หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2089

หลินมั่วยังคงตรวจคนไข้อยู่ที่หุยชุนถังเหมือนดังที่ผ่านมา

เมื่อทำการตรวจคนไข้รอบเช้าหมดแล้ว เขาก็เริ่มเขียนข้อมูลการรักษาทันที

แต่ในขณะที่เขากำลังเขียนบันทึกอย่างตั้งใจอยู่นั้น

จู่ๆ ก็มีคนเปิดประตูเข้ามา

คนที่เพิ่งจะเปิดประตูเข้ามาพูดกับหลินมั่วเชิงหยอกล้อ

“คุณหมอหลิน ฉันไม่สบาย”

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหู หลินมั่วจึงเงยหน้าขึ้นมาทันที

ก่อนจะเห็นว่าคนที่มาคือซ่งจื่อหลาน

เขารู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

ก่อนจะวางปากกาและกระดาษในมือ และรีบทักทายอีกฝ่ายด้วยความดีใจ

“คุณซ่ง ทำไมจู่ๆ ก็มาเมืองจิงได้ล่ะ มานั่งก่อนสิ”

พูดจบเขาก็รินน้ำชาให้อีกฝ่ายด้วยตัวเอง

ซ่งจื่อหลานรับถ้วยชามาก่อนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“คนกันเองทั้งนั้น ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้

จริงสิ คุณอยู่เมืองจิงเป็นยังไงบ้าง คุ้นชินกับที่นี่แล้วหรือยัง”

“ก็ดีนะ ได้เจอเพื่อนกับผู้อาวุโสคนอื่นๆ บ้าง แต่รวมๆ ทุกคนก็ดีกับผม”

สำหรับข้ออ้างที่ออกมาจากปากหลินมั่วแล้ว

ซ่งจื่อหลานเชื่อมันเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น

เมืองจิงเป็นถิ่นของเสือสิงห์ที่แข็งแกร่ง

หากไม่มีใครหนุนหลังแต่อยากใช้ชีวิตอย่างสงบ มันก็ไม่ต่างอะไรกับการเพ้อฝัน

แต่สิ่งที่เธอยังไม่รู้ก็คือ ในช่วงนี้หลินมั่วเจอปัญหาทุกรูปแบบจริงๆ แต่เขาก็จัดการมันได้ทั้งหมด

ในตอนนี้เขามีเพื่อนวัยเดียวกันและยังมีลูกศิษย์หยิ่นจงคอยอยู่ข้างๆ

นอกจากนี้ยังมีท่านผู้เฒ่าตระกูลไป๋คอยหนุนหลังอีก

ทำให้ทุกวันนี้เขาใช้ชีวิตในเมืองจิงได้สบายมากขึ้น

“จริงสิ แล้วทำไมคุณถึงมาที่นี่ละ มีเรื่องอะไรงั้นเหรอ”

เมื่อพูดถึงเรื่องที่เธอมาที่นี่ จากใบหน้าที่เคยยิ้มแย้มของซ่งจื่อหลานก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาทันที

“ฉันมาเมืองจิงในครั้งนี้เพราะมีข่าวสำคัญจะมาบอกคุณ

ไป๋เมี่ยนหลัง หมอปีศาจได้ออกมาจากเกาะงูชุมแล้ว และเขาก็สนิทสนมกับเซี่ยเชียนซานแห่งตระกูลเซี่ยเป็นอย่างมาก

ถ้าเดาไม่ผิด พวกเขาอาจจะกำลังร่วมมือกันเพื่อแก้แค้นคุณ”

ไม่รอให้ซ่งจื่อหลานพูดจบ

หลินมั่วก็พูดแทรกเธอ

“ไม่เป็นไร ตอนนี้ผมยังอยู่ที่เมืองจิง หากพวกเขาทำอะไรขึ้นมาก็คงต้องให้กฎหมายของเมืองจิงจัดการ

วิธีการที่พวกเขาจะงัดออกมาสู้ได้ก็คงมีแต่ฝีมือทางการแพทย์ และตัวยาเท่านั้น

คุณลืมไปแล้วเหรอว่าผมก็เก่งเหมือนกันนะ”

เมื่อเขาพูดจบ ซ่งจื่อหลานจึงทำได้แค่พยักหน้าลงอย่างเหนื่อยใจ

ถึงแม้ฝีมือการแพทย์ของหลินมั่วจะเก่งกาจกว่าคนอื่นๆ และเธอก็เคยเห็นมันกับตา

แต่อีกฝ่ายก็ไม่ใช่คนธรรมดาเหมือนกัน ถ้าเทียบกันแล้ว เธอก็อดหวั่นใจไม่ได้

แต่เมื่อเห็นท่าทีมั่นใจของหลินมั่วแล้ว เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก

“งั้นคุณก็ระวังตัวเอาไว้ดีๆ นะ”

“ซ่งจื่อหลาน คุณเองก็มาที่เมืองจิงไม่บ่อยมาก งั้นให้ผมเลี้ยงข้าวคุณนะ”

ถึงแม้หลินมั่วจะกำลังเผชิญหน้าอยู่กับไป๋เมี่ยนหลัง แต่ก็ไม่ได้เป็นกังวลแต่อย่างใด

แต่การที่ซ่งจื่อหลานเดินทางมาจากแดนไกลเพื่อมาเตือนเขาเรื่องนี้

ทำให้หลินมั่วซาบซึ้งใจมากจริงๆ