หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2091

ซ่งจื่อหลานคาดไม่ถึงเลยว่าที่หลินมั่วบอกว่าจะเลี้ยงข้าวกลับกลายเป็นการลงมือทำอาหารด้วยตัวเองที่บ้านเช่นนี้ และที่น่าเหลือเชื่อไปกว่านั้นก็คือเขาให้เธอออกไปซื้อกับข้าวด้วยกันกับเขา

ระหว่างทางกลับที่พักอยู่ ๆ หลินมั่วก็เอ่ยถามขึ้นมากะทันหัน

“สถานการณ์ชายแดนทางใต้ตอนนี้ยังปกติดีอยู่ใช่หรือเปล่า?”

“ทุกอย่างเรียบร้อยดี ทรัพย์สินในนามของคุณมีภรรยาคุณคอยจัดการดูให้ชั่วคราว อีกทั้งยังได้รับการช่วยเหลือจากสิบตระกูลหลักในมณฑลก่วงซูด้วยทั้งหมดพัฒนาไปได้ดีมาก นอกจากนี้ ยาฟื้นฟูในตอนนี้มีนายท่านห้าค่อยรับผิดชอบทั้งหมด ห่วงโซ่อุตสาหกรรมค่อย ๆ เติบโตเต็มที่ขึ้น”

“...”

ขณะที่เดินอยู่ซ่งจื่อหลานก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในสองมณฑลของก่วงซูคร่าว ๆ ให้กับหลินมั่วฟัง

“คุณนะ อยู่ที่นี่คนเดียวก็ต้องดูแลตัวเองให้ดี ๆ หากคุณกล้าทำตัวเจ้าชู้ ฉันจะกลับไปจะฟ้องปั้นซย่า”

เมื่อได้ฟังสิ่งที่ซ่งจื่อหลานพูดมา หลินมั่วก็สบายใจมากขึ้น

“คุณหนูซ่ง พอพูดถึงเรื่องนี้ผมก็อยากพูดถึงข้อเสียของคุณเสียหน่อย คุณนะตัวคนเดียวต้องมาแบกรับเรื่องทุกอย่างไว้ไม่เหนื่อยเหรอ? ถึงยังไงคุณก็เป็นผู้หญิง ต้องมีไหล่ของใครบางคนเอาไว้เพื่อพักพิงบ้าง

เป็นไงบ้าง มีคนถูกตาต้องใจบ้างไหม ผมจะเป็นพ่อสื่อให้คุณเอง ด้วยฐานะของผมที่เป็นถึงท่านประมุขของมณฑลก่วงคงไม่ทำให้คุณเสียหน้าได้หรอก”

เมื่อซ่งจื่อหลานได้ยินเช่นนี้ก็ระเบิดอารมณ์ออกมาทันที

“เยี่ยมไปเลย เจ้าหนู ฉันอุตส่าห์มาที่เมืองจิงก็เพราะหวังดีอยากเตือนสติคุณ คุณกล้าดียังไงถึงได้เอาฉันมาล้อเลียน”

หลังจากพูดจบเธอก็ดึงหูของหลินมั่วเล็กน้อย

“โอย ๆ ๆ เจ็บ ๆ ๆ ปล่อยมือๆ”

ทั้งสองคนแกล้งกันเล่นไปพร้อมกับเดินเข้าไปในหุยชุนถังด้วยกัน แต่ทว่าในห้องโถงกลับมีคนมารอหลินมั่วอยู่แล้ว

“คุณหนูซ่ง ปล่อย ๆ มีแขกอยู่ที่นี่ด้วย”

หลังจากเห็นสองพี่น้องตระกูลไป๋ หลินมั่วก็รีบเอ่ยให้ซ่งจื่อหลานหยุดการกระทำของเธอลง

พูดมาเช่นนี้ ดูเหมือนว่าไม่ได้มีอะไรผิดปกติ แต่ทว่าทางฝั่งไป๋รั่วหรงนั้นรู้สึกว่า คำว่า ‘พวกเรา’ ฟังดูแล้วไม่รื่นหูเอาเสียเลย คนที่มีภรรยาแล้วแบบเขาช่างทำให้คนอื่นอารมณ์เสียจริงเลย แต่ผลลัพธ์ที่ได้เกินความคาดหมายของหลินมั่วอย่างมาก

“ฮึ ไอ้คนเจ้าชู้ตัวพ่อ ใครเขาอยากกินข้าวที่พวกคุณทำกัน”

พอเธอพูดจบ เธอก็หันหลังเดินออกจากห้องโถงไปด้วยความโกรธ

พอเขามองตามแผ่นหลังของไป๋รั่วหรงที่โมโหเดินออกไป หลินมั่วก็รู้สึกสับสน นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันเนี่ย?

ไม่ใช่สิ ‘พวกเรา’ มันยังไงเหรอ ทุกคนมากินข้าวด้วยกันมันไม่ดีหรอกเหรอ? ต้องโกรธขนาดนี้เลยเหรอ?

ซ่งจื่อหลานที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แม้ว่าจะไม่รู้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กันยังไง แต่ว่าในฐานะที่เป็นผู้หญิงด้วยกันเธอย่อมเดาสาเหตุที่ไป๋รั่วหรงโกรธได้ เหตุผลไม่มีอะไรมากไปกว่าเธอมาเห็นตัวเองหยอกล้อเล่นกับหลินมั่วจนเกิดอาการหึงหวงขึ้นมานะสิ

เจ้าหนูคนนี้ ก่อนหน้านี้เพิ่งจะเอ่ยตักเตือนเขาไปว่าอย่าทำตัวเจ้าชู้ที่เมืองจิง พูดยังไม่ทันขาดคำก็โผล่ออกมาคนหนึ่งเสียแล้ว แต่ว่าอาจจะเป็นเพราะรูปลักษณ์ภายนอกที่หล่อเหลาและนิสัยที่สุขุมไม่แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นของหลินมั่วที่เป็นที่ถูกใจของเหล่าสาว ๆ ก็ได้

ในขณะที่กำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ ไป๋เฉียนเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามก็เดินเข้ามา

“พี่ซ่ง ทำไมพี่มาที่เมืองจิงแล้วไม่บอกกับฉันสักคำล่ะคะ ฉันจะได้ไปรับพี่นะ”