หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2083

เมื่อหลินมั่วมาถึงข้างต้วนซือยังไม่ทันรอเขาลงมือ

อีกฝ่ายก็รีบปฏิเสธทันที

“คุณหลิน ไม่เป็นไรครับ ๆ

ผมบาดเจ็บแค่เล็กน้อยเท่านั้น คุณไปช่วยคุณเสวี่ยเหลียนก่อนเถอะ

เธอถูกบุกโจมตีอาการบาดเจ็บสาหัสมาก”

มองดูรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของต้วนซือ

หลินมั่วก็หน้าชาทันทีหลังจากที่ส่ายหัวแล้วก็ลุกขึ้นไปช่วยเหลือลูกศิษย์หยิ่นจงคนอื่น ๆ

อย่างไรก็ตามคำตอบที่ได้นั้นช่างน่าตกใจจริง ๆ

ทุกคนล้วนให้เขารักษาอาการเสวี่ยเหลียนก่อนและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ยังเหมือนกันหมด

คนที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนเป็นตัวแทนเข้าร่วมการแข่งขันการแข่งขันยอดหมอเทวดาหวาซย่าระดับวิชาการแพทย์นั้นไม่ต้องพูดถึง

สำหรับวิธีการรักษาอาการพลังจิตถูกแทรกทำลายอย่างเสวี่ยเหลียนแน่นอนว่าย่อมรู้และเข้าใจเป็นอย่างดี

ก็คือใช้วิธีการฝังเข็มเพื่อขับลมปราณ!

แต่ว่าหากจะฝังเข็มก็ไม่สามารถทำผ่านเสื้อผ้าได้

ดังนั้น...จุ๊ ๆ ๆ ๆ ก็นึกภาพออกแล้ว

มองดูแต่ละคนได้รับบาดเจ็บทว่ายังคงมองตัวเองด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ได้อยู่

หลินมั่วเองก็หมดคำจะพูด

เด็ก ๆไร้เดียงสาพวกนี้จะต้องถูกจั่งโหลวชักนำให้ไปทางที่ไม่ดีอย่างแน่นอน

ไม่ไกลนักจั่งโหลวที่ถูกอู๋เสวียนต่อยจนบวมปูดทันใดนั้นก็จามขึ้นมาอยู่หลายครั้ง

“อืม ใครมาพูดจานินทาลับหลังฉันอีกแล้ว”

...

อีกด้านหนึ่ง

ในฐานะเจ้าภาพ

หลังจากที่ผู้อาวุโสสมาคมพันธมิตรทางการแพทย์ทุกท่านเตรียมการอยู่นาน ในที่สุดงานเลี้ยงต้อนรับก็พร้อมแล้ว

ในห้องหรูหราโอ่อ่าโต๊ะกลมขนาดใหญ่เต็มไปด้วยอาหารชั้นเลิศต่าง ๆ มากมาย

ที่ด้านหน้าโต๊ะกลมผู้ที่นั่งอยู่ล้วนเป็นบุคคลสำคัญของหยิ่นจง

งานเลี้ยงอาหารค่ำได้สิ้นสุดลง

เดิมทีบรรยากาศการสนทนาที่น่ารื่นรมย์จู่ ๆ กลับถูกทำลายลงด้วยข่าว ๆ หนึ่ง

‘หุยชุนถังที่พักของลูกศิษย์ที่เข้าร่วมการแข่งขันถูกคนบุกโจมตีแล้ว’

หลังจากที่ทราบว่าตัวแทนผู้เข้าร่วมแข่งขันไม่มีใครเสียชีวิต

หลายคนที่อยู่ตรงนั้นจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

อย่างไรก็ตามบรรดาผู้อาวุโสหยิ่นจงที่พาลูกศิษย์มาเข้าร่วมการแข่งขันกลับถามหาความรับผิดชอบด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“สมาคมพันธมิตรทางการแพทย์เรื่องนี้พวกเราหวังว่าพวกคุณจะสามารถให้คำอธิบายได้นะ

หากแม้แต่ความปลอดภัยของผู้เข้าร่วมการแข่งขันก็ยังปกป้องไม่ได้

การแข่งขันยิ่งใหญ่แบบนี้พวกเราไม่เข้าร่วมก็คงไม่เป็นไร”

สิ่งที่น่าโกรธเคืองมากที่สุดก็คือตัวเองเพิ่งมาเข้าร่วมงานเลี้ยงต้อนรับแต่ทางด้านหุยชุนถังกลับเกิดเรื่องขึ้น

คิดว่าไม่มีคนสามารถต่อกรกับตระกูลกวาเถียนของพวกเขาได้จริง ๆ เหรอ?

คนแค่ไม่นั้นยังกล้าก่อเรื่องวุ่นวายในเมือง

ในขณะที่ทุกคนกำลังวิพากษ์วิจารณ์กันอยู่นั้น

มีเงาคนเดินเข้ามาในห้องโถงอย่างเอื่อยเชื่อย

“ใคร?”

กวาเถียนอิงที่กำลังโกรธอยู่นั้นก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“ผมนายพลหลานแห่งเมืองจิง

ไม่จำเป็นต้องพูดพร่ำทำเพลง เหตุผลที่ผมมาที่นี่พวกท่านเองก็ย่อมรู้ดีอยู่แล้ว

เบื้องบนสั่งให้ผมมาพูดกับท่าน”

“หากทุกท่านมีความแค้นส่วนตัวก็สามารถระบายมันออกมาอย่างเปิดเผยได้

แต่หากเป็นอันตรายต่อความมั่นคงของเมืองจิง พวกเราจะต้องลงโทษขั้นรุนแรงแน่นอน”

พูดจบนายพลหลานไม่สนใจสายตาโกรธเคืองของอีกฝ่าย เบือนหน้าแล้วเดินจากไป

เพียงแต่เมื่อเดินถึงประตูจู่ ๆ เขาก็หยุดชะงักฝีเท้า

“จริงสิ คุณหนูกวาเถียนอิงเรื่องราวไม่ได้ใหญ่โตถือว่าเป็นโชคดีของคุณ

ประกอบกับพวกเราไม่อยากให้กระทบกับความสัมพันธ์ของสองประเทศ

ครั้งนี้เพียงแค่ตักเตือนเท่านั้น

หากมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแม้แต่ตระกูลกวาเถียนก็ไม่สามารถปกป้องคุณได้”