หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2082

เมื่อเป็นอย่างนั้นภายใต้บรรยากาศที่ละเอียดอ่อนนี้

ในที่สุดหลินมั่วก็ฝังเข็มสุดท้ายลงไป ตอนนี้เขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ

ถึงแม้ว่าเป็นเพียงการฝังเข็มเพื่อขับพลังแปรปรวนในร่างกายเสวี่ยเหลียนออก

หมอเทวดาส่วนใหญ่ก็สามารถทำได้

แต่สำหรับกระบวนการรักษาที่เรียบง่ายหลินมั่วเลือกที่จะใช้วิธีรักษาโรคอวัยวะทั้งห้าเพื่อเสวี่ยเหลียน

มันเหนื่อยมากจริง ๆ

ผ่านไปเกือบสิบนาทีก็เห็นว่าอาการแปรปรวนได้หายไปแล้ว

หลินมั่วรีบดึงเข็มเงินออกจนหมด

ในเวลานี้นักปราชญ์หญิงตุนหวงฟื้นตัวดีขึ้นมากแล้ว ใบหน้าเริ่มแดงระเรื่อ

หลังจากที่รับประทานยารักษาภายในแล้ว

หลินมั่วก็หยิบผ้าห่มมาคลุมที่ตัวเสวี่ยเหลียนอย่างแผ่วเบา

“ท่านเสวี่ยเหลียน ผมขอตัวไปดูอาการคนอื่นก่อน

ท่านพักผ่อนก่อนเถอะ”

พูดจบก็ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบกลับ

หลินมั่วรีบเปิดประตูออกไปราวกับกำลังจะหนี

ที่ห้องในเวลานี้เหลือเพียงแค่เสวี่ยเหลียนคนเดียว

เมื่อนึกถึงภาพเปลือยเปล่าครึ่งบนตอนที่รักษาเมื่อสักครู่นี้

และความรู้สึกที่หลินมั่วสัมผัสโดนจุดอ่อนไหวของตัวเองอยู่หลายครั้ง

แก้มของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

“โอ๊ย น่าขายหน้าจะตายแล้ว”

หลังจากที่บ่นพึมพำเสร็จเธอก็เอาแก้มซุกเข้าไปในผ้าห่ม

ก็รอให้หลินมั่วเดินออกไปจากห้อง

กลุ่มอันธพาลที่ก่อเรื่องวุ่นวายในลานบ้านได้หนีกลับไปแล้ว

ตอนนี้เหลือเพียงแค่คนที่ได้รับบาดเจ็บเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่กี่คน และกำลังช่วยรักษาคนอื่น ๆ อยู่

พอหลินมั่วกวาดตามองในบริเวณลานบ้าน

ทันใดนั้นก็เห็นตู้จี๋กำลังบาดเจ็บนั่งก้มหน้าอยู่ที่มุมห้องอยู่เงียบ ๆ

“เณรน้อย ท่านโอเคไหม?”

เมื่อสามเณรน้อยเห็นหลินมั่วเอ่ยถามเขาก็ลุกขึ้นยืน

เขาตอบในสิ่งที่ไม่ได้เอ่ยถามไป

“โยมหลิน อาตมาไม่สามารถปกป้องทุกคนได้”

หลินมั่วก็ยังคงสับสนเล็กน้อยกับประโยคที่ไม่มีที่มาที่ไปของเขา

สามเณรน้อยเห็นหลินมั่วทำสีหน้าสงสัยจึงเล่าเรื่องระหว่างนั้นให้ฟังอีกครั้ง

เมื่อฟังจบ

หลินมั่วถึงได้เข้าใจ

ท่านควรจะทำเช่นไร?”

ไม่รอให้สามเณรน้อยได้เอ่ยปากอีกครั้ง หลินมั่วก็ถามเองตอบเอง

“เช่นนี้ท่านทำได้เพียงทำให้บาดเจ็บเพื่อที่จะไม่ให้เคลื่อนไหวได้หรือแม้กระทั่งต้องฆ่ามันก็ตามที

ตู้จี๋ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจ ถึงแม้ว่าบางคนจะมีรูปร่างหน้าตาเหมือนมนุษย์แต่กลับซ่อนจิตใจโหดเหี้ยมเอาไว้

คนแบบนี้ความเมตตาไม่สามารถใช้กับพวกเขาได้

เข้าใจหรือยัง?”

เมื่อสิ้นเสียงพูด

สีหน้าสามเณรน้อยก็เปลี่ยนไปทันทีจากนั้นก็ก้มหน้าคิดอย่างหนัก

จากนั้นไม่นานเขาก็เงยหน้าขึ้นอีกครั้ง

ในเวลานี้แววตาหดหู่ของสามเณรน้อยได้หายไปจนหมดสิ้นแล้ว

กลับมีจิตวิญญาณที่สดใสขึ้นมาแทน

“ขอบคุณโยมหลินที่ถ่ายทอดคำสอน อาตมาจะจดจำไว้”

หลินมั่วเห็นท่าทางของสามเณรน้อยก็รู้ว่าอีกฝ่ายมีคำตอบแล้ว

“ท่านเข้าใจก็ดีแล้ว

รักษาแผลก่อนเถอะ”

เมื่อพูดหลินมั่วก็หันไปรักษาอาการบาดเจ็บของลูกศิษย์หยิ่นจงคนอื่น ๆ

และตรงบริเวณเดิมสามเณรน้อยก็หยิบยาสมุนไพรต่าง ๆ ออกมาค่อย ๆ เริ่มทำแผล