกายมีการฟื้นฟูบ้างไหม”

ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนที่รักษาให้กับเธอ

ตอนนี้สีหน้าของเธอดูดีขึ้นมากแล้ว หลินมั่วจึงถามออกไปด้วยความสงสัย

“อื้อๆ ฉันกินยาจีนตามที่คุณหลินสั่ง”

“บวกกับออกกำลังกายตามที่คุณสอนฉัน”

“ตอนนี้ฉันดีขึ้นมากแล้ว รู้สึกว่าหายใจคล่องขึ้นอีกด้วย”

เธอพูดไปพลางทำท่าทางสูดหายใจ

และในขณะนั้นเอง สายตาของเธอเคลื่อนออกไปจากสายตาแปลกๆ ของทุกคน

จากนั้นเธอก็นึกถึงฉากที่เพิ่งเห็นเมื่อสักครู่นี้อีกครั้งหนึ่ง

แก้มของเธอก็แดงระเรื่อขึ้นมาทันที

“หมอเทวดาหลิน ฉันขอตัวก่อนนะ”

หลังจากพูดจบ เธอก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

หลินมั่วส่ายหน้า

เขารู้ดีว่าลูกศิษย์หยิ่นจงเหล่านี้ทำอะไรลงไป!

“พวกนายนี่นะ รู้ทั้งรู้ว่าฉันทายาอยู่ ก็ไม่เตือนเธอสักหน่อย”

ทุกคนทำราวกับไม่ได้ยินคำพูดของเขา

และยุ่งอยู่กับเรื่องของตัวเองต่อไป

ใครรับคำก็ถือว่าสารภาพว่าตัวเองเป็นคนผิด พวกเขาไม่โง่สักหน่อย!

...

“หรงหรงเธอบ้าไปแล้วหรือ หลินมั่วคนนั้นมีความสามารถแค่ไม่เท่าไร”

“ถ้าเธออยากจะขอบคุณเขา เธอก็ให้เงินเขาไปหรือให้ของขวัญที่มีราคาสักหน่อยก็ได้”

“เรื่องกินข้าวนี่ไม่เห็นจำเป็นเลย”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ไป๋รั่วหรงก็ขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

“เขาเป็นหมอเทวดาที่ได้เข้าร่วมการแข่งขันยอดหมอเทวดาเลยนะ”

“เธอคิดว่าเขาจะสนใจของนอกกายพวกนั้นหรือ”

อาการป่วยของเธอผ่านการตรวจจากหมอเทวดามามากมาย

แม้แต่หมอเทวดาที่มีชื่อเสียงมายาวนานก็ยังทำอะไรไม่ได้

แต่หลินมั่วทำเพียงแค่จับชีพจรของเธอก็สามารถหาสาเหตุของโรคได้ทันที

และด้วยเข็มเงินเพียงไม่กี่เข็ม โรคเรื้อรังพวกนั้นก็ถูกขจัดไปเกือบหมด

คนแบบนี้จะขาดเงินไปได้หรือ

“เอาล่ะเฉียนเอ๋อร์ ไม่ต้องพูดแล้ว”

“บัตรเชิญก็ถูกส่งออกไปแล้ว”

“จะไปขอคืนกลับมาก็ใช่เรื่อง”

เมื่อเห็นว่าพี่น้องคนสนิทของตัวเองมีท่าทีแน่วแน่ขนาดนั้น

โน้มน้าวไปเท่าไรก็ไม่มีผล เธอจึงใช้โอกาสที่ไป๋รั่วหรงไม่ทันสังเกต

แอบเดินไปด้านข้าง

“ฮัลโหลค่ะ คุณชายเหล่ย...”