หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2085

คนอื่นๆ ต่างหันมามองนักปราชญ์หญิงตุนหวง ก่อนจะพูดจาล้อเลียนเธอ

“นี่คุณหนูเสวี่ยเหลียน สีหน้าของคุณดูไม่ปกติเลยนะ คุณหมอหลินรีบมาดูเธอหน่อยสิ”

เมื่อถูกหยอกล้ออีกครั้ง เสวี่ยเหลียนเกือบจะลุกขึ้นอย่างร้อนรน

แต่ตอนนี้เธอไม่มีเรี่ยวแรงเลยจริงๆ จึงไม่สามารถหลีกหนีจากสถานการณ์ตรงนี้ได้

เมื่อทำอะไรไม่ได้ เธอจึงซุกใบหน้าเข้ากับอกของหลินมั่ว

ทำให้คนอื่นๆ ต่างโห่ร้องดังขึ้น

ทุกคนต่างให้ความสนใจกับหลินมั่วและเสวี่ยเหลียน

ไม่มีใครทันสังเกตเห็นว่าภายในสวนมีสาวสวยเดินเข้ามาสองคน

ความจริงไป๋รั่วหรงกำลังแบกความปราถนาอันแรงกล้าของตัวเองมาที่นี่เพื่อขอบคุณหลินมั่วต่อหน้าเขาด้วยความจริงใจ

แต่ยังไม่ทันได้เข้ามาในสวน เธอก็เห็นว่านักปราชญ์หญิงตุนหวงกำลังอยู่ในอ้อมกอดของเขา แถมยังมีสีหน้าเขินอายอีกต่างหาก

ในตอนนี้ความปราถนาของเธอสูญสลายไปในพริบตา

ไป๋เฉียนเอ๋อร์เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีอาการผิดแปลกไป เธอก็รู้สึกดีใจไม่น้อย

“หรงหรง ฉันบอกเธอแล้วไงว่าหลินมั่วไม่ใช่คนดีแต่เธอก็ไม่ฟังฉัน ดูสิ ปากก็พร่ำบอกว่าตัวเองมีภรรยาอยู่แล้ว แต่ก็ยังแอบมากอดผู้หญิงคนอื่นอยู่ในที่ลับตาคน คนแบบนี้...”

เธอหลับตาลง

ไป๋รั่วหรงถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยล้า

“พอแล้ว เฉียนเอ๋อร์เธอไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ!”

ก่อนหน้านี้ตอนที่ได้ยินว่าหลินมั่วมีครอบครัวอยู่แล้ว เธอก็แค่รู้สึกท้อแท้เท่านั้น

แต่มาวันนี้ เมื่อได้เห็นว่าเขายืนกอดอยู่กับผู้หญิงคนอื่น

เธอก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก

“แต่...”

ในขณะที่ไป๋เฉียนเอ๋อร์กำลังจะพูดซ้ำเติมขึ้นมาอีกครั้ง

แต่ไป๋รั่วหรงก็หันหลังเดินจากไปเสียแล้ว

“หรงหรงรอฉันด้วยสิ”

พูดจบเธอก็วิ่งตามออกไป แต่ในขณะที่เธอหันหลังกลับไปอยู่นั้น ใบหน้าของเธอก็ปรากฎรอยยิ้มร้ายออกมา

หลินมั่วไม่รับรู้ถึงการมาเยือนของพี่น้องตระกูลไป๋

เขาเห็นแค่ว่าตัวเองยืนอยู่ต่อหน้าคนอื่นๆ ที่มองพวกเขา ก่อนจะส่ายหน้าด้วยความลำบากใจ

เขาก้มลงมองนักปราชญ์หญิงตุนหวง ที่อยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง เขาจะกอดเธอก็ไม่ใช่ จะผลักเธอออกก็ไม่เชิง

ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นนี้ เขาทำได้แค่พูดออกมาเบาๆ

“คุณหนูเสวี่ยเหลียน ผมพยุงคุณกลับห้องดีกว่า”

คนอื่นๆ ต่างมุงดูพวกเขาราวกับกำลังดูฉากรักของพระนางในละคร

“ใช่ๆ ต้องไปที่ห้องสิ”

ในตอนที่เขาหยุดพูด คนอื่นๆ ต่างมองหลินมั่วด้วยความประหลาดใจและตื่นเต้น

เมื่อเห็นว่าหลินมั่วไม่มีท่าทีจะพูดต่อ ต้วนซือก็เป็นฝ่ายถามขึ้น

“จากนั้นล่ะ”

“จากนั้น...”

หลินมั่วยังไม่ทันจะได้พูดอะไรออกมา

เขาก็จับข้อมือของต้วนซือเอาไว้

“มันพูดยากน่ะ เอางี้ไหม ผมจะผ่าร่างของคุณเพื่อทดลอง คุณจะได้รู้ไงว่ามันเป็นยังไงต่อไป”

ผ่าร่าง?

เมื่อได้ยินดังนั้น ต้วนซือก็เหงื่อไหลออกมาทันที

“คุณหลินอย่าเลยครับ ไม่เอาครับ ผมไม่อยากรู้แล้ว ปล่อยผมเถอะ ผมจะไม่พูดหยอกล้อคุณและคุณหนูเสวี่ยเหลียนอีกแล้ว

ปล่อยผมไปเถอะ คุณเอาจั่งโหลวไปแทนสิ เขาเก่งจะตาย ถ้าเอาเขาไปทดลองคงได้ผลดี”

จั่งโหลว “...”

มันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ

ถึงแม้จะคิดแบบนั้น แต่เขาเองก็แอบถอยหลังกลับเช่นกัน

เขากลัวว่าหลินมั่วจะเปลี่ยนใจขึ้นมา