หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2081

พลังอันแข็งแกร่งพุ่งจู่โจมไปหามุราคามิ

ห่างออกไปไกลสิบเมตรเขาก็กระแทกเข้ากับบันไดอย่างแรง

หลังจากที่ตกลงพื้น เขารับรู้ได้เพียงความเจ็บปวดที่แขน

เมื่อก้มลงไปดูกระดูกที่หักนั้นมีเศษเลือดเนื้อทิ่มโผล่ออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“อ๊ะ!”

ภายใต้เสียงร้องคำรามที่เจ็บปวดมุราคามิก็เหงื่อท่วมเต็มตัว

“ฆ่ามันซะ”

เมื่อออกคำสั่งบรรดาลูกน้องก็รีบพุ่งเข้าหาและล้อมหลินมั่วไว้ทันที

ในจังหวะที่หลินมั่วกำลังจัดการกับคนเหล่านั้น

อู๋เสวียนและจั่งโหลวที่ได้รู้ข่าวทางด้านนี้ก็รีบกลับมาทันที

ถึงแม้ว่าพวกกลุ่มอันธพาลนี้ล้วนเป็นศิษย์มีครู

แต่ทั้งสามคนเองก็เป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้เช่นกัน

หลังจากที่ทั้งเตะและต่อยแล้วนั้นกลุ่มคนหลายร้อยคนก็พ่ายแพ้ให้กับหลินมั่วและพวกอีกสามคน

การต่อสู้สิ้นสุดลง

หลินมั่วรีบวิ่งเข้าไปในห้องทันที

เห็นนักปราชญ์ตุนหวงนั่งอยู่บนโซฟาใบหน้าซีดเซียว

หลินมั่วคาดเดาได้ว่าจะต้องเป็นเพราะช่วงเวลาสำคัญของการพัฒนาถูกขัดจังหวะอย่างแน่นอน

พลังในร่างกายเริ่มส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อเส้นลมปราณและอวัยวะภายใน

หากพูดในแง่ของการทำงานก็คือธาตุไฟเข้าแทรกนั่นเอง

“เป็นอย่างไรบ้าง ยังโอเคอยู่ไหม?”

หลินมั่วพูดพลางเอาปลายนิ้วแตะไปที่ข้อมือขาวนุ่มราวกับหิมะของเธอ

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินมั่วนักปราชญ์หญิงตุนหวงก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

สีหน้าในนัยน์ตาทั้งสองข้างค่อย ๆ เลือนหายไป

หลินมั่วเห็นอีกฝ่ายมีสภาพเป็นเช่นนี้ก็รู้ได้ในทันทีว่าสถานการณ์อยู่ในขั้นวิกฤต

“สภาพร่างกายของท่านในตอนนี้ไม่สู้ดีนัก

พลังแปรปรวนในร่างกายนี้จำเป็นต้องรีบฝังเข็มเพื่อที่จะขับมันออกมา”

ในเวลานี้นักปราชญ์หญิงตุนหวงก็นึกถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

เพียงแต่สถานการณ์วิกฤตเธอเองก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

ด้วยความอับจนหนทางเธอจึงทำได้เพียงพยักหน้าอย่างลำบากใจ

เมื่อได้รับความยินยอมจากอีกฝ่าย

หลินมั่วก็อุ้มเสวี่ยเหลียนขึ้นมาจากโซฟา

“เณรน้อย ท่านเฝ้าทางเข้าไว้

ผมจะรักษาท่านเสวี่ยเหลียนไม่อนุญาตให้ใครเข้ามารบกวน”

ค่อย ๆ ตัดเสื้อคลุมของนักปราชญ์หญิงตุนหวงออกอย่างระมัดระวัง

เมื่อเขาวางกรรไกรลงร่างกายส่วนบนของเสวี่ยเหลียนในเวลานี้จึงเหลือแค่เพียงชุดชั้นในบาง ๆ ตัวเดียว

และเนินอกขาวสะอาดดุจหิมะที่น่าประทับใจทั้งสองข้างก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าหลินมั่ว

เมื่อมองดูสิ่งละเอียดอ่อนตรงหน้านี้

หลินมั่วก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้งหลังจากขจัดความคิดฟุ้งซ่านต่าง ๆ ในใจแล้ว

ถึงจะหยิบเข็มเงินออกมา

เมื่อถึงเวลานี้ภายในห้องก็ไม่มีเสียงพูดคุยอะไรอีก

หลินมั่วฝังลงบนจุดฝังเข็มของเสวี่ยเหลียนทีละจุด

จุดรวมพลังและจุดอื่น ๆ ยังคงดีอยู่

สุดท้ายแล้วหลินมั่วยังสามารถอาศัยความยาวของเข็มเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสผิวการของเสวี่ยเหลียน

อย่างไรก็ตามเมื่อถึงเวลาฝังเข็มที่บริเวณหน้าอก

มีตำแหน่งพิเศษบางจุดกลับทำให้หลินมั่วรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ

ถึงแม้ว่าเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อควบคุม แต่หลังมือและปลายนิ้วจะมากจะน้อย

ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงที่จะสัมผัสจุดอ่อนไหวของเสวี่ยเหลียนได้เลย

และทุก ๆ ครั้งที่มีการสัมผัสใกล้ชิดร่างกายของเสวี่ยเหลียนก็อดไม่ได้ที่จะสั่นไหว

สิ่งนี้ทำให้หลินมั่วยิ่งอึดอัดใจลำบากใจมากยิ่งขึ้น