หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2106

กำปั้นบาจิ แนบพิงภูเขา

บวกกัับทักษะการต่อสู้หมัดหนึ่งนิ้วของศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วของตระกูลไป๋

นอกเหนือจากกระบี่ไท่อาแล้ว การผสมผสานการเคลื่อนไหวนี้ถือเป็นไพ่เด็ดที่แข็งแกร่งที่สุดของ หลินมั่ว

เพียงก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จู่ๆ พายุก็โหมกระหน่ำ

เศษแก้วที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงเช่นกัน

ในเวลานี้เขาเข้ามาใกล้อีกครั้ง

แต่เกิดเสียงดังขึ้น!

ภายใต้พลังแห่งความหวาดกลัว

ร่างของชายอ้วนก็กลายเป็นกองเนื้อและกระจัดกระจายอยู่บนพื้น

นี่คือวิธีที่หลินมั่วคิดได้ในตอนนี้

ในเมื่อกระบี่ไม่สามารถฆ่าให้ตายได้

ถ้าอย่างนั้นก็บดขยี้มันให้ตาย ด้วยพลังอันดุร้ายก็แล้วกัน

เมื่อมองดูผลงานชิ้นเอกที่อยู่ตรงหน้า เขาก็อดไม่ได้ที่จะปรบมือ

“เอาล่ะ ฟื้นมาให้ฉันดูหน่อยสิ”

แต่ทันทีที่เขาพูดจบ หลินมั่วก็อยากจะตบหน้าตัวเองหลายๆ ครั้ง

ความรู้สึกวิกฤตที่หายไปกลับมาอีกครั้ง และมันแข็งแกร่งขึ้นมากกว่าเดิม

ในเวลาเดียวกัน ชิ้นเนื้อและเลือดที่กระจายอยู่ที่พื้น ก็เริ่มเคลื่อนไหวช้าๆ

หลังจากพักหายใจได้ไม่กี่ครั้ง ยักษ์ที่มีความสูงกว่าสามเมตร และมีกล้ามเนื้อปูดโปนไปทั่วร่างกาย ก็โผล่ออกมา

มันปรากฏอย่างชัดเจนต่อหน้าหลินมั่ว

เมื่อรวมกับร่างกายนี้ หัวที่ใหญ่แต่เดิมของมัน กลับให้ความรู้สึกกลมกลืนกันมากขึ้น

“โอ้โห ปากเรานี่ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ

ไอ้เวรตัวนี้พัฒนาร่างด้วยหรือ”

หลังจากบ่นพึมพำจบ

หมัดขนาดหม้อตุ๋นของสัตว์ประหลาดตนนั้น ก็พุ่งขึ้นมาจากอากาศ

ภายใต้วิกฤติ หลินมั่วก็รีบกระโดดถอยกลับเพื่อหลบหลีกอย่างรวดเร็ว

และบนพื้นคอนกรีตที่เขายืนอยู่เมื่อครู่นี้ ถูกสัตว์ประหลาดทุบลงจนกลายเป็นหลุมลึกลงไปราวฟุต

แถมยังมีรอยแตกเป็นทางยาวออกไปอีกหกถึงเจ็ดเมตร

อันตรายมาก!

หากโดนหมัดนี้เข้าไป จุดจบมีอย่างเดียวก็คือจมดินแน่นอน

หลังจากที่พลาดไปหนึ่งนัด

สัตว์ประหลาดตัวนั้นเงยหน้าขึ้น และคำรามใส่หลินมั่วอย่างโกรธเคือง

คลื่นเสียงขนาดใหญ่ ทำให้สมองของหลินมั่วเกิดเสียงอื้ออึง

ในขณะนี้ สัตว์ประหลาดง้างหมัดใหญ่ของมัน แล้ววิ่งตรงมาที่หลินมั่วอย่างบ้าคลั่ง

และทุกก้าวที่มันเหยียบย่ำลงไป ทำให้พื้นซีเมนต์ใต้ฝ่าเท้าแตกร้าว

ขณะนี้ พลังอันน่าสะพรึงกลัวถูกเผยออกมาอย่างชัดเจน

ทันทีที่มันเข้ามาประชิด หลินมั่วก็รีบหลบ

หลังจากการประลองกันสักพัก เขาพบว่าแม้ว่าสัตว์ประหลาดตนนี้จะมีพลังมหาศาล

แต่ความเร็วของการโจมตีไม่เร็วนัก

เมื่อเทียบกับชายหัวโตคนนั้น

สัตว์ประหลาดยักษ์ตนนี้อันตรายกว่ามาก

แม้ว่าตัวแรกจะมีพลังฟื้นคืนร่างกายได้

แต่พลังการโจมตี และทักษะการเคลื่อนไหวนั้นอ่อนแอมาก แค่เพียงต้องใช้พลังอันดุร้ายเพื่อบดขยี้มันให้เละเท่านั้น

ส่วนสัตว์ประหลาดที่พัฒนามา

พลังโจมตีนั้นแข็งแกร่งมากจนน่ากลัว หากถูกโจมตีเพียงครั้งเดียว

ก็จะไม่มีโอกาสรอดอย่างแน่นอน

ยังดีที่แม้ว่าความเร็วจะเพิ่มขึ้นหลายเท่า แต่ก็ยังอยู่ในระดับที่สามารถโต้ตอบได้ทัน

ในเวลานี้ ในที่สุด หลินมั่วก็ได้โอกาสสำรวจสภาพแวดล้อมโดยรอบ

ตัวอาคารดูไม่แตกต่างกัน

แต่บ้านขนาดย่อมและร้านค้าริมถนนเหล่านี้ เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่สถาปัตยกรรมของประเทศฮว๋าเลย

"ที่นี่ที่ไหนกันแน่”

วินาทีหนึ่งเขาอยู่ที่สวนด้านหลังของฉือหังไจ

วินาทีถัดมา เหตุใดจึงมาอยู่ในสถานที่บ้าๆ แห่งนี้ได้

อีกทั้งยังเจอกับสัตว์ประหลาดตัวนี้ด้วย

แต่ในขณะที่เขาต้องการจะเดินสำรวจสถานที่แปลกประหลาดแห่งนี้

การเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้นอีกครั้ง

ตึกอาคารโดยรอบกลายเป็นฝุ่น และหายวับไป

“บ้าจริง มาอีกแล้ว!”